Chapter 10 : แม่เพื่อนโดนกระชากผมและบีบคอ SM NC

1453 Words

Chapter : 10 “มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ...” กวางครางเสียงแผ่ว สลับกับหอบหายใจแรง “...ที่จะเบาเสียงได้ในตอนนี้” เสียงเธอสั่นสะท้าน แต่ยังคงเต็มไปด้วยความยั่วเย้า กริชญ์ยกยิ้มมุมปาก เขากระซิบกลับด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “ถ้างั้น...หรืออยากให้หยุด?” น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยคำขู่ที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม “ไม่ค่ะ...อย่าพึ่งหยุดนะ...” เธอตอบกลับอย่างไม่ลังเล กัดริมฝีปากแน่นเพื่อกลั้นเสียง แต่กลับทำให้ร่างกายของเธอร้อนรุ่มไปหมด มือของกริชญ์ขยับไปประคองสะโพกเธอแน่นขึ้น เขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นอีก กระซิบชิดใบหูเธอด้วยน้ำเสียงลึก “รู้ไหมครับ...ยิ่งบอกให้เงียบ ผมยิ่งอยากทำให้พี่ส่งเสียงดัง...เอาจริง...ผมอยากเย็ดพี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าพี่จะครางได้ดังสักแค่ไหน...” เสียงโต๊ะเหล็กที่ถูกเขย่าดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับกำลังสะท้อนอารมณ์ร้อนแรงของทั้งคู่ ดวงตาของกวางพร่าเลือนเมื่อถูกปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดจนสุดขั้ว เธอพยายามกดเสียงครางให้เบาลง แต่ไม่อาจห้ามได้ทั้งหมด ร่างของเธอสั่นสะท้านราวกับคลื่นที่กระทบฝั่ง น้ำตาไหลย้อย ดวงตายังคงเหลือกลอย “เสียงดังเกินไปแล้วนะครับ...” กริชญ์เอ่ยเตือนอีกครั้ง แต่ในขณะเดียวกัน การกระทำของเขากลับตรงกันข้าม เขากระแทกเข้าหาเธอหนักแน่นและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ สายตาแฝงไปด้วยความสุขสมที่ได้เห็นเธอทนไม่ไหว ท่อนเนื้อใหญ่ยาวราวแขนนั้นสอดใส่เข้าไปมิดด้ามซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ อย่างไม่หยุดหย่อน กระทั่งเสียงครืดคราดและเสียงน้ำกระฉอกดังออกมาจากร่องรักของเธออย่างเด่นชัด “อื๊อออ...อร๊าง~!!” เสียงครางของกวางยังคงเล็ดลอดออกมาอย่างต่อเนื่อง แม้จะพยายามกลั้นไว้ ร่างของเธอสั่นระริกเหมือนใบไม้ที่ถูกพายุโหมกระหน่ำ ความสุขที่ปะทุขึ้นในห้วงเวลานั้นเหมือนน้ำที่พุ่งทะลักออกจากเขื่อน ทั้งคู่ต่างปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างออกมาอย่างหมดสิ้น ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อที่หยาดไหล รวมถึงกลิ่นกายที่ผสมผสานกันอย่างกลมกลืน ราวกับโลกทั้งใบมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่อยู่ร่วมกันในห้วงเวลาอันเร่าร้อนนี้ บรรยากาศยามเย็นใกล้ค่ำ เวลา 17:00 น. ในบริเวณอาคารเรียนเงียบสงบ มีเพียงเสียงพูดคุยของนักศึกษาเป็นระยะ “อาจารย์กวางสวยมากเลยเนอะ...” เสียงของกอหญ้า เพื่อนร่วมคลาสของกริชญ์ ดังขึ้นขณะพวกเธอยืนจับกลุ่มอยู่หน้าห้องเรียน “ไม่นึกเลยว่าแกจะอายุ 40 แถมยังมีลูกแล้ว...” เธอพูดพลางสางผมสั้นสีน้ำตาลของตัวเอง ท่าทางประหลาดใจที่ปนด้วยความชื่นชมในความงามอ่อนวัยของอาจารย์ผู้สอนวิชากฎหมาย “ลูกอาจารย์ก็...ไอ้ชาวีไง...” โคดี้ หนุ่มหน้าหวานผู้มีท่าทางคล้ายผู้หญิงเสริมขึ้นอย่างรู้ดี เขามีท่าทีคล้ายสนุกที่ได้เป็นคนเล่าข่าวนี้ “กูรู้จักมันตั้งแต่เรียนมัธยมด้วยกันเลยพอได้เห็นหน้าอาจารย์อยู่บ้าง...แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันหรอก...” “จริงเหรอ!” โสน หญิงร่างสูง ผมสีแดงสว่าง ผู้มีบุคลิกมั่นใจอุทานด้วยความตกใจ “กูพลาดข่าวนี้ไปได้ไงวะเนี่ย?” “แต่ว่าวันนี้กูยังไม่เห็นชาวีเลยนะ...” หงส์ ดาวคณะผู้มีเรือนผมสีทองและบุคลิกนิ่งขรึมแทรกขึ้น เสียงของเธอแผ่วเบาแต่แฝงความสงสัย “คงไม่อยากเจอแม่ล่ะมั้ง...” โคดี้เอ่ยขึ้นราวกับกำลังตั้งสมมติฐาน “เลยไม่โผล่มาเรียนตั้งแต่วันแรก...” “ก็น่าจะใช่...” โสนพูดพลางพยักหน้า ท่าทีครุ่นคิด แต่แล้วกอหญ้าก็เงี่ยหูฟังอะไรบางอย่าง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “ว่าแต่...ได้ยินเสียงแปลก ๆ ไหม?” “แปลกยังไง?” หงส์ถาม สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ก็...เหมือนเสียงคน...กำลังมีอะไรกันในห้องน่ะ...” กอหญ้าพูดเสียงเบา แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย ขณะแนบหูชิดกับประตูดูราวกับกำลังไขคดีลึกลับอย่างสนุกสนาน “จริงเหรอ...” โสนทำหน้าคล้ายจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “เหมือนจะได้ยิน แต่ก็ไม่ชัดเจนนะ หูฝาดรึเปล่า?” “ลองเปิดดูสิ...” โคดี้เสนอขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูท้าทาย กอหญ้าจ้องมองประตู พลางลองหมุนลูกบิด แต่พบว่าประตูล็อกแน่น เธอถอนหายใจ “มันล็อก...” “คิดไปเองมั้ง ใครจะกล้าทำอะไรแบบนั้นในมหาลัย” โสนพูดพลางกอดอก ท่าทีขบคิด “ถ้าเป็นในหอก็ว่าไปอย่าง แต่ในห้องเรียน...มันคงเกินไปหน่อย...” กอหญ้าขยับเข้าไปใกล้ประตูมากขึ้น พยายามเพ่งมองผ่านช่องว่างเล็ก ๆ ตรงขอบประตู แต่ก็ไม่เห็นอะไรชัดเจน “เฮ้อ ช่างเถอะ...” โคดี้เปลี่ยนเรื่องทันที “รีบไปกันดีกว่า กูอยากเล่นแบดแล้ว!” “เออ ๆ” หงส์เอ่ยขึ้นเหมือนเพิ่งนึกบางอย่างได้ “กูว่าจะไปดูไอ้กริชญ์ด้วย ไม่เห็นมันมาเล่นแบดสักพักแล้ว” “มึงยังตามจีบมันอยู่อีกเหรอ?” โสนเลิกคิ้วถาม สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย “เปล่าสักหน่อย...” หงส์ตอบ แต่แก้มเริ่มขึ้นสี “แน่ใจนะว่าเปล่า?” กอหญ้าหัวเราะเบา ๆ แหย่เพื่อนของเธอ “ก็เออน่ะสิ!” หงส์สวนกลับ เสียงเธอแผ่วลงเล็กน้อยอย่างเขินอาย ทั้งกลุ่มหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงเสียงฝีเท้าที่ห่างออกไป พร้อมกับบรรยากาศอันเงียบสงบของอาคารเรียน... และเสียงแปลก ๆ ในห้องเรียนที่ยังคงดังแว่วอยู่เบา ๆ แต่ไม่มีใครสนใจอีกแล้ว ภายในห้องเรียนดังกล่าว เสียงลมหายใจหอบกระเส่าของกวางและกริชญ์ดังประสานไปกับเสียงพูดคุยของนักศึกษากลุ่มหนึ่งที่ยังคงดังแว่วมาจากภายนอก มันเหมือนกับจังหวะที่ตอกย้ำความลับและความเสี่ยงในกิจกรรมของพวกเขา หัวใจของทั้งคู่เต้นแรง ราวกับจังหวะกลองศึกในสนามรบ ความตื่นเต้นและอารมณ์ที่ปะทุขึ้นจากการถูกล้อมด้วยเสียงคน—อีกทั้งยังเป็นคนรู้จัก—ทำให้ความร้อนในร่างกายของพวกเขายิ่งแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู “ไปกันแล้ว...” กริชญ์กระซิบเสียงต่ำ ดวงตาคมกริบมองแผ่นหลังของกวางอย่างกระหาย ก่อนเร่งเร้าร่างกายของตนด้วยการจับสะโพกเธอแน่น ดึงเข้าหาตัว ขยับสะโพกเข้าจังหวะหนักแน่นขึ้น โต๊ะเหล็กที่พวกเขาพิงโยกไหวเบา ๆ เป็นสัญญาณเตือนถึงการกระทำที่อาจถูกเปิดเผยได้ทุกเมื่อ กวางยืดแขนไปข้างหน้าแนบกับขอบโต๊ะ ปลายนิ้วบีบแน่นจนข้อนิ้วเปลี่ยนเป็นสีขาว ความสุขที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างทำให้เธอเหมือนหลุดลอยออกจากโลกแห่งความจริง ทุกสัมผัสและแรงขยับราวกับคลื่นทะเลที่โถมกระหน่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อึ๊ก...พี่...เสร็จแล้ว...” เธอครางเสียงแผ่ว ร่างกายเกร็งแน่นไปทุกส่วนเหมือนถูกดึงเข้าสู่จุดสูงสุด ผิวเนื้อที่ร้อนวาบตั้งแต่ปลายเท้าจรดหนังศีรษะสั่นระริกจนแทบทรงตัวไม่อยู่ ความรู้สึกจุกแน่นที่ผสมผสานกับความเสียวซ่านยิ่งทำให้เธอหมดแรง ร่างกายเหมือนจะหลอมละลาย กริชญ์กัดฟันแน่นเมื่อสัมผัสถึงแรงบีบรัดที่ทวีความเข้มข้นจากร่องรักของเธอ ดวงตาเขาฉายแววความสุขสมปะปนกับความต้องการที่ยังไม่ถึงที่สุด “พี่เสร็จ...แต่ผมยัง...” น้ำเสียงของเขาเจือความกระหาย ริมฝีปากยกยิ้มร้ายก่อนจะรวบเส้นผมของเธอด้วยมือใหญ่ กระชากเบา ๆ ให้ใบหน้าของเธอเงยขึ้น ริมฝีปากของเธอเผยอออกเล็กน้อย ขณะส่งเสียงครางที่เผลอหลุดออกมา เสียงโต๊ะเหล็กกระทบพื้นดังขึ้นตามแรงกระแทกที่หนักแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางความร้อนรุ่มที่ปกคลุมบรรยากาศ กวางหอบหายใจแรง ลมหายใจร้อนที่หลุดลอดริมฝีปากเหมือนเปลวไฟที่กำลังเต้นระบำ “หึ...พึ่งมาเครื่องติดรึไง?” เธอกล่าวแซวทั้งที่เสียงสั่นเครือ ดวงตาฉายแววเย้าหยอกแต่แฝงความเหนื่อยล้า “ก็นิดหน่อยครับ...” กริชญ์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ มือใหญ่ทั้งสองเลื่อนจากสะโพกขึ้นไปประคองลำคอของเธอไว้ นิ้วโป้งลูบไล้ไปตามลำคอที่ชื้นเหงื่อก่อนจะบีบเบา ๆ อย่างจงใจ กระตุ้นให้กวางหายใจติดขัดเล็กน้อย เสียงครางที่หลุดออกมานั้นยิ่งดังและเต็มไปด้วยความรู้สึกมากยิ่งขึ้น To be continued...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more