Artificial Vampire [Completed]

Chapter 1

Sa madilim na daan may limang lalaki ang palakad-lakad. Nakasuot ng itim na damit at natatakpan ang kanilang mukha, bawat isa sa kanila ay may bitbit na mga baril.

Tumigil sila sa harap ng isang malaking bahay na matagal na nilang minamanmanan. Nagsenyasan ang mga ito at nagtanguan bago gawin ang matagal na nilang binabalak.

Tinapon ng isa sa kanila ang hawak nitong sigarilyo saka ito tinapakan upang patayin ito.

"Pre, akyat na," sabi ng isang lalaking payat at matangkad.

Tinulungan nila ang pinakamaliit sa kanila sa pag-akyat sa mataas na pader para makapasok. Nang makapasok ito, binuksan niya ang nakakandadong gate para makapasok ang mga naiwan niyang kasamahan.

Inumpisahan nang isa sa kanila na buksan ang pinto gamit ang dala nitong hairpin habang ang iba ay naghahanap ng ibang madaanan.

"Ano pre? Nabuksan mo na?" tanong ng isang lalaking may katabaan sa lalaking maliit na tagabukas nila ng pinto.

"Teka! Ito na," tugon nito at dahan-dahan niya binuksan ang pinto, maingat silang pumasok. Bawat hakbang nila ay iniwasan nilang magkaroon ng tunog.

"Yun! Dami natin makukuha," sabi ng lalaking nagtapon ng sigarilyo sa labas, sunod ito sa pinakamatangkad sa kanila, ito rin ang nagsisilbing pinuno sa grupo nila, nakatingin siya sa flat screen na tv at iilang gadgets na nagkalat sa sala.

Nag-umpisa na silang maghanap ng mga gamit na nanakawin nila at isa-isa nila itong nilagay sa bag na bitbit nila.

Samantala habang abala ang mga magnanakaw. Nagising si Mr. Cortez dahil sa kaluskos at boses mula sa labas ng kwarto.

"Pre, ito pa," sabi ng tinig na narinig niya.

"Mukhang mamahalin din itong painting. Magkano kaya ito kapag binenta?" sagot ng kausap nito.

Agad na naunawaan ni Mr. Cortez ang nangyayari sa labas ng kwarto nila kaya ginising niya ang natutulog niyang asawa.

"Darling!" bulong nito na tama lang para marinig ng kanyang asawa habang tinatapik ito sa balikat.

"Bakit?" inaantok na tanong ng asawa niya.

"Ssshh! Pinasok yata tayo ng magnanakaw. Tumawag ka ng pulis," bulong ni Mr. Cortez.

Napabangon ang asawa niya at nagmadaling kinuha ang cellphone. Habang tinatawagan niya ang pulis, napatingin sila sa pintuan nang mapansin na may pilit bumubukas dito.

Lalong kinabahan si Mrs. Cortez at lihim na nagdadasal.

Bumangon si Mr. Cortez saka kinuha ang nakatagong baril sa cabinet. Tinutok nito ang baril sa pintuan habang inaabangan itong bumukas.

"San Diego Police Station. Ano po maipaglilingkod namin sa inyo?" tanong ng isang pulis na tinawagan ni Mrs. Cortez.

"Tulungan niyo kami. Pinasok kami ng magnanakaw," sabi ni Mrs. Cortez, napatingin ito sa pintuan nang bumukas ito.

"Saan po kayo ngayon?" tanong ng pulis.

Bang! Pinaputukan ni Mr. Cortez ang magnanakaw na balak sana pumasok sa kwarto nila.

"P*ta!" mura nito sabay hawak hawak sa natamaang braso.

Hinugot nito ang baril at nag-umpisang paputukan si Mr. Cortez.

Bang! Bang! Bang!

"Aaahhhhh!" sigaw ni Mrs. Cortez.

Nabitawan niya ang cellphone na hawak dahil sa gulat. Dali-dali siyang nagtago sa gilid ng kama habang tinatakpan ang tenga,

Bang! Bang! Bang!

Napabangon si Xia nang marinig nito ang sunod-sunod na putok ng baril mula sa ibaba. Nag-umpisa itong kabahan nang maalala niya na nasa ibabang kwarto ang kanyang magulang pinaghalong takot at pag-aalala ang kanyang nararamdaman.

Sa kabila nang takot ay naglakas loob siyang lumabas upang tignan ang nangyayari.

Pagkalabas niya, saktong kakalabas lang din ng nakakabata niyang kapatid na si Rea; labing-apat na taong gulang, maputi ito at aabot sa balikat ang haba ng buhok nito. Nakasuot ito ng kulay pink na pantulog.

"Ate, ano nangyayari sa ibaba?" tanong ni Rea sabay hikab.

"Hindi ko alam. Titignan ko, dito ka lang," sagot ni Xia.

Dahan-dahan siyang bumaba mula sa ikalawang palapag ng bahay nila kung saan ang kwarto nilang tatlong magkakapatid.

Palingon-lingon siya sa paligid habang palapit sa kwarto ng kanyang magulang.

"Darling! Gumising ka!" sigaw ng kanyang ina habang umiiyak.

Sumilip si Xia pintuan ng kwarto ng kanyang magulang. Kahit na maliit lang ang pagkabukas ng pinto, sapat lamang ito para makita niya ang kanya ama na nakahandusay sa sahig, nagkalat ang dugo nito sa sahig at hindi gumagalaw.

"P-papa!" sigaw ni Xia sabay takbo papasok sa loob ng kwarto, ngunit natigilan ito nang mapansin niya ang isang matangkad na lalaki sa likod ng kanyang ina.

Nakatutok ang baril nito sa ulo ng kanyang ina habang nakatingin sa kanya.

"Nandito ka na pala. Halika dito binibini magpakasaya tayo," sabi nito sabay hakbang palapit sa kanya, hindi nito maiwasang mapatingin sa musmos na katawan ng dalaga at dahil na rin sa ganda nito ay mabilis nakuha ang atensyon niya.

Sa labing-anim na taong nabubuhay si Xia, ngayon lamang siya nakaranas na tignan ng isang lalaki na para bang hinuhuburan siiya. Nagsitaan ang balahibo niya at napayakap sa kanyang sarili.

"Wag ka lalapit sa anak ko!" sigaw ng kanyang ina na mabilis na humarang para itulak ang lalaki palayo kay Xia. Lumingon ito kay Xia saka sumigaw, "Anak tumakas ka na!"

Hindi agad kumilos si Xia dahil alam nito na maaaring mamatay ang kanyang ina oras na umalis siya.

"Paano ka, ma?" nag-aalalang tanong ni Xia.

"Wag mo ko alalahanin. Umalis ka na!"

"Ayoko po kayo iwan."

Lalapitan sana siya ni Xia para tulungan, subalit bigla nito sinipa ang lalaki at muli siyang nilingon.

"Anak please! Tumakas ka na. Isama mo si Rea!" pakiusap nito habang pinagsisipa ang lalaki bago ito makatayo.

"Aray! Bwisit kang babae ka!" sigaw ng lalaki.

Galit na pinulot nito ang nabitawang baril saka tinulak ang ina ni Xia. Napansin ito ng dalaga kaya dali-dali siyang kumilos para pigilan ito.

"Wag mo sasa--Hmmmppp!" sigaw niya nang biglang may nagtakip sa kanyang bibig at hinila siya palabas.

Yumuko si Xia saka siniko ang taong humila sa kanya. Nang lumuwag ang pagkakahawak nito mabilis niyang inalis ang kamay nito at saka humarap dito upang sipain sa maselang parte ng katawan.

"F*ck!" mura ng magnanakaw habang namimilipit sa sahig dahil sa sakit.

Tumakbo pabalik sa kanyang ina si Xia.

Bang!

"Mama!" sigaw ni Xia nang makitang nakahawak ito sa tagiliran.

Napaiyak ang dalaga nang makita ang kalagayan ng kanyang ina.

"Magsama kayo ng asawa mo," sambit ng lalaki sabay muling tutok ng baril sa ulo ng kanyang ina.

"Wag! Maawa ka kay mama!" sigaw ni Xia habang mabilis na lumapit para pigilan ang lalaki, subalit huli na ang lahat nang tuluyang binaril ang kanyang ina sa harap niya.

Nanlaki ang mata ni Xia, pakiramdam niya tumigil ang mundo habang nakatingin sa kanyang ina na natumba habang nag-aalalang nakatingin sa kanya.

"Mama!" sigaw ni Xia habang umiiyak, nilapitan niya ito at niyakap.

"Mama, wag mo kami iwan. Gumising ka!" sabi nito habang umiiyak, halos hindi na siya makahinga dahil sa pag-iyak niya.

Pakiramdam niya pinipiga ang puso niya sa sobrang sakit ng nararamdaman niya.

Nasa ganung posisyon siya nang hilain siya palayo sa kanyang ina.

"Wag! Bitawan mo ko! Mama!" sigaw ni Xia habang pilit ba bumabalik sa kayang ina hanggang sa tuluyan siyang mahila palabas.

"Magbabayad ka sa ginawa mo," galit na sabi ng lalaking sinipa niya kanina.

Tinulak siya nito sa sahig at saka siya hinawakan sa balikat para itulak pahiga.

"Humiga ka!" sigaw ng lalaki nang mainis ito.

"Ayoko! Huwag mo ko hawakan!" pasigaw na sagot ng dalaga habang pilit na itinutulak ang lalaki.

"Pare, tulungan mo ko dito," tawag nito sa lalaking bumaril sa kanyang ina.

Tinignan ito ng masama ni Xia dahil sa galit niya, hindi niya ito mapapatawad sa pagpatay nito sa kanyang mga magulang.

"Bitawan mo ko! Tulong!" sigaw ni Xia nang hawakan siya nito sa kamay hinila siya habang nasa taas ng kanyang ulo ang kamay nito.

Sa lakas ng pagkakahila sa kanya, napilitan itong humiga.

"Ayos! Bata pa ito," sambit ng lalaking nasa harapan niya sabay patong sa ibabaw niya at punit sa kanyang pantulog.

"Wag! Maawa kayo sa akin! Tulong!" pakiusap ni Xia nang halikan siya nito sa leeg habang hinihipo ang kanyang katawan.

Sinubukan niyang magpumiglas ngunit mahigpit siyang hinawakan ng lalaking nasa uluhan niya.

Sa ikalawang palapag ng bahay ng pamilyang Cortez, palakad-lakad si Rea habang si Xia, habang lumilpas ang oras, lalo tumintindi ang kaba nito hanggang sa narinig niya ang sigaw ni Xia. Pababa na sana siya nang maalala niya ang bilin sa kanya ni Xia. Hindi niya alam ang gagawin.

Sa kalagitnaan nang pag-iisip ni Rea, napansin siya ng maliit na magnanakaw.

"Totoo nga na maganda ang anak ng nakatira dito," bulong ng magnanakaw habang nakatingin kay Rea. Lumapit siya sa kasamahan niya.

"Pare, may chicks doon sa taas. Batang bata pa. Ano? Game ka ba?" bulong nito.

"Saan pare?" tanong nito sabay tigil sa panghahakot ng mga gamit.

"Sa taas ng hagdan."

Tinuro nito si Rea na nagdadalawang-isip kung baba ba siya o hindo. Sa lalim nang pag-iisip niya, hindi nito napansin ang dalawang lalaking nakatingin sa kanya.

"Ano tinitignan niyo diyan?" tanong ng isa pa sa kasama nila.

Napatingin din ito sa may hagdan.

"Ah! Alam ko ba binabalak niyo. Sama ako. Mukhang nag-eenjoy na yung dalawa doon."

"Tara," sagot ng maliit na lalaki na kanina pa pinagnanasaan si Rea.

Dahan-dahan silang umakyat sa hagdan at nang malapit na sila doon lamang sila napansin ni Rea.

"Sino kayo?" takot na tanong nito sabay atras.

"Wag ka matakot, hindi ka namin sasaktan," sabi ng lalaking unang nakakita sa kanya sabay hakbang palapit sa kanya.

"Wag kayo lalapit... Tulong!" sigaw ni Rea sabay takbo ngunit nahablot soya nito bago pa siya makapasok ng kwarto niya.

"Bi--HMMP!"

Tinakpan ng isa sa magnanakaw ang kanyang bibig bago pa ito makasigaw. Pinagtulungan nila itong pinasok sa kwarto at agad na sinara ang pinto.

Itinulak siya sa kama saka tinutukan ng baril.

"Wag kang maingay kung ayaw mo mamatay," sabi sa kanya ng magnanakaw habang may hawak na baril.

Naiyak na lang si Rea dahil sa takot habang pilit na sumisiksik sa dulo ng kama. Tinakpan niya ang kanyang bibig para pigilan ang sarili na gumawa nang ingay.

"Ako muna pare," sabi ng unang nakakita kay Rea.

Nagtanggal ito ng damit saka hinila ang paa ni Rea. Lalaban na sana ito ngunit muli siyang tinutukan ng baril kaya natigilan ito. Sa sobrang takot ni Rea hindi na niyang nagawang kumilos at tahimik na umiyak.

Nagmistulang manika ito sa harap ng magnanakaw at naging sunod-sunuran sa pinapagawa nito, Tuwing tumututol siya, agad siya tutukan ng baril para takutin.

Samantala, isang sasakyang ang huminto sa harap ng bahay ng pamilyang Cortez.

Bumaba dito ang labing walong taong gulang na panganay na anak nila na si Calvin.

"Bakit nakabukas ito?" nagtatakang tanong nito, kakagaling lamang niya sa birthday party ng kaibigan niya kaya ginabi ito ng uwi.

"Wag! Maawa kayo sa akin... tulong!!" rinig niyang sigaw ng isang babae.

"Xia!" sigaw niya nang makilala niya ang boses ng dalaga.

Patakbo siya pumasok sa loob at nang makita niyang pinagtutulungang gahasain ang kapatid niya, galit itong sumugod.

"Sh*t! Lumayo kayo sa kapatid ko," sigaw niya sabay suntok sa taong nakapatong sa kapatid niya.

Sunod niyang inatake ang kasama nito na may hawak sa kamay ni Xia, hindi ito agad nakaiwas dahil sa bilis ng pagsipa sa kanya ni Calvin.

"K-kuya..." sabi ni Xia habang umiiyak, nanginginig itong umupo at napayakap sa sarili.

Tinanggal ni Calvin ang suot nitong jacket saka binigay kay Xia.

"Tumawag ka ng pulis! Ako na bahala dito," aniya sabay sugod sa magnanakaw.

"Dalian mo!" sigaw niya nang hindi kumilos si Xia.

Kahit na nanginginig, pilit na tumayo si Xia at sinuot ang jacket saka tumakbo palabas ng bahay.

"Dito ka lang!" sabi ng isa sa magnanakaw sabay hila kay Xia bago makalabas.

Napansin ito ni Calvin kaya kinuha niya ang flower vase sa tabi at ibinato sa magnanakaw; natamaan ito sa likod.

"Tumakbo ka na!" sigaw ni Calvin nang mapabitawan ng magnanakaw si Xia.

Nagmadaling lumabas si Xia dahil ayaw niyang mawala pati ang kapatid niya.

"Tulong! Tulungan niyo kami!" sigaw niya habang natakbo sa madilim na daan, tanging ang bilog na buwan lamang ang nagsisilbing liwanag.

Sa sobrang taranta hindi na niya alam kung saan ba siya pupunta, basta sigaw lang siya nang sigaw upang humingi ng tulong. Walang tigil sa pagtibok nang mabilis ang puso niya hanggang sa kumirot ito. Napahawak siya sa dibdib niya nang manikip ito, nag-umpisa siyang mahirapan sa paghinga.

"Bakit ngayon pa?" sabi ni Xia habang nakahawak sa dibdib.

Napahinto siya sa pagtakbo at napaupo sa kalsada habang hinihingal.. Sakto namang may napadaan na sasakyan sa tabi niya.

Napansin ng matandang lalaki ang dalaga kaya agad nito ihininto nito ang sasakyan sa tabi nito.

"Iha, ayos ka lang ba?" tanong ng matandang lalaki pagkababa nito.

"Tulungan niyo po ko. Tumawag kayo ng pulis. Sila kuya--"

Hindi na natapos ng dalaga ang sasabihin niya nang hindi na niya makayanan ang sakit sa puso niya; nawalan siya ng malay sa harap ng matandang lalaki.

"Iha, gumising ka!" sigaw ng matanda habang tinatapik si Xia.

Napansin ng matanda na hirap makahinga ang dalaga habang nakahawak sa dibdib, kaya agad nito isinakay sa sasakyan upang dalhin sa ospital.

Makalipas ang anim na buwan, sa isa sa mga kwarto ng Hayakawa Hospital, nakahiga si Xia, may mga nakasaksak na dextrose at may oxygen. Sa tabi nito ang isang monitor kung saan makikita ang heartbeat niya.

Dahan-dahang dumilat si Xia at sumalubong sa kanya ang puting kisame.

'Nasaan ako?'Bakit ako nandito?' tanong ni Xia sa kanyang isipan.

Napatingin sa kanya ang nurse at nang makita siya nitong gising lumabas ito upang tawagin ang doctor. Pumasok ang isang doctor kasama ang nurse na umalis.

"Nasaan ako?" tanong ni Xia sa doctor habang sinusuri siya nito.

"Nasa hospiral ka. Inatake ka sa puso six month ago pero ag ka mag-alala, inoperahan ka na namin sa tulong ni Mr. Tan," sagot ng doctor.

"Mr. Tan?"

"Siya yung nagdala sayo dito. Nakita ka raw niya sa kalsada."

Naalala bigla ni Xia ang matandang lalaking nakausap niya. Naalala niya bigla ang pamilya niya. Hindi na niya alam kung ano nangyari pagkatapos niya mawalan ng malay.

"Ayos na ang lagay niya. Successful ang operation. Ilipat niyo na siya ng kwarto mamaya para makapagpahinga siya ng maayos," sabi ng doctor sa nurse bago umalis.

"Nurse, may balita po ba kayo sa pamilya ko?" tanong ni Xia.

"Sorry Maam, mas mabuti pong hintayin niyo na lang si Mr. Sanchez," sagot nito.

Nag-umpisang kabahan si Xia dahil sa sinagot nito.

"Bakit kailangan ko hintayin si Mr, Sanchez? Nasaan si kuya? Si Rea? Ano nangyari sa kanila?"

Hindi sumagot ang nurse kaya mas lalo siyang nabahala. Alam niyang wala na ang mga magulang niya kaya hindi na niya ito tinanong pero wala siyang ideya sa nangyari sa mga kapatid niya.

"Nurse, sagutin niyo po ako. Ano balita kila kuya?"

Dahil sa awa napilitang sumagot ang nurse.

"Patay na po sila. Ikaw lang po ang nakaligtas sa pamilya mo."

Tuluyan nang naiyak si Xia nang marinig niya ang masamang balita. May kutob man siya na may masamang nangyari sa mga kapatid niya, masakit pa rin sa kanya marinig na wala na ito.