Çocukken büyümenin hayallerini kurardık hep. Büyüyüp para kazanmak, kendi evimize çıkmak, sevgilimizle gece kulüplerinde eğlenmek… Televizyonda böyle şeyler izleyerek büyüdük çünkü. Ama işler öyle olmuyordu. Ben, yirmi dördünde, üniversite mezunu, koskoca bir araba fabrikasının genel müdür yardımcısıydım ama geceyi erkek arkadaşımla geçiremiyordum. Bir bahane, bir yalan uydurmam lazımdı onunla kalabilmek için. Beni zaten çoktan merak edip arayan anneme yedi sezonluk dizi çıkaracak kadar yalan sıralamak zorunda kaldım.
‘’Alo, anne. Ben de seni arayacaktım.’’
‘’Gökçe neredesin sen kızım? Başına bir iş geldi diye ödüm koptu.’’
‘’Anne, servisin tekeri otobanda patladı.’’
‘’Ne? Neredesin sen peki?’’
‘’Gebze’deyim.’’
‘’Hâlâ mı kızım? Yeni teker takamadılar mı bu saate kadar?’’
‘’Yok anne,
