Nakatulog siya, iyon ang unang rumehistro sa utak ni Abhaya nang magmulat siya ng mata at makitang nasa pinagtataguan pa rin siya. Tahimik na ang buong paligid at wala na siyang narinig nang kung anuman barilan. Napapiksi siya sa sunod-sunod na pagsugod ng kirot sa kaniyang bandang likuran ng kaniyang balikat.
Naghintay siya nang ilang minuto bago nagpasiyang lumabas sa kaniyang pinagtataguan. Napasulyap siya sa suot na pulseras sa kamay, bandang tanghali na ang oras na nakalagay ro'n. Tahimik at tila walang nangyaring barilan man lang kamakailan lang. Nagsimula siyang humakbang kahit napapapikit siya sa tama ng baril. Good thing at malakas ang kaniyang katawan at takot yata si kamatayan sa kaniya dahil ito nga at buhay pa rin siya.
Hindi niya alam kung saan siya nito pupunta. Nasa gitna
