17 จูบ
1244 Words
ตอนที่ 17 จูบ
แกร๊ก!
ทันทีที่ได้ยินเสียงปืนชายหนุ่มเป็นอันต้องหยุดชะงักก่อนเงยหน้าขึ้นมองร่างบางซึ่งกำลังถือปืนสีดำด้านจ่อมาที่หน้าผากของเขา
“ถอยออกไป! ” มิเกลจ่อปืนมาที่หน้าผากคมพรางหยัดกายเปลือยลุกขึ้น แม้ตอนนี้ร่างกายของเธอจะไร้สิ่งอาภรณ์ปกปิดก็ตาม
ชายหนุ่มยอมถอยออกไปแต่โดยดี สายตาคมจับจ้องที่ใบหน้าของเธอไม่วางตา มันเป็นแววตานิ่งเรียบที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
“ยกมือขึ้น! ” หญิงสาวสั่งเสียงเข้มและทาคาชิเองก็ยอมยกมือขึ้นแต่โดย “ถอยออกไป! ”
“...” ชายหนุ่มไม่พูดอะไรแต่ยอมก้าวถอยหลังออกไปแต่โดยดี วูบหนึ่งมิเกลเห็นริมฝีปากหยักกระตุกยิ้ม “วางปืนลงถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“คุณนั่นแหละที่ต้องเจ็บตัว! ” แม้มือจะสั่นเพราะเป็นครั้งแรกที่จับปืนแต่ร่างบางพยายามเก็บอาการไว้ให้ได้มากที่สุด หากเขาตุกติกแม้แต่วินาทีเดียวจะลั่นไกทันที “คนชั่วอย่างคุณไม่สมควรมีชีวิตอยู่ด้วยซ้ำ! ”
“หึ! ” ทาคาชิใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวนโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดในขณะที่สองมือยังยกขึ้นเหนือหัว ดวงตาคมมองไปที่หน้าอกอวบก่อนปรายตาลงมองไปยังส่วนล่างของกายงามเพราะคนตรงหน้ายืนโป๊เปลือยอยู่ จนหญิงสาวมองตาเขียวปั๊ด
“หยุดมองนะ! ” แม้จะอายแต่ก็ไม่สามารถลดปืนที่จ่อชายหนุ่มลงได้ เพราะนี่คือโอกาสสุดท้ายที่จะหนีจากที่นี่!
“วางปืนลงดีกว่าสาวน้อย” ทาคาชิพูดด้วยความใจเย็นราวกับไม่กลัวว่าหญิงสาวจะลั่นไกปลิดชีพ
“ไม่วาง! ถ้าคุณก้าวขามาแม้แต่นิดเดียวฉันยิงคุณแน่!! ”
“งั้นหรอ...” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม พรางย่างสามขุมเข้ามาใกล้ๆจนทำให้ร่างบางถึงกับต้องถอยหลังกรู่ ทั้งๆที่ถือปืนอยู่
“ถะ...ถอยออกไปนะ ไม่งั้นฉันยิงคุณแน่! ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวแต่ทว่าน้ำเสียงของเธอมีความสั่นเครือ
“เอาเลย แต่ขอเตือนไว้อย่างนะ...ถ้าฉันไม่ตายเธอนั่นแหละที่ต้องตาย”
“ยะ...อย่าท้าฉันนะ! ”
“เอาสิ”
มิเกลเล็งไปที่หน้าผากคมในขณะที่มือไม้สั่นจนแทบจับปืนไม่อยู่ แต่ต้องประคองมันให้มั่นคงที่แล้วกดลั่นไกปืนทันที
กึก!
“อ๊ะ! ” ร่างบางอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อปืนยิงไม่ออกและเป็นจังหวะเดียวกับที่ทาคาชิพุ่งตัวเข้ามาแล้วแย่งปืนไป “ว้ายยยย!!! ”
“เธอใจเด็ดนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยความชื่นชม “แต่เธอลืมขึ้นนก จะยิงฉันทั้งทีแต่ยิงปืนไม่เป็น”
“ฉะ...ฉัน” หน้างามซีดลงทันใด
“อ่อ...แล้วอีกอย่าง” ทาคาชิโยนปืนลงบนที่นอนอย่างไม่ใยดี “ปืนไม่มีลูก”
“อึก! ปล่อยนะ!! ” มือบางยกขึ้นดันหน้าอกแกร่งทันทีเมื่อทาคาชิกระชากตัวของเธอเข้ามาจนชิดติดแผ่นหน้าอกแกร่ง
“ฉันบอกแล้วไง...ถ้าฉันไม่ตาย เธอนั่นแหละที่ต้องตาย! ”
“ว้ายยยย!! ปล่อยนะไอ้ชั่ว!!! ” มิเกลทุบแผ่นหน้าอกแกร่งอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ชายหนุ่มกลับไม่รู้สึกเจ็บเพราะแรงของเธอมันน้อยนิดเท่ามด
พรึ่บ!
แขนแกร่งช้อนร่างบางขึ้นในอ้อมอกส่งผลให้คนตัวเล็กดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้หลุดจากพันธนาการ
ปึก!
“โอ้ย!!! ” มิเกลร้องเสียงหลงเมื่อถูกโยนลงบนโซฟาเบดอย่างแรงแล้วทาคาชิรีบตรงเข้ามาคร่อมทับร่างบางไว้ทันที “อ๊ะ! ออกไป!! ”
ริมฝีปากหยักฉกลงไปที่ยอดประทุมถันอย่างแรง ดูดดึงจนคนตัวเล็กเจ็บแสบน้ำตาแทบเล็ด มือบางยกขึ้นดันหน้าคมออกแต่กลับโดนมือใหญ่รวบขึ้นไว้เหนือหัว ไม่มีชายใดเคยดูดหน้าอกของเธอมาก่อนมันเจ็บจนยอดประทุมถันแทบหลุด
“โอ้ยเจ็บ! ออกไปนะ!!! ”
“อืม” ทาคาชิตวัดเกี่ยวลิ้นรอบเม็ดทับทิมสีชมพู มันหวานละมุนอีกทั้งความนุ่มหยุ่นและความใหญ่ของมันกำลังทำให้สติของเขากระเจิดกระเจิง
จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!
ริมฝีปากหยักดูดดึงหน้าอกอวบอย่างเอาเป็นเอาตาย ในขณะที่อีกมือบีบเค้นจนความนุ่มล้นฝ่ามือ มันใหญ่เกินกว่าจะกอบกุมไว้หมด
“มะ...ไม่นะ! ” ร่างบางดิ้นพร่านเพื่อให้หน้าอกของเธอหลุดจากปากของเขา แต่นั่นมันยิ่งทำให้ปากหยักดูดดึงแรงกว่าเดิม จนหญิงสาวน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บแสบยอดประทุมถัน “ฮึก! ฉันเจ็บ! โอ้ยยย!!! ”
เด็กสาวผู้ซึ่งไม่เคยถูกกระทำมาก่อนร่างกายจึงยังไม่ชินกับความเสียวซ่าน
“หุบปาก! ” ทาคาชิลำคาญเสียงแหลมๆของเด็กสาวซะเหลือเกิน ถ้ายังร้องไม่หยุดจะยัดปากเธอด้วยไอ้นั่นของเขา!
“ฉันเจ็บ..พอเถอะ...ฮึก..ฮื้อๆๆๆ~”
“เดี๋ยวก็ชิน” ทาคาชิรู้ดีว่าที่เธอเจ็บเป็นเพราะร่างกายของเธอไม่เคยถูกเล้าโลมมาก่อน นั่นยิ่งต้องทำให้ชิน!
“ไม่เอา...ฉันไม่ทำแบบวันนั้นอีกแล้ว ฮื้อๆๆ~” มิเกลส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา
ความเจ็บปวดจากการโดนพรากความบริสุทธิ์มันยังฝังอยู่ในใจเรื่อยมา เจ็บเหมือนร่างกายโดนแยกออกจากกันเป็นเสี่ยงๆ จะย่ำยีเธอไปถึงไหนแค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว ต้องตกเป็นของชายอื่นที่ไม่ใช่แฟนมันก็สะเทือนใจมากพอแล้ว เขากะจะให้เธอตายทั้งเป็นเหมือนไคย์หรือยังไง
“กรี๊ดดดดดด!!! ” มิเกลกรี้ดลั่นห้องเมื่อเรียวขางามถูกแยกออกจากกันในขณะที่มือของเธอโดนรวบไว้เหนือหัวโดยมือข้างหนึ่งของทาคาชิ
“ชิท! หนวกหู!!! ” ทาคาชิสบถลั่น เสียงของเด็กสาวมันชั่งแหลมบาดแก้วหูซะเหลือเกิน
“ฮึก ปล่อยนะไอ้ชั่ว! ไอ้คนเลว! ไอ้ผู้ชายหน้าตัวเมีย!! ” มิเกลสบถด่าด้วยถ้ายคำหยาบคาย พรางสายหน้าไปมาน้ำหูน้ำตาไหลพราก
รังเกียจสัมผัสจากผู้ชายคนนี้เหลือเกิน หากโดนเขากระทำชำเราอีกครั้งต้องขาดใจตายแน่ๆ เพราะแค่นี้ก็รู้สึกผิดต่อแฟนหนุ่มมากพอแล้ว
“นี่หยุดนะ ฉันหนวกหู!!! ”
“ไม่หยุด!!! ” มิเกลกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งจนหลอดคอแทบแตก “ฉันจะกรี้ดให้คุณหูแตกถ้าไม่ปล่อยฉัน กรี้ดดดดดดด!!! ”
“โถ่เว้ย! บอกให้หยุด!!! ” ทาคาชิเริ่มมีน้ำหูเสียงของเธอมันแหลมจนแสบแก้วหูไปหมด
“ไม่หยุด! กรี๊ดดดด!!! ”
“ไม่หยุดใช่ไหม ได้!!! ”
“กรี๊ดดดดดดด อุ๊บ!! ”
เสียงแหลมหายเข้าไปในลำคอทันทีเมื่อทาคาชิโน้มตัวลงไปปิดริมฝีปากบางไว้ด้วยริมฝีปากของเขา มิเกลตะลึงตาค้างเพราะนอกจากไคย์แล้วก็ไม่มีผู้ชายคนไหนได้จูบริมฝีปากของเธออีกเลย
ขณะเดียวกันทาคาชิเองก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน เคยบอกกับตัวเองว่าจะไม่จูบไม่หอมผู้หญิงคนนี้เพราะไม่อยากทับรอยของไอ้ไคย์ แต่ทว่าตอนนี้เขากำลังควบคุมตัวเองไม่อยู่เพราะริมฝีปากบางนั่นมันน่าจูบซะจนอดใจไม่ไหว!
- Writer
