ตอนที่ 32 หัวใจเต้นแรง
ทันทีที่ถึงเรือร่างบางถึงกับสลบเหมือบด้วยความเหนื่อยล้า มันปวดร้าวไปทั้งตัว มิเกลจึงใช้โอกาสนี้พักผ่อนเพราะกว่าจะไปถึงเกาะก็ราวๆชั่วโมงครึ่ง
น่าตลกดีนะหนีทาคาชิแต่สุดท้ายทาคาชิก็เป็นคนเข้ามาช่วยไว้ ไม่งั้นคงกลายเป็นของเล่นพวกโรคจิต!
“ทำไมนายถึงอยากจัดการเรื่องนี้เองทั้งๆที่ตำรวจก็ทำได้ ผมว่านายไม่ควรไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้นะครับ”
“...” ทาคาชินั่งดูดบุหรี่เงียบๆอยู่ท้ายเรือ ในขณะที่เรือกำลังวิ่งอยู่กลางทะเล เขาเหลือบตามองลูกน้องแวบหนึ่งก่อนเบือนหน้ามองท้องทะเลสีดำมืดในเวลากลางคืนต่อ “เพราะกูอยากให้ผู้หญิงในโตเกียวปลอดภัยยังไงล่ะ”
“แต่มาเฟียเบอร์หนึ่งไม่ควรทำอะไรแบบนี้นะครับ” ลูกน้องคนสนิทเตือนเพราะทาคาชิอยู่สูงเกินกว่าที่จะมาตามเรื่องแบบนี้ ยังมีธุรกิจมากมายที่ต้องดูแล การกวาดล้างคนช่ัวควรปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจดีกว่า
“มึงคิดว่ากูอยากเป็นเบอร์หนึ่งขนาดนั้นเลยห
