CHAPTER 2
1074 Words
"I'll say it again, go get the account book." Halos nauubusan na ng pasensya ang lalaki na halos kainin na siya nito ng buhay kung makatitig.
Lalong kumabog ang dibdib ni Lorraine, hindi niya alam kung susundin ba niya ang sinabi ni Dhanna sa sulat nito.
Napabuntong hininga siya at maya-maya ay marahan na siyang pumasok sa bahay. It was easy for her to get it an account book because she was an orphan and the only person in the account book was her name. Inabandona na siya ng kanyang sariling magulang.
A woman who often delivered thing to the orphanage saw that she was cute and adopted her. Kaya lang, sa kasamaang palad namatay ang Mama Sally niya dahil sa malubhang sakit. Kaya mag-isa na lang siya sa buhay ngayon at sa kanya nito iniwan ang bahay na tinitirhan nila.
Pagkatapos makuha ang account book niya, dinala siya ni Tyler sa Civil affairs Bureau. Kaya lang, dahil nga galit ito sa kanya, hindi ito pumayag na makuhanan sila ng picture, so the staff could only use the computer to synthesis it.
Sa nakikitang ugali na ipinapakita ni Tyler sa kanya, ngayon palang ay alam na ni Lorraine na magiging mahirap para sa kanya ang pakisamahan ito.
Ang tagal nag-antay si Lorraine pero hindi pa rin pumapasok si Tyler sa kuwarto. Maya-maya pa sinilip niya ito sa kuwarto nito pero wala rin doon.
"Hindi na siya darating," bulong ni Lorraine sa sarili. Tyler hated her so much kaya siguro hindi siya nito maatim na tingnan o hawakan man lang. Pero mabuti na rin iyon dahil hindi niya alam paano pakikiharapan ito.
Maya-maya pa hinubad na niya ang wedding gown at nag-shower. Kaninang umaga sinundo lang siya ng assistant ni Tyler para dalhin sa simbahan. Pero pagdating niya doon wala ni isang tao. Tumayo lang siya sa loob ng simbahan maghapon na walang Tyler na dumating. Ang dumating lang ay ang assistant nito para sunduin na naman siya.
"Ganito ba ang kaparusahan sa akin dahil sa pagkawala ni Dhanna?" bulong niya kahit wala namang kausap.
Pagkatapos niya mag-shower agad siya nagbihis at pinatay na ang ilaw at nahiga sa kama. Nakapikit na siya ng maramdaman na may tao sa loob ng kuwarto. Pagmulat niya nasa gilid na ng kama si Tyler.
"Tyler?"
Bigla nito hinila ang blanket at tinapon sa sahig. Naaaninag niya ang mukha nito dahil sa nakabukas ang lampshade.Tinitigan siya ng matalim na parang nag-aapoy ang mata sa galit. Ngayon siya nagsisisi kung bakit niya pinakasalan ito.
"Bakit ganiyan ka makatingin?" tanong nito na madilim ang ekspresyon ng mukha. Agad ito umupo sa kama habang nakatingin kay Lorraine.
"N-nabigla lang ako akala ko kung sino," nanginginig ang boses na wika ni Lorraine.
Hinawakan nito ang dalawa niyang kamay at hinila siya sa kama.
"Aray! Tyler ano ba."
"Kiss me," utos nito habang nakatitig kay Lorraine.
Hindi alam ni Lorraine ang gagawin, "Tyler, hindi ko alam pa–“
Hindi pa man natatapos ni Lorraine ang sasabihin, sinakop ng mga labi ni Tyler ang labi niya. Ramdam niya ang pananakit ng mga labi sa madiin nitong mga halik.
"Tyler, no!" aniya na halos mapaiyak na.
Hindi ito nagsalita bagkus pumaibabaw ito sa kanya.
"Tyler, please huwag muna ngayon," pakiusap ni Lorraine.
"Kasal na tayo bakit ayaw mo?" tanong nito na nakakunot ang noo.
"H–hindi… pa ako handa. . . F–first time ko," nahihiyang saad ni Lorraine.
Napangiti si Tyler at muli siya nitong niyakap at sinabi, "mag-asawa na tayo, ano pa ba ang ikinakatakot mo?"
"No! Please, hindi pa talaga ako handa!" muli niyang pakiusap ng muli siya nitong yakapin. Ramdam niya ang init ng katawan nito.
"You're my wife! Gagawin ko kung ano'ng gusto ko gawin sa iyo. At alalahanin mo, obligasyon mo bilang asawa ang paligayahin ako."
Hindi na nakasagot pa si Lorraine, muli na nitong sinakop ang mga labi niya. May katuturan naman ang sinabi nito, obligasyon niyang ibigay ang gusto nito.
Napasinghap siya nang maramdaman ang paghaplos ng kamay nito sa dibdib niya. Napa-igtad si Lorraine, hindi maunawaan ang kanyang nararamdaman sa mga haplos ni Tyler.
"Tyler, please don't," anang Lorraine, nang akmang huhubarin nito ang damit niya.
"Sumunod ka na lang, I'll be gentle," wika nito na namumungay ang mga mata.
Muli siya nitong hinalikan, tila nadala na si Lorraine sa mga halik ni Tyler. Kahit ayaw ng isip niya tila ayaw naman sumunod ng katawan niya.
Isa-isang hinubad ni Tyler ang mga saplot ni Lorraine. Napalunok-lunok siya nang makita ang kahubdan nito. Mas tumindi ang pagnanasa at hangarin na maangkin si Lorraine.
Nagmadaling hinubad ni Tyler ang kanyang mga damit at muling pumaibabaw kay Lorraine.
Napasinghap si Lorraine nang maramdaman ang init ng katawan nito. Muli siyang hinalikan, mga kamay na tila may sariling pag-iisip ang humahaplos sa buo niyang katawan.
Ibinuka ni Tyler ang mga hita niya, muling napasinghap si Lorraine nang maramdaman ang kahandaan nito na nakatutok sa maselang bahagi ng katawan niya.
"Tyler..." bulong ni Lorraine.
"I'll be gentle," paos ang boses na anas nito.
Napapikit si Lorraine nang unti-unti nitong ipinasok. Napakagat ng labi nang maramdaman ang kirot na gumuhit sa maselang bahagi niya.Tuluyan na siyang naangkin ni Tyler.
Hindi niya lubos maisip na ang taong unang umangkin sa kanya ay hindi niya mahal. Bakit ito nangyari sa akin? Wala na ba akong karapatan lumigaya? Bakit kailangan kong danasin ang lahat ng ito? Hindi ako ang pumatay kay Dhanna pero bakit ako ang sinisisi? Sana ako na lang na namatay.
"Thank you..." sambit ni Tyler habang nakayakap sa likuran niya. Kahit na galit ang naramramdaman ni Tyler at masuwerte pa rin siya dahil siya ang nauna kay Lorraine.
"Thank you for what?" kunot noong tanong ni Lorraine.
"I don't know...gusto ko lang magpasalamat..." bulong nito.
"No need ikaw na nga nagsabi na may obligasyon ako sa iyo bilang asawa mo," wika ni Lorraine. Alam niya kung bakit ito nagpapasalamat sa kanya. At habang sinasabi iyon, nag-uunahang tumulo ang mga luha ni Lorraine. Mga luha na tila gripo kung umagos.
"Saying thank you it doesn't mean na nawala na ang galit ko sa iyo." Poot at pagkamuhi pa rin ang nararamdaman ni Tyler para kay Lorraine. Sa kabila ng lahat, si Lorraine pa rin ang dahilan kung bakit namatay ang pinakamamahal niyang si Dhanna.
Pagkatapos sabihin iyon inangkin siya nito ng paulit-ulit. Pakiramdam ni Lorraine para na siyang lantang gulay, wala na siyang lakas.
Hanggang sa nakatulog siya . . .
- Writer
