The Wild Bait

CHAPTER ONE

Daisy

Hindi ko mapigilan ang mapaungol sa nararamdamang kiliti sa p********e ko. Paunti-unting nabubuhay ang kalamnan ko nang muling maramdaman ang pinong halik ni Daryl. Mahina akong dumaing nang maramdaman ang tila espadang nakikipag-away sa mayaman kong dibdib. Iminulat ko ang mga mata ko at napangiti nang makitang nakapatong sa akin ang lalaking abalang hinahalik-halikan ang hubad kong katawan. Ni hindi ko pala kinayang magbihis sa kalasingan sa nangyari noon nagdaang gabi.

Muli kong naramdaman si Daryl sa ibabang bahagi ng katawan ko. Hindi ko maitatanggi ang sayang nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Malinaw sa akin ang damdaming nararamdaman ko sa kanya. S'ya lang talaga ang mailap sa akin noon pa man. Mapwera na lang sa tawag ng laman at pagiging sabik namin sa isa't isa. Katulad na lang ng mga sandaling ito -- halos ayaw naming magpahinga.

"Ah!! Oh!! Umph!! Daryl! Sige pa," daing ko.

Napatingin sa akin si Daryl."Goodmorning," bati n'ya sa akin habang patuloy ang paglalabas-masok ng dalawang daliri nito sa loob ko."Nakatulog ka ba?"

Bagamat walang linaw ang mayroon sa aming dalawa, alam ko na napapaligaya ko s'ya at ganoon din s'ya sa akin. Ngumiti ako at tumango bilang tugon ko sa tanong niya.Matagal ko ng gusto si Daryl. Mga bata pa lamanag kami ay gustong gusto ko na s'ya. Pero sa kamalasan ay hindi pareho ang nararamdaman namin at tapat n'yang sinabi sa akin 'yon. Wala s'yang gusto ssa akin. Kahit kaunti ay wala. Nararamdaman ko na may ibang nagmamay-ari ng puso n'ya pero hindi n'ya sabihin kung sino. Wala rin naman akong naririnig mula sa ibang tao at nakikitang pumupunta sa kanila.

"Maayos ang tulog ko," sagot ko sa kanya. Napaigtag ako ng maramdaman ang labi n'ya sa may pusod ko. Iba talaga ang kiliting dala n'ya sa akin.

"Talaga?" He smirked. Pinaltan n'ya ng p*********i n'ya ang kanyang kamay at napahiyaw ako.

"Ohh!"

Yumakap ang binti ko sa hubad niyang katawan at napakagat ako sa aking ibabang labi. May nakatakas pa rin na daing mula sa aking bibig. Pinagsawa ni Daryl ang bibig n'ya sa akin dibdib. Habang naglalabas masok s'ya sa akin ay wala sawa ang pagsipsip n'ya sa aking dunggot. Para s'yang isang sanggol na uhaw na uhaw. Halos kagatin na n'ya ito sa panggigigil. Dala na rin ng hangover mula sa alak na ininom namin kagabi ay medyo hilo pa ako. Hilo na sa alak ay hilo pa sa sensayong dulot ng pagpapaligaya n'ya sa akin.

"Ohh!! Ahh!! Ahh!"

Hindi ko napigilan ang mapadaing at halos mapatid ang hininga ko sa sarap na binibigay n'ya. Walang tigil ang pagbayo n'ya sa akin. "f**k! Daryl!" Hingal na hingal ako at naramadaman ko nang naabot ko ang kasukdulan. Saglit lang ay may mainit na likidong lumabas mula sa kanya at ipinutok n'ya sa hita ko.

"Happy?" nakangiti niyang tanong kay Daisy.

Ngiti lang anging tugon ko sa kanya dahil naramdaman ko ang pagbitiw n'ya sa akin. "Lagi naman eh. Ikaw lang itong ayaw pa ng formality," paismid kong sabi sa kanya.

Daryl

Bumangon ako at isa-isang dinampot ang mga damit na kumalat sa sahig ng magarang hotel. Dito n'ya ako dinala. Isinuot ko ang boxers ko at saka naglakad papunta sa may bintana. Hinawi ko ang kurtina at saka isinuot ang tshirt ko. Napansin kong madilim pa rin sa labas. Ano bang oras na? Napatingin ako sa relong pambisig ko -- pasado alas tres pa lang pala ng umaga.

"Alam mo na ang sagot ko, Daisy. At napag-usapan na natin ito, hindi ba? Paulit ulit lang tayo," naiinis kong sabi.

Nakita ko ang pag-ismid n'ya habang nakatingin s'ya sa akin. Isinuot ko ang pantalon ko.

"Hanggang kailan tayo ganito, Daryl?" Tanong n'ya sa akin.

Tiningnan ko lang s'ya at walang lingon likod na pumasok sa banyo para mag-ayos ng sarili ko. Kailangan ko ng makauwi bago sumikat ang araw.

Monica

"CUT!" malakas na sigaw ang namayani sa paligid ko.

Boses iyon ng direktor namin sa gaganaping pelikula. Ako ang nagsulat ng script na pinagbibidahan ng mga sikat na mga artista sa telebisyon. Napangiti ako. Sa edad kong bente-kwatro ay maiihambing mo na ako sa mga batikang manunulat. In fairness, mahusay umarte ang mga batang artista ngayon palibhasa ay marami ng training. Nararamamdam ko na magiging matagumpay ang pelikulang ito sa bansa. Kapag nagkataon ay tiyak na malaking pera ang matatanggap ko kapag tumabo ito ng husto sa takilya.

"Ang galing mo talagang writer, Monica! Paano mo naisip na si Agusto at Bianca pala ang nakatadhana?" Tanong ni Winnie sa akin.

Tumawa lang ako bilang tugon sa tanong n'ya. Ang totoo, naging inspirasyon ko ang batang lalaki na nakasabay ko sa barko noong bata pa ako. Hindi man malinaw sa akin ang mukha ng batang 'yon ay hindi ko pa rin makalimutan ang ginawa n'yang pagligtas sa akin. Hindi ko s'ya magawang kalimutan.

"Monica, pack-up na."

Napatayo ako nang marinig ang mahinang tawag ni Winnie sa akin. Pinaikot ang tingin ko sa paligid at abala na ang lahat sa pagliligpit ng mga kargamentong ginamit namin sa shooting. Kanya kanyang pasok sa sari-sariling sasakyan ang mga kasamahan ko. Hinanap ko si Alma, s'ya ang personal assistant ko. Nakita ko s'yang papalapit sa akin.

"Ms. Monica, tumawag ang Mommy Chandra mo, emergency raw ho."

Napataas ang kilay ko sa sinabi n'ya. Anong emergency na naman ito? Wala na bang katapusan ang problema n'ya? Hindi ko alam kung may balat sa pwet ang madrasta ko at palagi na lang n'yang kailangan ng tulong.

"Pack my things, please. Kailangan na natin umuwi," sabi ko sa kanya.

Isinukbit ko sa kanang bahagi ng balikat ko ang mamahalin kong bag at naunang maglakad. Nang marating ko ang sasakyan ay agad akong pinagbuksan ng driver ko at saka ako naupo. Pagod na pagod ako pero kailangan ko pang puntahan ang madrasta ko. Ibinilin s'ya sa akin ng aking ama. Baliktad, s'ya ang nakakatanda pero ako na lang palagi ang gumagabay sa kanya. Ang tigas ng ulo n'ya. Mayamaya ay sumunod si Alma at umupo s'ya sa front seat ng sasakyan ko. Pinagbuksan s'ya ni Manong Romano, ang personal driver ko. Matagal ko na s'yang driver at tunay na maaasahan. Wala akong masabi sa serbisyon n'ya.

"Diretso ho sa Bulacan, Manong."

Hindi na s'ya nagtanong pa. Saksi s'ya sa madaming emergency ng aking madrasta. Sa tagal ng paninilbihan n'ya sa akin ay gamay na gamay na n'ya ang mga pangyayari sa buhay ko. Kapag sinabi ko sa kanyang Bulacan ay alam na n'yang masama ang mood ko. Ang tinitirhan ng madrasta ko ay ang bahay na inihabilin sa akin ng Papa Ismael. Tatlong taon ng pumanaw ang aking ama sanhi ng sakit sa puso.

Ibinaling ko ang tingin sa labas ng bintana at mariin akong pumikit. Muling nanariwa sa isip ko ang aking ama. Ang lahat ng naging pangako ko sa kanya bago s'ya mamatay. Una, hindi ko pababayaan ang si Tita Chandra kahit na ano'ng mangyari. Kilala n'ya ang ugali nito kaya nagbilin rin s'ya sa akin na hinding hindi kailanman manghihimasok ang madrasta ko pagdating sa usaping pag-ibig. Ang pag-aasawa ko sa hinaharap ay desisyon ko lamang at walang pwedeng mangialam.

Kung sana ay ganoon lang kadali ang lahat.