Episode : 2 ความรู้สึก

1868 Words

มะปราง ฉันเดินตามพี่ติณณ์มานั่งรอที่โซฟาเพื่อรอเข้าไปดูหนัง ฉันชื่อมะปรางค่ะเป็นลูกสาวคนเล็กของคุณพ่อเธียเตอร์และคุณแม่มะนาวเป็นน้องสาวของพี่เฮคเตอร์ ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันเป็นเพื่อนของพี่ชายฉันเองค่ะเพราะช่วงนี้พี่เฮคนิสัยไม่ค่อยดีเลยโดนพี่ชาดัดนิสัยอยู่ พี่เฮคก็เลยให้พี่ติณณ์มารับฉันแทนปกติก็จะเป็นคนขับรถของคุณพ่อที่มารับแต่หลังๆ มาพี่เฮคเป็นคนมารับแล้วก็พี่ติณณ์นี่แหละ "อารมณ์ไม่ดีหรอคะทำไมทำหน้าแบบนั้น"ฉันถามพี่ติณณ์ที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ บึ้งสะจนฉันกลัวเลย "รู้จักพวกนั้นมั้ย"พี่ติณณ์ชี้ไปทางเด็กนักเรียนที่ยืนคุยกันอยู่ "ปรางไม่มีเพื่อนต่างโรงเรียนค่ะ"ฉันบอกไปแต่เพื่อนในโรงเรียนที่เป็นผู้ชายก็โดนพี่เฮคเตอร์จัดการหมด "มันมองปรางมานานแล้วนะ แล้วพี่ก็ไม่ชอบด้วย"พี่ติณณ์บอก "ก็ช่างเขาสิคะ"ฉันเองก็ไม่ได้สนใจหรอก ครืด ครืด ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนจะรับสาย (ปรางไอ้ติณณ์ทำไมไม่รอพี่) "พี่ติณณ์นั่งอยู่ข้างปรางนี่แหละพี่กายจะคุยมั้ยคะ" (ไม่คุยมันแม่งใจร้ายให้พี่นั่งวินกลับบ้านเนี่ย) "ปรางบอกพี่ติณณ์แล้วนะ" (จำไว้เลย) "พูดมากไอ้สัสกาย" ฉันมองพี่ติณณ์ที่แย่งมือถือของฉันไปคุยก่อนจะโดนมองดุ ซึ่งฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าจะมองดุฉันทำไมกันฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ "วางแล้วหรอคะ"ฉันถามเมื่อพี่ติณณ์คืนมือถือให้ "ไปดูหนังได้แล้ว" ฉันกับพี่ติณณ์เดินเข้ามาในโรงหนังคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ก็ดีเหมือนกัน ที่มาดูหนังเพราะฉันเองยังไม่อยากกลับบ้าน กลับไปก็ไม่มีอะไรทำนอกจากดูทีวี "ยังไม่อิ่มอีกหรอปราง"พี่ติณณ์ถามก่อนจะยกยิ้มให้ฉัน "ชอบกินค่ะ" "ข้าวไม่กินระวังเถอะจะปวดท้อง"บ่นเก่งก็พี่ติณณ์นี่แหละ ติณณ์ ผมพูดดุคนที่นั่งกินขนมอยู่ข้างๆ คือตั้งแต่ออกจากโรงเรียนมามะปรางยังกินไม่หยุดปากเลยนะคือบ่นไปเถอะมะปรางไม่ฟังผมหรอก "ที่บ่นก็เพราะเป็นห่วง"ผมบอก "ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วงกลับไปเดี๋ยวปรางจะไปกินข้าวทันที"หึ.... "ไม่กลัวอ้วน"ผมถามออกไป "ไม่กลัวค่ะพี่ติณณ์กินด้วยกันมั้ย"มะปรางยื่นขนมมาให้ผม "กินเถอะเดี๋ยวจะไม่อ้วน"ผมพูดประชด "พี่ติณณ์ปรางไม่ได้อ้วนสักหน่อยเขาเรียกว่าอยู่ในช่วงกำลังโตไงคะไม่รู้จักหรอคนแก่ก็เงี้ย" ผมหันมองมะปรางที่บ่นให้ผมยกใหญ่คือกูแก่หรอวะกูแค่ยี่สิบย่างยี่สิบเอ็ดเองนะเว้ยแก่ตรงไหนวะ "ว่าใครแก่ไม่ทราบ"ผมถามเสียงดุ "เอาไปเลยปรางจะดูหนัง"ผมยกยิ้มเมื่อโดนมะปรางงอนผมรับขนมมาแล้วนั่งกินพรางมองมะปรางไปด้วยดูสิจะอดได้นานแค่ไหน "พี่ติณณ์ของปรางนะ"ว่าแล้วไงล่ะ "ก็ให้พี่แล้วไม่ใช่"ผมถามกลับ "จะฟ้องพี่เฮคเตอร์"แล้วคิดว่าผมกลัวไอ้สันขวานนั่นหรือไงกัน "หนังมาแล้ว"ผมกระซิบบอกก่อนที่จะคืนขนมให้มะปรางไปที่จริงเรื่องนี้ผมดูมาสองรอบแล้วแหละแต่ถ้าจะปล่อยให้มะปรางเข้ามาดูคนเดียวมันก็ไม่ใช่ สองชั่วโมงครึ่งกับการนั่งหลับในโรงหนังของผมส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ดูจะตื่นเต้นมาก็เขาใจนะว่าไอ้เฮคไม่เคยปล่อยมะปรางไปไหนมาไหนคนเดียวเลย "กลับบ้านยัง"ผมถามขึ้นหลังเดินออกมา "กลับก็ได้ค่ะวันหลังพี่ติณณ์พามาดูอีกได้มั้ยคะ"มะปรางหันมาถามผม "อยากมาตอนไหนก็บอก" ผมขับรถมาส่งมะปรางตอนนี้ติดไฟแดงอยู่ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างผมน่ะหรอนั่งยิ้มตั้งแต่ออกจากห้างมาแล้วผมเองก็ไม่รู้ว่าจะยิ้มอะไรนักหนา "ปราง....."ผมเรียกก่อนที่น้องมันจะหันกลับมา "คะ พี่ติณณ์เรียกปรางทำไม" "มีแฟนหรือยังเราอ่ะ"ผมถามออกไป "ไม่มีค่ะปรางยังเด็กอยู่หน้าที่ก็คือเรียนแล้วพี่ติณณ์ล่ะคะมีแฟนหรือยัง"มะปรางถามกลับผม "ก็อยากจะมีแต่เธอเด็กอยู่นี่สิ"ผมบอกไป "ก็รอให้เธอโตก่อนเนาะ"หึ....เด็กน้อยเอ้ย "จำไว้นะมะปราง ความรู้สึกที่พี่มีให้ปรางมันไม่เหมือนที่พี่มีให้คนอื่น"ผมพูดเสียงดุจนมะปรางหน้าเสีย "ปรางไม่เข้าใจที่พี่ติณณ์พูด" "สักวันปรางจะเข้าใจเอง" มะปราง ฉันยืนมองรถพี่ติณณ์ที่ขับออกไปและฉันไม่เข้าใจสิ่งที่พี่ติณณ์พูดหรอก พี่เขาชอบพูดอะไรไม่เหมือนคนอื่นด้วยเหมือนสร้างคำถามแล้วให้ฉันมานั่งแก้อ่ะพอถามกลับก็โดนดุ "สวัสดีค่ะนม"ฉันเดินมากอดนมทันที "คุณติณณ์มาส่งหรอคะ"นมถามฉัน "ใช่แล้วค่ะนมถามทำไมคะ" "คุณติณณ์เธอน่ารักนะคะ คุณหนูคิดเหมือนนมมั้ย"นมถามฉัน น่ารักหรอเอาอะไรมาน่ารักอ่ะเจอแต่ละทีหน้าบึ้งยังกับอะไร ฉันเลิกสนใจนมแล้วเดินขึ้นมาบนห้องพรุ่งนี้วันหยุดไปไหนดีน้าาา คุณพ่อกับคุณแม่ก็ไม่อยู่ส่วนเพื่อนก็ไม่ว่างกันสักคน "ไว้วันนึงปรางจะเข้าใจ"ฉันพูดกับตัวเอง เข้าใจอะไรของพี่ติณณ์เนี่ยคอยดูนะเจอหน้าเมื่อไหร่จะบ่นให้ ฉันเดินมานอนเล่นมือถือที่เตียงเพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอาบน้ำเลย ครืด ครืด อือ ฉันควานหามือถือของตัวเองก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาเพราะชื่อที่โชวือยู่หน้าจอ นี่ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย ฉันรีบหันมองนาฬิกาจะสามทุ่มครึ่งแล้ว ครืด ครืด "ค่ะพี่ติณณ์"ฉันรีบกดรับสาย (ทำไมรับสายช้าปราง) "เอ่อ....คือว่าปราง" (ว่ามาพี่รอฟัง) "ปรางเผลอหลับไปค่ะ" (มะปราง) "งั้นเดี๋ยวปรางไปอาบน้ำก่อนนะคะจะได้มานอน ปรางไม่นอนดึกหรอกค่ะ" (จะไปก็ไปแต่ไม่ต้องวางสายพี่) ฉันรีบวางมือถือไว้ก่อนจะวิ่งเข้างห้องน้ำนี่ถ้าพี่เฮครู้อีกคยฉันหูชาแน่เลย ฉันใช้เวลาอาบน้ำเกือบยี่สิบนาทีก็เสร็จปกติพี่ติณณ์ไม่โทรหาฉันตอนนี้นะ "พี่ติณณ์" (อืมมม อาบเสร็จแล้ว) "เสร็จแล้วค่ะกำลังจะนอนแล้วด้วย" (หึ ถ้าจะนอนพี่ก็คงให้ปรางวางสายไปตั้งแต่แรกแล้วมั้ย) ติณณ์ ผมพูดเสียงดุใส่ปลายสาย ที่จริงวันนี้ไอ้พีตาร์ชวนไปเล่นเกมส์แต่ผมไม่อยากเล่นก็เลยกลับคอนโดผมว่าจะไม่โทรแล้วแหละแต่เหมือนว่าคนบางคนอยากจให้ผมดุ (แล้วพี่ติณณ์ไม่วางล่ะคะ) "ก็อยากจะคุยด้วยไม่ได้หรอ" (ก็คุยได้ค่ะไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย) "ก็เห็นทำเหมือนไม่อยากคุย" (ไม่ไปผับหรอคะวันนี้) "เห็นพี่เป็นพวกขี้เมาขนาดนั้นเลย" (ปกติเห็นชอบไปนี่คะ) "พรุ่งนี้ไปไหนอยากไปช่วยพี่ชายง้อเมียมั้ย" (ไม่เอาหรอกค่ะปรางไม่อยากโดนพี่ชาโกรธอีกคน แล้วพี่ติณณ์ล่ะคะไปไหน) "นอนครับ ดึกแล้วปรางนอนเถอะเดี๋ยวพี่โทรหาใหม่" (งั้นฝันดีนะคะพี่ติณณ์) "ครับฝันดี" ผมกดวางสายมะปรางก่อนจะเดินออกมาดูดบุหรี่ ถามว่าผมชอบมะปรางหรอผมตอบได้เลยเต็มปากว่าผมชอบมะปรางยิ่งวันนี้อาการของผมยิ่งชัดเจนเมื่อเห็นไอ้พวกเด็กนักเรียนขาสั้นมองมะปราง แต่มะปรางยังเด็กคือเด็กเกินไปไงที่จะรับรู้ความรู้สึกของผม "เมื่อไหร่จะโตวะปราง"ผมดูรูปภาพของมะปรางในมือถือก่อนจะพูดคนเดียว ผมจริงจังนะและผมรอมะปรางได้เพราะอายุเราก็ไม่ได้ห่างกันขนาดนั้นแล้วผมก็ได้นิสัยเหมือนไอ้เฮคเตอร์พี่ชายของเธอด้วย เวลาผมรักใครผมก็จะรักคนๆ นั้นหมดหัวใจอย่างที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้ ก๊อก ก๊อก ผมขมวดคิ้วแล้วหันมองประตูคือคอนโดที่ผมอยู่จะไม่ปล่อยให้คนแปลกหน้าเข้ามายิ่งชั้นของผมมันมีแค่ห้องผมและห้องตรงข้ามก็คือห้องของไอ้พีตาร์ซึ่งมันไม่ค่อยอยู่หรอกเพราะมันชอบกลับไปนอนบ้าน ก๊อก ก๊อก "ติณณ์กูนอนด้วยดิ" ทันทีที่ผมเปิดประตูผมก็ต้องกลอกตามองบนเมื่อไอ้คนที่ยืนอยู่หน้าห้องเป็นไอ้กาย ผมมองมันที่เดินแทรกตัวเข้ามาในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนอนที่โซฟา "แล้วทำไมต้องเป็นกู"ผมถาม "ก็ไอ้พีตาร์กลับบ้านส่วนไอ้เฮคมึงก็รู้อยู่"มันบอกผม "แล้วนี่มึงไปไหนมา" "สนามแข่งแล้วมึงอ่ะพาปรางไปไหนมาไอ้เวร"มันดีดตัวขึ้นมาด่าผม "ช่วยไม่ได้มึงลีลาเอง" "กูถามจริงชอบมะปรางช้ะ"ไอ้กายถามก่อนจะสะกิดแขนผม "ถ้ากูบอกว่าใช่มึงจะทำไม"ผมบอกมันไปเพราะผมไม่มีอะไรต้องปิดบังอยู่แล้ว "ไอ้สัสมึงแน่มาก มึงกูรู้ว่าไอ้เฮคมันหวงมะปรางยังกับอะไร"หึ....คิดว่าผมกลัวไอ้เฮคเตอร์หรือไง "ตอนนี้มันไม่สนใจมะปรางหรอกเพราะมันกำลังง้อชาไทยอยู่ แต่ถึงมันจะรู้มันจะทำอะไรกูได้จะบอกว่ากูนิสัยไม่ดีเจ้าชู้คบไม่ได้งั้นหรอกูถามหน่อยมันจะเอาอะไรมาด่ามาขัดขวางกู"ผมถามไอ้กายที่นั่งฟังผมอย่างตั้งใจ "พ่อคนดี" "ก็ดีพอที่จะรักและดูแลมะปรางได้ก็แล้วกันอย่างน้อยกูก็คงไม่ทำร้ายคนที่กูรักหรอก"ผมบอกก่อนจะเดินเข้าห้องเพราะไม่งั้นไอ้ห่านี่แม่งถามไม่หยุดแน่ "ติณณ์แล้วมึงจะบอกไอ้เฮคเมื่อไร่"นั่นไงล่ะผมพูดยังไม่ทันขาดคำเลย "พรุ่งนี้มึงว่าเร็วไปมั้ยล่ะ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more