หัวใจกระชากรัก...เฮดว๊ากสุดโหด

Chapter 7 - หาเรื่อง

Chapter 7 – หาเรื่อง



" เวลาาาา " เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ฉันที่นั่งก้มหน้าเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่เงยหน้าขึ้น

พอเห็นว่าเป็นพรีม และลลิ เพื่อนสนิททั้งสองที่เดินมาก็ฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจ รู้สึกเหมือนต้นไม้ได้รับน้ำหลังจากที่ห่อเหี่ยวมานาน

ถามว่าทำไมฉันถึงรู้สึกอย่างนั้นน่ะเหรอ ก็เพราะว่าตั้งแต่ฉันเดินเข้าในตึกคณะก็มีสายตาแปลกๆ มองมาตลอดทาง จนฉันทำตัวไม่ถูก จะพูดคุยกับใครก็ไม่มีเพื่อนคนอื่น ฉันเลยได้แต่นั่งก้มหน้าเล่นเกมส์ไปนี่แหละ

" ปิดเงียบ ไม่บอกกันเลยนะ " พอนั่งลงแล้ว ลลิก็จิกตามองฉันแล้วพูดขึ้น

" บอกอะไรเหรอ " ส่วนฉันก็งงสิ ฉันไปปิดอะไรเพื่อนกัน

" ไม่ต้องมาทำเป็นไขสือ บอกพรีมมานะ ว่าคนที่ตามจีบเวลาคือพี่ฮาร์ทจริงๆ เหรอ " เป็นพรีมที่นั่งลงข้างฉันพูดขึ้น แล้วหันมาจ้องหน้าฉันอย่างรอคอยคำตอบ

" รู้ได้ยังไง พี่พร้อมบอกพรีมเหรอ " ฉันตาโตขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำถามของเพื่อน แล้วก็รีบถามกลับ

" เหอะ ใครบ้างตอนนี้ที่ไม่รู้ " พรีมกรอกตามองบนแล้วพูดขึ้นอย่างเอือมๆ

จากนั้นลลิก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน บนหน้าจอขึ้นรูปฉันที่ยืนอยู่หน้ามหาลัย แล้วก็มีรถมาจอดรับ รูปนี้ถูกโพสต์ลงที่หน้าเพจก็อตซิปของมหาลัย

ซึ่งมันก็คือเมื่อวานนี้ ที่พี่ฮาร์ทมาจอดรถรับฉันไปส่งที่ร้าน

แล้วก็ยังมีรูปที่พี่ฮาร์ทนั่งอยู่ในร้านของพี่ดาว และรูปที่ฉันใส่ชุดพนักงานยืนอยู่หน้าเค้าเตอร์อีก

" ยะ อย่าบอกนะ ว่าที่วันนี้คนมองมาที่ฉันแปลกๆ คือเรื่ิองนี้ " ฉันมองรูปแล้วก็ตาโตทันที จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้คนมองมาที่ฉันแบบแปลกๆ แต่ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะเมื่อคืน หลังจากที่กินข้าวแล้ว ฉันกับพี่ชายก็แยกกับพี่ฮาร์ท พี่คินไปส่งฉันถึงห้องแล้วก็กลับ ส่วนฉัน หลังจากอาบน้ำเสร็จก็หัวลงหมอน หลับเป็นตาย ไม่ได้มีเวลาดูข่าวสารอะไรหรอก

" ก็ใช่น่ะสิ "

" อึก " ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อได้รับคำตอบจากเพื่อนทั้งสองที่พูดขึ้นพร้อมกัน

" แกก็พูดให้เวลาคิดมาก " ลลิเห็นหน้าฉันแล้วก็ยิ้มขำ จากนั้นก็หันไปว่าพรีม

" แกก็ไม่ต่างจากฉันหรอก " ส่วนพรีมก็สวนกลับทันควัน

ทั้งพรีมและลลิก็พยายามพูดให้ฉันไม่คิดมาก แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ยิ่งคนที่เดินผ่านไปมาหันมามองฉันแล้วกระซิบกระซาบกัน ฉันยิ่งรู้สึกไม่เป็นตัวเอง

แล้วก็เป็นอย่างนี้ทั้งวัน ตั้งแต่เช้า เที่ยง ในคลาสเรียนก็ยังมีคนมองมา ยังดีที่ฉันมีพรีมอยู่ด้วย ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าฉันจะเอ๋อแค่ไหน

จวบจนจบคลาสเรียนภาคบ่าย ซึ่งพวกฉันก็มีประชุมเชียร์ หรือเข้ากิจกรรมรับน้องต่อ

ฉันและพรีมจึงมาเข้าห้องน้ำก่อนที่จะไปเข้าห้องประชุมเชียร์

" คนนี้น่ะเหรอ " และในขณะที่เดินไป ก็มีกลุ่มคนที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันมองแล้วคนพวกนี้คือเพื่อนในคณะของฉันเอง แล้วจู่ๆ หนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นเสียงดังพอสมควร แล้วทั้งกลุ่มก็หันมามองทางฉันเป็นตาเดียว

" ใช่ " เพื่อนของเธอพยักหน้ารับอย่างพร้อมเพรียงกัน แต่สายตาก็ไม่ได้ล่ะไปจากฉัน

" หน้าตาก็งั้นๆ " ผู้หญิงคนแรกที่พูดก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็เบะปากแบบเหยียดๆ

ฉันได้แต่ขมวดคิ้วสงสัยว่าตัวเองเคยไปมีเรื่องหรือทำอะไรให้พวกเธอไม่พอใจหรือเปล่า แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก

" นั่นสิ ไม่รู้ไปอ่อยพี่เขาท่าไหนนะ " แต่พอประโยคต่อมาที่ออกจากปากเพื่อนของเธอที่ยืนอยู่ข้างๆ ดังขึ้น ฉันก็พอจะนึกออกว่าพวกเธอไม่ชอบฉันเพราะอะไร

ด้วยวันนี้พรีมเองก็พูดกรอกหูฉันตลอดว่าพี่ฮาร์ทค่อนข้างจะฮอต ทำให้มีสาวๆ มาชอบมากมาย และบอกให้ฉันระวังตัวไว้ เพราะสาวๆ พวกนั้นแยกแยะอะไรไม่ค่อยเป็น กลัวว่าพวกนั้นจะมาหาเรื่องฉัน

ฉันได้ฟังแล้วก็ได้แต่ยิ้มขำ แต่พอมาเจอแบบนี้แล้วก็หัวเราะไม่ออกเลย

" ก็คงจะหลายท่าแหละแก "

" หุบปากเน่าๆ ของเธอไปดีกว่านะ " เป็นพรีมที่ทนคำพูดพวกนั้นไม่ไหว ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ พรีมก็หันไปพูดกับพวกนั้นเสียงแข็ง

" พูดความจริง รับไม่ได้เหรอ " เป็นผู้หญิงคนแรกที่พูดขึ้น ฉันมองป้ายชื่อที่เธอห้อยอยู่ก็รู้ว่าเธอชื่อไอซ์

" เหอะ ความจริงเหรอ รู้ดีจังเลยนะ เธอเป็นตัวอะไรที่มาตามเกาะติดเพื่อนฉันเหรอ ถึงได้รู้ดีจัง " พรีมกอดอกแล้วหัวเราะออกมา จากนั้นก็ปรายตามองผู้หญิงพวกนั้นเหมือนมองตัวอะไรซักอย่างที่ไม่ใช่คน

" ปากดีนักนะ " พอได้ยินสิ่งที่พรีมพูด พวกเธอก็มีสีหน้าที่ย่ำแย่ขึ้นมาทันที

" ทำไมล่ะ พอพูดว่ากลับบ้าง ดิ้นเลยเหรอ " พรีมก็พูดยั่วพวกเธอไปอีก ซ้ำยังมองพวกเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนที่พวกเธอมองฉันอีก

จนหนึ่งในนั้นทำท่าจะทนไม่ไหว ทำท่าจะเดินเข้ามาเอาเรื่อง ฉันรีบดึงพรีมออกมายืนข้างๆ ทันที

" มีอะไรกัน " แล้วยังไม่ทันที่คนนั้นจะเดินมาถึงตัวฉันและพรีม เสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังก็ขัดขึ้นเสียก่อน

" พี่ควีน " พอหันไปมองพวกคนก็นิ่งอึ้งกันทันที

" สวัสดีค่ะ " แล้วก็รีบยกมือไหว้คนที่มาใหม่

พี่ควีน คือรุ่นพี่ปี 3 ที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับพวกพี่ฮาร์ท แต่ไม่ใช่พี่ว๊าก ถามว่าทำไมฉันผู้ซึ่งไม่เคยอะไรถึงรู้น่ะเหรอ ก็วันนี้พรีมเล่าเรื่องพี่ฮาร์ทและกลุ่มเพื่อนของเขาให้ฟังเกือบทั้งวัน ขนาดเวลาเรียนยังไม่หยุดเอารูปพี่ๆ มาให้ฉันดู จนอาจารย์มองมาที่ฉันและพรีมนิ่ง พรีมถึงหยุดและตั้งใจเรียน

" อื้ม มีอะไรกัน " พี่ควีนรับไหว้แล้วถามขึ้น

" เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร " กลุ่มของไอซ์รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที

" ไปกันเถอะแก " แต่ท่าทางลุกลี้ลุกลนนั้นไม่ปกติเลย สุดท้ายแล้วพวกเธอก็หันไปชวนกันออกไปทันที

" สวัสดีค่ะ "

" เป็นอะไรหรือเปล่า " พอพวกนั้นเดินออกไปแล้ว พี่ควีนก็หันมาถามฉันและพรีม

" ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ " เป็นพรีมที่ตอบแล้วเอ่ยขอบคุณพี่ควีนไป เพราะพรีมรู้จักกับเพื่อนพี่พร้อมทุกคน แม้ไม่ได้สนิทแต่ก็ถือว่ารู้จักกัน

" อื้ม " พี่ควีนพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนฉันและพรีมก็หันมามองหน้ากันแล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ

ฉันคิดไม่ตกเลยว่าต่อจากนี้ ถ้าฉันและพี่ฮาร์ทอยู่ในสถานะอื่นที่ไม่ใช่ถูกพี่ฮาร์ทตามจีบแล้ว ชีวิตฉันจะยุ่งยากกว่านี้อีกไหม แต่พอคิดว่าจะเลิกยุ่งกับเขา หัวใจเจ้ากรรมก็เหมือนถูกบีบรัด จนเจ็บไปหมด