Chapter 9 - สนแค่ฉัน

1753 Words

Chapter 9 – สนแค่ฉัน " อ้าว แล้วของเวลาล่ะ " พรีมถามเพื่อนที่มาแจกสมุดลายเซ็นอย่างงงๆ เมื่อไม่เห็นว่ามีสมุดฉันมาด้วย มีแต่ของพรีมที่เพื่อนยื่นมาให้ ฉันเองก็หันไปมองเพื่อนเหมือนกัน " เราไม่เห็น เวลาได้ส่งหรือเปล่า " แอล เพื่อนผู้ชายที่เป็นประธานรุ่นของปีหนึ่งเองก็ทำหน้างงแล้วหันมาถามฉัน " ก็ส่งพร้อมฉันเมื่อวานนี้ " เป็นพรีมที่ตอบแทนฉัน เพราะพรีมเป็นคนส่งสมุดเองกับมือ เนื่องจากเมื่อวาน รุ่นพี่ไม่ได้ให้พวกฉันเข้ากิจกรรมรับน้อง แต่ก็มาขอเก็บสมุดลายเซ็นไปเช็คดูว่ารุ่นน้องได้เริ่มทำการขอลายเซ็นรุ่นพี่ไปบ้างหรือยัง " เดี๋ยวเราไปถามพี่ก่อนนะ " แอลทำหน้าครุ่นคิดแล้วตรวจดูสมุดในตะกร้าที่ถือมาอีกครั้ง แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาบอกพวกฉัน " จะเป็นอะไรหรือเปล่าพรีม " หลังจากที่แอลเดินออกไปแล้ว ฉันก็หันไปถามพรีมอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย " ไม่หรอก ก็เมื่อวานพรีมเป็นส่งสมุดให้รุ่นพี่เองกับมือ " พรีมตอบกลับมาอย่างสบายๆ ซึ่งก็ทำให้ฉันอุ่นใจขึ้น รอไม่นาน แอลก็เดินกลับมาพร้อมกับรุ่นพี่ 2 คน " คนไหนไม่มีสมุด " พี่ตาล พี่สต๊าฟปี 2 ถามขึ้น " หนูค่ะ " ฉันยกมือขึ้น " ออกมานี่ " รุ่นพี่ทั้งสองมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ แล้วออกคำสั่ง " เอ่อ ไปด้วยได้ไหมคะ " พรีมที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันถามขึ้นแล้วจับแขนฉันไว้ " ไม่ต้อง อยู่ทำกิจกรรมกับเพื่อนไป " พี่ตาลหันไปมองหน้าพรีมนิ่งแล้วออกคำสั่ง จากนั้นก็เดินนำฉันไป ส่วนฉันก็หันไปมองพรีมแล้วยิ้มเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร " มาล่ะ " พอฉันเดินตามพี่ตาลและเพื่อนมาถึงด้านหน้าทางเข้าห้องเชียร์ ก็เจอกับพี่นิวและพี่แอนยืนรออยู่ รุ่นพี่กลุ่มนี้คือคนที่รับผิดชอบเรื่องสมุดและป้ายชื่อของปี 1 " เมื่อวานได้ส่งสมุดหรือเปล่า " พี่นิวหันมาถามฉันแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า " ส่งค่ะ " ฉันพยักหน้ารับ " แน่ใจนะ เพราะพวกพี่ไม่เจอเลย ถ้าส่งจริง ทำไมไม่เห็น " พี่แอนพูดขึ้นบ้างแล้วยิ้มเยาะใส่ฉัน " เอ่อ " ซึ่งเห็นท่าทีไม่เป็นมิตรแบบนี้ฉันก็รู้ทันทีว่าโดนแกล้งเข้าให้แล้ว จำได้ว่า พรีมเคยบอกฉันว่า พี่นิวเป็นเพื่อนของน้องรหัสพี่อาเทอร์ และเคยตามจีบพี่ฮาร์ท " พาน้องออกไป " พี่ตาลสั่งขึ้น " เอ่อ พี่ครับ " แอลที่เดินตามฉันมาก็เหมือนจะรู้ว่ารุ่นพี่พวกนี้จะเขม่นฉันเป็นพิเศษ จึงพยายามร้องห้าม " ไม่ต้องห่วงเพื่อนหรอก แค่ลงโทษเล็กน้อย " แต่รุ่นน้องอย่างพวกฉันจะไปสู้อะไรได้ล่ะ " ครับ " แอลหันมามองฉันอย่างลำบากใจแล้วเดินไปเข้ากิจกรรมกับเพื่อน ส่วนคนที่เดินนำฉันไปคือพี่นิวและพี่แอน ทั้งสองคนพาฉันลัดเลาะมาที่ด้านหลังตึก ซึ่งตรงนี้จะเป็นพื้นที่โล่งกว้าง " ไปยืนตรงนั้น แล้วหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์ " พอเดินมาถึงแล้ว พี่นิวก็หันมาสั่งฉันแล้วชี้ไปที่กลางลานกว้าง " คะ?? " ฉันมองตามนิ้วมือของเธอแล้วก็ทำหน้างง " ฟังไม่ชัดหรือยังไง " พี่แอนจ้องหน้าฉันนิ่งแล้วถามขึ้น " นี่คือการลงโทษที่สร้างสรรค์เหรอคะ " ฉันถามกลับอย่างอดไม่ได้ เพราะรู้สึกว่านี่มันคือสิ่งที่เกินขอบเขตของการรับน้อง " จะไม่ฟังรุ่นพี่หรือยังไง " แล้วก็นั่นแหละค่ะ พวกเธอก็เอาความเป็นรุ่นพี่มาขู่ " ไปยืนค่ะ หรือจะให้เพื่อนมายืนด้วย " พี่นิวชี้นิ้วออกคำสั่งและเอาเพื่อนๆ ที่อยู่ในหอประชุมมาขู่ ฉันจ้องหน้าทั้งสองอย่างไม่ชอบใจ ซึ่งทั้งสองก็มองฉันแล้วยิ้มเยาะ สุดท้ายแล้วฉันก็เม้มปากอย่างอดกลั้น เดินไปยืนกลางแดดและหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์ตามคำสั่งของรุ่นพี่ เพราะไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเอง ไม่สิ เพราะรุ่นพี่ที่ไม่รู้จักแยกแยะมากกว่า " เวลา " เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ฉันหันหลังกลับไปมอง ตาพร่ามัวเพราะหลับตายืนเป็นเวลานาน จนฉันรู้สึกว่าโลกมันโงนเงน แต่พอปรับสายตาได้ก็เห็นว่าคนที่เรียกคือใคร " พี่ฮาร์ท " ฉันเอ่ยเรียกพี่ฮาร์ทเสียงแผ่ว เพราะลำคอแห้งผาก เนื่องจากตั้งแต่ยืนมายังไม่ได้กินน้ำเลย พรึบ พี่ฮาร์ทรีบก้าวขามาหาฉันแล้วดึงฉันให้เดินตามไปเข้าร่ม จากนั้นเขาก็มองฉันอย่างสำรวจ " ทำอะไร " พอสำรวจฉันจนพอใจแล้วเขาก็ตวัดสายตาไปมองรุ่นพี่สองคนที่ยืนเลิ่กลั่กกันอยู่แล้วถามขึ้นเสียงต่ำ " เอ่อ " ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างกลัวๆ " ฉันถามว่าทำอะไร ทำไมให้น้องไปยืนหันหน้าเข้าหาพระอาทิตย์แบบนั้น " พี่ฮาร์ทตวาดเสียงดังลั่น จนรุ่นพี่ทั้งสองคนสะดุ้ง แล้วก็ก้มหน้าลงตัวสั่นๆ " นี่มันอะไรกันว่ะ " จากนั้นก็มีเพื่อนของพี่ฮาร์ทมาถึงพอดีแล้วถามขึ้นอย่างไม่พอใจ " ไอ้เซน " พี่ฮาร์ทหันไปเรียกพี่เซนที่เป็นหัวหน้าสต๊าฟอย่างกดดัน " พวกเธอทำอะไรนิว " พี่เซนเองก็ทำหน้าเครียดแล้วหันไปถามรุ่นพี่ทั้งสองคนด้วยน้ำเสียงและสายตาที่ผิดหวัง ซึ่งทั้งพี่นิวและพี่แอนก็ก้มหน้าลงหลบสายตาของทุกคน " เรียกรวมสต๊าฟทุกคน แล้วก็ปล่อยน้องที่หอประชุมให้กลับไป " พี่ฮาร์ทสั่งขึ้นเสียงนิ่ง เขาขบกรามแน่นอย่างคนอดกลั้นอารมณ์ " ครับ " พี่เซนรับคำแล้วหันไปมองเพื่อนทั้งสองของเขาเป็นเชิงบอกให้ตามไป " เป็นอะไรรึเปล่า " พอพี่เซนและรุ่นพี่ทั้งสองออกไปแล้ว พี่ฮาร์ทก็หันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง " ไม่ค่ะ แค่หิวน้ำ " ฉันส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เขาเล็กน้อย พอได้ยินอย่างนั้น พี่ควีนก็ยื่นขวดน้ำที่ยังไม่เปิดมาให้พี่ฮาร์ท พอเขาเปิดและเสียบหลอดแล้วก็ยื่นมาให้ฉัน ซึ่งฉันก็รับมากินอย่างไม่อิดออด " ตัวแดงหมดเลยวะ " " ยืนมานานแค่ไหนแล้ว " พอพี่จากัวร์พูดขึ้นอย่างนั้น พี่ฮาร์ทก็ถามขึ้นต่อทันที " เอ่อ ตั้งแต่เรียกรวมค่ะ " ฉันเห็นสีหน้าของเขาแล้วก็ตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ " ทำไมไม่ขัดว่ะ " พี่ฮาร์ทสบถขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด " ไอ้ฮาร์ทใจเย็นๆ " จนเพื่อนๆ เขาต้องรีบห้าม " ก็พี่เขาขู่ว่าจะให้เพื่อนมายืนด้วย " ส่วนฉันก็ก้มหน้างุดแล้วก็บ่นพึมพำขึ้นมา ฉันรู้ว่าพี่ๆ เขาต้องการกลั่นแกล้งฉัน และตัวเองก็ไม่ควรยอมให้ใครมาแกล้ง แต่ถ้าพี่เขาไม่เอาเพื่อนมาขู่ ฉันก็คงไม่ยอมมาทำอะไรแบบนี้หรอก ถึงฉันจะซื่อ แต่ก็ไม่ได้บื้อนะ " พาน้องไปห้องเชียร์เถอะ " เป็นพี่พร้อมที่พูดขึ้น และจากนั้นพี่ฮาร์ทก็จับมือฉันให้เดินตามหลังเขาไป และด้านหลังฉันก็มีพี่ๆ เดินตามมาด้วย " เวลาาาาา " พอมาถึงทางเข้าห้องเชียร์ ก็มีเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันกับฉันเดินสวนออกมา จากนั้นพรีมที่ยืนอยู่กับลลิและเพื่อนร่วมสาขาของลลิก็พุ่งตรงมาหาฉันทันทีที่เห็น พรึบ พรีมเข้ามาจับตัวฉันแล้วมองอย่างสำรวจ ซึ่งพี่ฮาร์ทก็ปล่อยมือฉันออกเพราะเพื่อนฉันจู่โจมอย่างรวดเร็ว " ทำไมหน้าแดง ตัวแดงไปหมดเลย " พรีมขมวดคิ้วแล้วถามฉันด้วยสีหน้าเป็นกังวล " เป็นอะไรหรือเปล่า " ลลิเองก็ทำหน้าเครียดแล้วมองฉันอย่างสำรวจอีกรอบ " ไม่ได้เป็นอะไร " ฉันส่ายหน้าแล้วยิ้มให้เพื่อนไปเพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นกังวล " งั้นกลับกันเถอะ " " เดี๋ยวฉันไปส่งเอง " พี่ฮาร์ทพูดขัดขึ้นทันทีที่ลลิชวนฉันกลับ ซึ่งพวกฉันก็หันไปมองเขาทันที " เดี๋ยวเวลาต้องเข้าไปคุยด้านในด้วย " เป็นพี่พร้อมที่เดินเข้ามาบอก " หนูต้องไปด้วยเหรอคะ " ฉันหันไปถามเขาอย่างงงๆ เพราะเรื่องนี้พวกเขาน่าจะตักเตือนหรือลงโทษกันเอง เพราะยังไงคนกลุ่มนั้นก็เป็นรุ่นพี่ หรือเพราะฉันเป็นคนที่ถูกกระทำ จึงต้องเข้าไปฟังด้วยกันนะ " ไปสิ จะไปยอมให้พวกนั้นมาทำแบบนี้อีกไม่ได้ ไม่ว่ากับใคร " เป็นพี่อาเทอร์ที่พูดขึ้นอย่างโมโห ทำให้เพื่อนทั้งสองของฉันหันไปมองหน้ากัน และสองคนนี้คงรู้แล้วว่าเหตุผลที่ทำให้รุ่นพี่เลิกกิจกรรมกระทันหันนั้นเกิดจากที่รุ่นพี่เรียกฉันไป " แต่ว่า " ฉันหันไปมองพี่ฮาร์ทอย่างลำบากใจ เพราะไม่อยากให้คนมองพี่ฮาร์ทไม่ดี เมื่อวานพี่ฮาร์ทมีรูปที่เป็นประเด็นกับฉัน วันนี้ฉันก็มีเรื่องกับรุ่นพี่ ซึ่งพี่ฮาร์ทเป็นเฮดว๊าก แม้ว่าสาเหตุของการกลั่นแกล้งครั้งนี้มันเกิดจากเขาก็เถอะ " สนแค่ฉันก็พอ " พี่ฮาร์ทยิ้มให้ฉันเล็กน้อยแล้วยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู ส่วนเพื่อนเขาก็โห่ร้องออกมาเบาๆ ส่วนฉันก็ก้มหน้างุดอย่างเขินๆ " งั้นเดี๋ยวพรีมอยู่กับเวลาเอง ได้ไหม " เป็นพรีมที่พูดขึ้นแล้วหันไปมองพี่ชายตัวเอง " อื้ม " ซึ่งพี่พร้อมก็พยักหน้าอนุญาต " โอเค เดี๋ยวโทรหานะ " ทำให้ลลิสบายใจแล้วหันมายิ้มให้ฉันอย่างให้กำลังใจ ฉันยิ้มตอบเพื่อนแล้วหันไปทักทายเพื่อนของลลิอย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็เดินตามพี่ๆ เข้ามาให้ห้องประชุมพร้อมกับพรีม

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more