Chapter 12 – อ้อน
ฉันนั่งกินข้าว โดยมีสายตาของพี่ฮาร์ทที่มองมานิ่งๆ จนฉันรู้สึกเกร็ง
" อิ่มแล้ว?? " พอฉันรู้สึกอิ่ม จึงวางช้อนลง พี่ฮาร์ทจึงถามขึ้นแล้วมองชามข้าวต้มตรงหน้าฉันพร้อมกับขมวดคิ้ว
" ค่ะ " ฉันพยักหน้ารับ
ส่วนพี่ฮาร์ทก็ยังคงมองฉันนิ่งเหมือนกดดัน
" เวลากินไม่ลงแล้ว " ฉันทำหน้ายู่เมื่อเห็นสายตาของเขาที่มองชามข้าวก็เข้าใจทันทีว่าเขาอยากให้ฉันกินต่อ แต่ฉันกินไม่ลงแล้วจริงๆ
" อื้ม นี่ยา " พอเห็นฉันเริ่มทำหน้างอแง พี่ฮาร์ทก็ไม่ได้ตื้อ แต่เอื้อมมือไปแกะยามาให้ฉัน 2 เม็ด
ฉันมองเม็ดยาในมือตาเขม็ง ภายในใจรู้สึกขยาดกลัว
" แฮ่ๆ " พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสายตานิ่งๆ ของพี่ฮาร์ทที่มองมาโดยไม่ละสายตาไปสักนิด
" ทำไมไม่กิน " พี่ฮาร์ทขมวดคิ้วเมื่อเห็นฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วยิ้มแหยให้
" มันขม " ฉันมองเม็ดยาแล้วเงยหน้าขึ้นช้อนตามองพี่ฮาร์ทเพื่อขอความเมตตา
ได้โปรด อย่าบังคับให้ฉันกินยานี้เลย
