Chapter 19 - ไม่มีทาง
เช้าวันต่อมา
วันนี้ฉันและพี่คินตื่นกันแต่เช้า เพื่อเดินทางไปที่วัด ทำบุญให้กับแม่ผู้ล่วงลับไป
"อ้าวเวลา เวคิณ" ในขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในศาลาวัด ก็มีคนเรียกเราสองพี่น้องเอาไว้เสียก่อน
"สวัสดีครับ" ฉันและพี่คินหันไปมองก็พบว่าเป็นลุงกำนันนั่นเอง พี่คินจึงรีบทักทาย ส่วนฉันก็ยกมือไหว้ด้วยความทักลักทุเล เนื่องจากของที่ถืออยู่เต็มมือ
"มาทำบุญให้แม่กันเหรอ" ลุงกำนันพยักหน้ารับไหว้แล้วถามไถ่เราสองพี่น้อง.ลุงกำนันเองก็เป็นอีกคนที่คอยช่วยเหลือบ้านของฉัน แม้ว่าเขาจะทำตามหน้าที่ก็ตาม แต่เราก็มีความคุ้นชินกันไม่น้อยเลย
"ค่ะลุงกำนัน" ฉันจึงตอบรับไป
"ดี ๆ ไม่เจอซะนานเลย" ลุงกำนันพยักหน้าแล้วพูดขึ้น
"ค่ะ สบายดีนะคะ" ฉันจึงเริ่มถามไถ่ถึงสุขภาพของลุงและครอบครัวของเขา
"เรื่อย ๆ แหละลูก"
"ไป ๆ เข้าไปในวัดนู้น" ลุงกำนันตอบปัด ๆ ไป แล้วบอกให้ฉันและพี่ชายเข้ามาในศาลา
"ถ้าอย่
