หัวใจกระชากรัก...เฮดว๊ากสุดโหด

Chapter 5 - ไม่สน

Chapter 5 – ไม่สน



" เวลา เวลา "

" ห๊ะ " เสียงเรียกที่ดังขึ้นข้างหูพร้อมกับแรงเขย่าที่แขนทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความคิด ที่กำลังคิดถึงเรื่องของพี่ฮาร์ทอยู่ เมื่อคืนฉันมีอาการเขินปนงง แต่พอตื่นขึ้นมาแล้ว ใจฉันก็เต้นแรงและรู้สึกใจฟูมากกว่าเดิม จนตอนนี้ยังไม่หยุดคิดเรื่องเขาอีก เรียนแทบจะไม่รู้เรื่องเลย

" เหม่ออะไร " พอหันไปมองก็เห็นพรีม เพื่อนสนิทที่กำลังทำหน้างงแล้วมองมาที่ฉันอย่างสงสัย

" เปล่าๆ ไปกินข้าวเหอะ " ฉันส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วเก็บของ ชวนเพื่อนไปกินข้าว เพราะตอนนี้ฉันพึ่งจะเรียนเสร็จ พักเที่ยงแล้วก็มีเรียนบ่ายต่อ

" อื้ม ได้ "

โรงอาหารกลางมหาวิทยาลัย M

" เมื่อวานพี่พร้อมมาถามพรีมด้วยแหละ ว่าเวลาโสดไหม " ในขณะที่กำลังกินข้าวกันอยู่นั้น จู่ๆ พรีมก็พูดขึ้น

" แค่ก แคก " นั่นถึงกับทำให้ฉันสำลัก เพราะเรื่องที่เพื่อนพูดมันเกี่ยวกับฉัน

" อ้าว ค่อยๆ " พรีมรีบยื่นน้ำมาให้ฉันทันทีที่เห็นฉันสำลัก

" อึก ละ แล้วพรีมตอบไปว่ายังไง " ฉันค่อยๆ ดื่มน้ำแล้วพอหายจากอาการสำลักก็ถามเพื่อนต่อ

" ก็ต้องตอบว่าโสดสิ เผื่อว่าจะมีคนมาสอยเวลาลงจากคาน " พรีมว่าแล้วยิ้มออกมาอย่างคนเจ้าเล่ห์

" พูดเหมือนตัวเองมีแฟนงั้นแหละ " ทำหน้ามุ่ยเพราะหมั่นไส้เพื่อนตรงหน้า

" อย่าพูดถึงเลย พูดแล้วก็เซ็ง " พอฉันพูดจี้ พรีมก็ทำหน้าเซ็ง ฉันถึงกับหลุดหัวเราะให้กับท่าทางของเพื่อน เพราะพรีมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีดวงในความรัก อีกอย่างคือครอบครัวหวงมาก จะมีแฟนทีไร เป็นอันต้องถูกขัดขวางทุกที

" ว่าแต่ ใคร?? " พรีมมองค้อนฉันแล้วจี้ถามฉันต่อ

" ทำไมพรีมไม่คิดว่าเป็นพี่พร้อมบ้างล่ะ " ฉันคิดถึงพี่พร้อมแล้วใบหน้าหล่อๆ ของพี่ฮาร์ทก็ซ้อนทับมา

" เหอะ พี่พร้อมน่ะ เจอเวลามาตั้งแต่เด็ก ไม่เห็นจะมีท่าทีอะไรเลย " พรีมเบ้ปากเล็กน้อยแล้วก็พูดออกมาอย่างคนปลงๆ เพราะเพื่อนฉันเคยแนะนำฉันให้พี่พร้อมจีบแล้ว แต่ทั้งพี่พร้อมและฉันไม่ได้คิดอะไรกันเกินเลยและก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากด้วย จนพรีมเลิกชงแล้ว

" หึหึ " ฉันหัวเราะให้กับท่าทางของเพื่อน

" แล้วสรุปว่าใคร " แต่พรีมก็ยังไม่ลืมจุดมุ่งหมายของตัวเอง ยังคงถามฉันต่อ

" เดี๋ยวมั่นใจแล้วจะบอกนะ ตอนนี้ยังไม่มั่นใจ " ฉันทำท่าคิดเล็กน้อยว่าจะบอกเพื่อนดีหรือไม่ แต่ว่ายังดีกว่า เพราะฉันไม่ได้มั่นใจอะไรนัก

" มีจริงๆ ด้วย " พอฉันบอกไปแล้ว พรีมก็ทำตาโตพร้อมร้องขึ้นเสียงดัง

" พรีม!! " ฉันตกใจแล้วรีบร้องปรามเพื่อน เพราะตอนนี้เราอยู่กันที่โรงอาหาร ซึ่งพรีมก็ร้ขึ้นเสียงดังจนโต๊ะรอบข้างหันมามอง

" โทษๆ แล้วสรุปมีจริงๆ สินะ " พรีมรีบหันไปก้มหัวให้ทุกคนที่มองมาแล้วหันมาพูดกับฉันต่ออย่างคนอยากจะรู้

" อื้ม " ฉันพยักหน้ารับ

" อร๊ายยยย ใครกันนะที่จะมาสอยสาวน้อยสุดน่ารักของเราลงจากคาน " พรีมยิ้มกริ่มแล้วก็ทำหน้าเพ้อฝัน ซึ่งเพื่อนฉันไม่ใช่คนที่อยากจะรู้อะไรแล้วต้องรู้ขนาดนั้น นี่แค่พอรู้ว่ามีคนจีบฉัน พรีมก็ทำหน้าพอใจแล้วก็เลิกถามไป

" เวอร์ไปล่ะ " ฉันอดว่าให้กับท่าทางน่าหมั่นไส้ของเพื่อนไม่ได้

จากนั้นทั้งฉันและพรีมก็ไปเรียนในภาคบ่ายต่อ ซึ่งวันนี้มีข่าวดี คือไม่มีกิจกรรมรับน้อง เพราะรุ่นพี่ติดประชุม วันนี้เลยชิวมากสำหรับเด็กปีหนึ่งอย่างพวกฉัน

หลังจากที่เรียนเสร็จแล้ว ฉันกับพรีมก็แยกกัน เพราะคนขับรถที่บ้านของพรีมมารออยู่แล้ว ซึ่งฉันก็ปฏิเสธไม่ให้เพื่อนไปส่ง เพราะเพื่อนมีธุระกับพี่บ้านต่อ พรีมจึงให้ฉันติดรถมาลงที่หน้ามหาลัย

ปื้นๆ

ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่ร้านกาแฟที่ตัวเองทำงาน ก็มีเสียงแตรรถดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

พอหันไปมองแล้วรถคันนั้นก็มาจอดตรงหน้าฉัน พร้อมกับคนขับที่ลดกระจกลง

" พี่ฮาร์ท "

" ขึ้นรถ " พี่ฮาร์ทบอกฉันหน้านิ่งๆ

" เอ่อคือ " ฉันมองไปรอบๆ ที่ตอนนี้มีคนที่กำลังรอรถประจำทางอยู่กำลังมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว

" ขึ้นมา " พี่ฮาร์ทเอ่ยย้ำแล้วก็จ้องฉันนิ่ง

" ... " ฉันมองไปรอบๆ อย่างคนคิดไม่ตก

" ฉันไม่สน " ซึ่งคนอย่างพี่ฮาร์ทเอาแต่ใจตัวเองที่สุดเลย

สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขา เพราะตอนนี้คนกำลังทยอยออกมาจากมหาวิทยาลัย ฉันไม่อยากให้คนเห็นเยอะไปกว่านี้ นี่ก็ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดกันยังไง

DD Cafe

พอมาถึงที่ร้าน พี่ฮาร์ทก็ขับรถไปจอดที่จอดรถของลูกค้าแล้วเดินตามฉันมา เขาคงจะมากินกาแฟล่ะมั้ง

" พี่ดาว พี่จิน สวัสดีค่ะ " ฉันเดินนำหน้าเขาเปิดประตูเข้ามาแล้วเอ่ยทักทายพี่จินและพี่ดาวที่กำลังยื่นอยู่ตรงเค้าเตอร์ พอมองเข้าไปในร้าน ก็เห็นพี่พนักงานประจำกำลังเก็บโต๊ะอยู่

" ครับ มาพอดีเลย วันนี้คนลางานเยอะ " เหมือนพี่จินจะรู้ว่าฉันกำลังสงสัย จึงเอ่ยบอก

" มิน่าล่ะ พี่จินถึงได้มาทำเองแบบนี้ " ฉันพยักหน้ารับรู้

" ใช่ รับอะไรดีครับ " พี่จินหันไปมองคนที่อยู่ข้างหลังฉันแล้วถาม ซึ่งฉันลืมไปเลยว่าพี่ฮาร์ทก็เข้ามาด้วย

" เอาอะไรก็ได้ เธอทำมาให้ด้วย เดี๋ยวรอ " พี่ฮาร์ทไม่ได้ตอบคำถามพี่จิน แต่หันมาบอกฉันแล้วก็เดินไปที่โต๊ะนั่งด้านในสุดของร้าน ซึ่งเป็นมุมส่วนตัว

" ใครอ่ะเวลา " พอเขาเดินไปแล้ว พี่ดาวก็ลุกจากเค้าเตอร์คิดเงินมาถามฉัน

" รุ่นพี่ที่คณะค่ะ "

" เขาตามจีบเราเหรอ " พี่จินก็ถามขึ้นตรงๆ ทันที

" ใช่เหรอ " พี่ดาวทำตาโตแล้วถามฉันอย่างตื่นเต้น

" ไม่เห็นสายตาที่เขามองจินตอนที่เวลาคุยกับจินเหรอ "

" หึ " พี่ดาวหันไปส่ายหน้าให้แฟนตัวเอง ซึ่งฉันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พี่ฮาร์ทมองพี่จินยังไงกันนะ ถึงทำให้พี่จินสงสัย

" แล้วสรุปยังไง " พี่จินส่ายหน้าให้แฟนตัวเองแล้วหันมาถามฉันย้ำ

" เอ่อ " พอพี่ๆ มองมาที่ฉันเป็นตาเดียวอย่างรอคอยคำตอบ ฉันก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันที จะให้บอกยังไงล่ะ

" โอเค หน้าแดงอย่างนี้ พี่ได้คำตอบล่ะจ๊ะ " เหมือนท่าทางของฉันจะทำให้พี่ดาวได้คำตอบแล้ว จึงพยักหน้ารับยิ้มๆ

" ไปๆ ไปเปลี่ยนชุดแล้วมาทำออเดอร์พิเศษ " พี่จินเองก็ยิ้มแล้วเอ่ยแซว

" ไปแซวน้อง " พี่ดาวเหมือนจะห้ามแฟนตัวเอง แต่สายตาก็ล้อเลียนฉัน

ฉันยิ้มเขินแล้วเอ่ยขอตัวไปเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มของร้านที่เตรียมมาในกระเป๋า จากนั้นก็ออกมาทำกาแฟเย็นให้พี่ฮาร์ท เพราะฉันไม่รู้ว่าเขาชอบกินอะไร ผู้ชาย ก็คงกินกาแฟล่ะมั้ง แต่ฉันทำแบบไม่เข้มให้เขา เพราะนี่ก็ค่ำแล้ว เดี๋ยวนอนไม่หลับกันพอดี

ฉันเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้วก็เห็นว่าโต๊ะรอบๆ มีคนนั่งอยู่และมองไปที่พี่ฮาร์ทอย่างตื่นเต้น

" พี่ฮาร์ทจะอยู่นานไหมคะ " ฉันถามเพราะจะได้เช็คบิลมาให้เขาเลย

" เดี๋ยวรอไปส่ง " พี่ฮาร์ทหยิบกาแฟขึ้นดูดแล้วตอบคำถามฉัน

" นานนะคะ " ฉันตกใจเล็กน้อยที่เขาจะรอฉันทำงาน นี่พึ่งจะ 4 โมงเย็น ฉันเลิกงาน 3 ทุ่มเลยนะ แล้ววันนี้คนน้อยด้วย อาจจะเลทกว่านั้นอีกเพราะต้องช่วยพี่ดาวเก็บร้านด้วย

" อื้ม เดี๋ยวรอ ไปตั้งใจทำงานเถอะ " พี่ฮาร์ทพยักหน้ารับแล้วเอ่ยปากไล่ฉัน

" ค่ะ " ในเมื่อเขาไม่ได้เดือดร้อนอะไร แล้วฉันจะห้ามเขายังไงได้ล่ะ ฉันจึงพยักหน้ารับแล้วไปทำงานต่อ

แล้ววันนี้ก็ไม่รู้ว่าฉันรู้สึกเหนื่อยเกินไปหรือป่าว เพราะรู้สึกว่าคนจะมาที่ร้านเยอะเป็นพิเศษ โดยเฉพาะสาวๆ ที่เข้ามาจนแทบจะไม่มีที่นั่งกัน