บทที่ 2 กามเทพตัวน้อย
1083 Words
“มาแล้วๆ แกรีบเข้าไปตรวจเลยยัยพรีน แกรู้ไหมว่าฉันหัวใจจะวายแล้ว”
“แกอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะรอผลตรวจของฉันก่อน”
“รีบๆเข้าไปตรวจเลย” ชญานีดันหลังให้เพื่อนเดินเข้าห้องน้ำไป เธอหวังว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะต้องมีทางออกของมัน รอไม่นานกรรัมภาก็เปิดประตูออกมาด้วยใบหน้าซีดเผือดจนชญานีต้องควานหายาดมยาหม่องมาให้กับเพื่อนสาวของตน พอรู้สึกดีขึ้นใบหน้าที่เคยซีดเผือดก็กลับมาเป็นปกติ
“ฉันท้อง” หญิงสาวบอกออกไปน้ำเสียงแผ่วเบา ผลตรวจออกมาแล้วเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆด้วย
“ไม่เป็นไรนะแกฉันจะช่วยดูแลแกกับลูกเอง อย่าคิดมากเลยนะ”
“ฮึกๆถ้าแม่รู้ฉันตายแน่ๆ ฮือๆ” กรรัมภาอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาเบาๆ ชญานีพยายามกอดปลอบให้กำลังใจเพื่อนสาว
“ไม่ตายหรอกหน่า อย่าลืมสิแม่แกอยากได้หลานจะตายไป มีหลานแล้วแกจะได้ไม่ถูกจับแต่งงานกับนายภานุอะไรนั่นไงล่ะ”
“อยากน้อยก็มีข้อดีสินะ” กรรัมภาปาดน้ำตาลวกๆแล้วยิ้มออกมาเป็นครั้งแรกหลังจากที่เหมือนมีภูเขาลูกใหญ่มากดทับอยู่ที่อก
“ใช่ๆเราต้องคิดในแง่บวกเอาไว้ ว่าแต่เราจะติดต่อหมอนั่นยังไงล่ะ หมอนั่นต้องรู้นะว่าเขากำลังจะมีลูก หลานฉันต้องมีพ่อเหมือนเด็กคนอื่นๆ”
“ไลน์ ต้องติดต่อทางไลน์”
“โอเคงั้นเอาโทรศัพท์แกมาเลย”
“ตอนนี้เลยหรอแก” กรรัมภาถามกลับตาโต เอาเข้าจริงเธอก็ยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับคนตัวโตอีกครั้งหนึ่ง
“ตอนนี้ดีที่สุดแล้ว”
“เอาไว้ไปตรวจที่โรงพยาบาลให้ชัวร์ก่อนดีไหม”
“จริงด้วยเราจะได้มีหลักฐาน” จบประโยคของชญานีหญิงสาวก็พากันเดินทางไปยังโรงพยาบาลที่ชญานีทำงานอยู่ หล่อนฝากให้หมอรุ่นพี่ช่วยดูแลเพื่อนเป็นพิเศษ กรรัมภาต้องได้รับการตรวจเลือดและปัสสาวะ ทั้งสองรอผลตรวจไม่นานคุณพยาบาลก็เรียกเข้าพบคุณหมอเพื่อฟังผล
“สวัสดีค่ะคุณหมอ” สาวสวยยกมือไหว้คุณหมออย่างนอบน้อม
“สวัสดีค่ะคุณกรรัมภา น้องนีนั่งก่อนสิจ๊ะ”
“ขอบคุณพี่ฟ้านะคะที่มาดูเคสเพื่อนของนีให้”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะจ๊ะมันเป็นหน้าที่ของพี่อยู่แล้ว พร้อมจะฟังผลหรือยังคะคุณกรรัมภา”
“เรียกพรีนก็พอค่ะหมอฟ้า”
“โอเคค่ะเรามาฟังผลกันดีกว่านะคะ หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะคะตอนนี้คุณพรีนกำลังตั้งครรภ์ค่ะ”
“จะ จริงใช่ไหมคะพี่ฟ้า”
“จริงจ้ะ ไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอนเพราะพี่ดูตามผลที่ออกมา”
“…”
“ฝากท้องเลยดีไหมจ้ะ”
“ดีค่ะ พรีนฝากด้วยนะคะ คงต้องรบกวนให้คุณหมอแนะนำอะไรที่เหมาะสมด้วยค่ะ” กรรัมภารีบตั้งสติแล้วตอบกลับคุณหมอคนสวยยิ้มๆ ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ทำได้เพียงเลี้ยงดูลูกด้วยความรักและความเอาใจใส่
“ด้วยความยินดีค่ะ” กรรัมภาตั้งใจฟังและจดบันทึกสิ่งที่คุณหมอแนะนำลงไปในสมุดบันทึกเล่มเล็กที่เธอมักจะมีติดเอาไว้ในกระเป๋า หล่อนได้ยาบำรุงมาหลายอย่างหลังจากนี้ต้องทำตามสิ่งที่คุณหมอบอกทุกอย่างเพื่อลูกน้อยในท้องของเธอจะได้สมบูรณ์แข็งแรง เมื่อกลับมาถึงบ้านชญานีก็ทวงโทรศัพท์ของเธออีกครั้งเพื่อติดต่อกลับไปหาพ่อของลูกในท้องของเธอ
ณ คฤหาสน์ของปริญ
วันนี้ปกรณ์นัดหลานชายให้มาทานข้าวเย็นด้วยกันเพราะเขาไม่ได้พบหลานชายมาร่วมเดือนแล้ว พออายุมากขึ้นก็ไม่สามารถลุยงานได้เต็มที่เหมือนเก่าเขาจึงทำได้เพียงส่งต่องานให้หลานๆทำต่อไป
“ขอบใจมากนะที่วันนี้มาอยู่ทานข้าวเย็นกับลุง คนแก่ก็ขี้เหงาแบบนี้แหละว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าเจ้าปริญ” ปกรณ์ถามออกไปน้ำเสียงอบอุ่น เวลานี้ดูเหมือนหลานชายจะมีอะไรอยู่ในใจ
“ไม่มีอะไรหรอกครับลุง ผมน่ะแค่รู้สึกโล่งที่จัดการส่งต่องานให้น้องเรียบร้อยแล้ว หลังจากนี้ก็น่าจะพอมีเวลาส่วนตัวของตัวเองบ้าง”
“ฮ่าๆ ลุงก็นึกว่าเรื่องอะไร ยุ่งแต่เรื่องงานจนไม่ได้ออกไปเที่ยวกับสาวๆน่ะสิ ว่างแล้วก็ออกไปผ่อนคลายบ้างก็ได้นะเจ้าหลานชาย แต่ถ้าจะให้ดีลุงว่าหลานหาแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วมองไปถึงอนาคตร่วมกันจะดีมากๆ” เพราะครอบครัวของปริญไม่ได้สมบูรณ์มาตั้งแต่แรกเขาจึงหวังให้หลานพบเจอกับคนที่รักและจริงใจต่อกัน
“ผมยังไม่เจอคนที่ถูกใจเลยน่ะสิครับ ผู้หญิงก็มีแต่พวก...” ชายหนุ่มยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยคก็โดนขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน
“อย่าเพิ่งตัดสินคนคนหนึ่งโดยที่เรายังไม่ได้รู้จักนิสัยใจคอของเธอดีพอเลยนะหลาน อย่าปิดกั้นตัวเองเลยเชื่อลุงเถอะ”
“ครับ ผมจะเอากลับไปพิจารณาก็แล้วกันครับ”
“รีบกลับเถอะ ลุงกลัวรถจะติดกว่าจะถึงคอนโดของหลาน”
“ครับ ผมไปก่อนนะครับ” พอขึ้นมาอยู่บนรถเขาก็รีบขับรถยนต์คันหรูกลับที่พักทันที เมื่อเข้ามาภายในห้องก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นเขาจึงรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพราะคิดว่าเป็นเรื่องงาน ชายหนุ่มตาโตเมื่อได้เห็นข้อความและโปรไฟล์ของบุคคลที่ส่งข้อความมาหา
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณค่ะ คุณสะดวกจะมาพบฉันไหม” ประโยคสั้นๆแต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันถึงทำให้เขาใจสั่นได้ถึงขนาดนี้ เขาถึงกับต้องยกมือขึ้นมากุมที่หัวใจของตนเองช้าๆเพราะกลัวว่ามันจะระเบิดออกมา
“สะดวกครับ เมื่อไรดีครับ” กว่าจะพิมพ์ตอบกลับไปได้ก็แทบแย่ เขารอเธอส่งข้อความมาหาและวันนี้เธอก็ส่งข้อความกลับมาจริงๆ
“พรุ่งนี้ที่ร้านกาแฟโรงพยาบาล...เก้าโมงเช้าค่ะ”
“ครับ ผมจะไปตามนัด”
“ค่ะ ไม่รบกวนแล้วค่ะ”
- Writer
