เพียงใจแสนรัก

เพียงใจแสนรัก 2

เพียงใจแสนรัก 2

น้ำปั่นหน้าโรงเรียน ยังอยู่ในมืออย่างดี จวบจนกลับมาถึงไร่ขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่ทำการเกษตร เจ้าของไร่อย่างกำนันดรัณราช นอกจากจะเป็นที่นับหน้าถือตาของคนในชุมชนแล้วยังเป็นที่พึ่งของชาวบ้านอีกด้วย อย่างที่ไร่ของเจ้าตัวก็รับคนงานจากคนในหมู่บ้านให้เข้ามาทำงาน อย่างน้อยก็มีเงินเลี้ยงชีพไปแม้จะไม่ได้เยอะแต่เขาก็อยากให้ชาวบ้านมีรายได้เข้ามาบ้างไม่มากก็น้อย

ผักที่ปลูกมักจะเป็นผักทั่วไปอย่างเช่น ผักบุ้ง ผักชี ตะไคร้ โชคดีที่สวนผักของกำนันอยู่ตีนเขาอากาศเย็นทำให้สามารถปลูกผักได้หลากหลาย แต่เจ้าของสวนยังเลือกที่จะปลูกอ้อยอีกเกือบสิบกว่าไร่และจ้างคนงานชุดเดิมในการดูแล เรียกได้ว่ากำนันดรัณราชนั้นเลือกจับพืชเศรษฐกิจในการทำเงิน ส่วนตำแหน่งกำนันทำเพื่อบุญกุศลก็ว่าได้ เงินเดือนหมดไปกับการสมทบทุนให้คนยากไร้สลับกับทำบุญ ใส่ซองงานบุญ เหตุผลนี้ล่ะมั้งที่ทำให้ผู้คนต่างนับถือและรักกำนันที่อีกไม่กี่ปีก็จะเกษียณเสียแล้ว

“โอ๊ย!! พี่เพียง!! หลุมใหญ่ขนาดนั้นก็หลบให้หน่อยได้ไหม!” คนตัวเล็กที่นั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์คันใหญ่กอดเอวพี่ชายอยู่นั้น ดุคนเป็นพี่ชายเสียงเข้มเมื่อมีหลุมไม่เล็กไม่ใหญ่ที่ทางเลี้ยวเข้าเขตรั้วบ้าน

“หลบไม่ทัน อย่าบ่นนักเลยน่าหูชาไปหมดแล้ว” เพียงคิดคะนึงบ่นน้องสาวไม่จริงจัง จังหวะที่จอดรถที่โรงจอดรถของบ้าน บ้านที่ตั้งอยู่ห่างจากหมู่บ้านและล้อมรอบด้วยต้นไม้ต้นหญ้าสีเขียว เบื้องหน้ายังมองเห็นถนนแต่เบื้องหลังนั้นเป็นป่าอ้อยและสวนผักขนาดใหญ่ของเจ้าของบ้าน

“อะไรกันเด็กสองคนนี้ เถียงกันทั้งวันเลยหรือยังไงกัน” เจ้าบ้านเดินออกมารับหลาน ๆ ดังเช่นทุกวัน

“คุณย่า! พี่เพียงขับรถเร็วมาก ดูสิหน้าม้าหนูแตกหมดเลยอะ” คนตัวเล็กรีบเอ่ยฟ้อง แต่มือเล็กยังจับมือคนเป็นพี่ชายที่ช่วยประคองให้เธอได้ปีนลงจากรถอย่างปลอดภัย

“พี่เพียงขับเร็วเหรอลูก?” คนเป็นย่าอย่างปทุมรัก เอ่ยถามหลานชายคนโตเพียงคนเดียวพร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ เธอเป็นคนใจเย็น แต่ไม่ได้หูเบาหรือเชื่อคนที่เข้ามาประจบสอพลอ อีกทั้งยังชอบทำบุญช่วยเหลือคนยากไร้ ไหนจะเด็กที่ไร้ทุนการศึกษา เรียกได้ว่าเป็นคู่บุญคู่บารมีของกำนันดรัณราชก็ว่าได้

แต่ติดเพียงแค่อย่างเดียว...

อย่างเดียวจริง ๆ ติดตรงหลานเธอสองคนซนได้ใครมา เหมือนลูกลิงลูกค่างมาก จนบางครั้งหญิงแก่อย่างเธอก็ปวดหัวเล็กน้อย

“สวัสดีครับคุณย่า” เพียงคิดคะนึงยกมือไหว้คุณย่าหลังจากที่ลงจากรถแล้วเรียบร้อย

“สวัสดีค่ะพี่เพียง”

“สวัสดีค่ะคนสวย” ฤดียกมือไหว้คุณย่าเช่นเดียวกัน ทั้งยังขยับเข้าไปหอมแก้มอย่างออดอ้อน จนคนเป็นย่าหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจกับความน่ารักของหญิงสาว

“ซนจริงเชียว ไปลูก ไปล้างมือล้างเท้ากันก่อนจะได้กินของว่าง” หญิงแก่เอ่ยชวนหลาน ๆ ทั้งสองคนพร้อมกับรอยยิ้ม เพียงคิดคะนึงยังคงทำหน้าที่แบกกระเป๋าหนัก ๆ ของน้องสาวเดินตามสาว ๆ ทั้งสองคนเข้าบ้าน ถามว่าน้องสาวเขาถือเองได้ไหม ก็ต้องตอบว่าได้ แต่ว่าเขาอยากจะถือให้เอง ให้เด็กแสบของเขาได้เดินสบาย ๆ ก็พอแล้วละ

หรือพรุ่งนี้จะใช้รถยนต์ดีนะ เจ้าเด็กแสบจะได้ไม่บ่นเรื่องหน้าม้าแตก...

ชายหนุ่มคิดกับตัวเองอย่างสับสน แต่รู้ตัวอีกทีน้องสาวเพียงคนเดียวก็วิ่งขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านแล้วเรียบร้อย เป็นเขาที่ต้องเดินถือกระเป๋าที่หนักอึ้งไปส่งให้จนถึงห้องนอน น้องสาวอยู่ในห้องน้ำ ได้ยินแบบนั้นเขาถึงได้เดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำการบ้านที่อยู่มุมห้อง วางกระเป๋าเสร็จถึงได้เดินออกจากห้องนอนส่วนตัวของน้องสาวแล้วกลับเข้าห้องตัวเองเพื่อทำการบ้านบ้าง

ส่วนคนที่เข้าไปเปลี่ยนชุด เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จก็รีบวิ่งตึงตังลงจากชั้นสองไปยังห้องนั่งเล่นรับแขกที่มีคุณย่านั่งรออยู่ เมื่อเข้าใกล้ก็โถมกอดฟัดแขนนุ่มนิ่มของคุณย่าตัวเองไว้อย่างออดอ้อน ทำให้คนมีอายุหัวเราะออกมาเบา ๆ กับท่าทางเด็กน้อยแบบนั้นของหลานสาว

“อะไรลูก ทำไมวันนี้อ้อนจังเลย” หญิงชราเอ่ยถามหลานสาวทั้งยังหัวเราะไม่หยุด มือเหี่ยวย่นตามกาลเวลายกขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่มอย่างอ่อนโยน ทั้งยังใช้ปลายนิ้วเกลี่ยผมหน้าม้าหลานสาวไปมาด้วยความเอ็นดู

“หนูคิดถึงคุณย่า” หญิงสาวตอบก่อนจะเปลี่ยนเป็นนอนหนุนตักคุณย่าตัวเองไว้สักพักใหญ่ก่อนจะค่อย ๆ ขยับลุกขึ้นนั่ง ยื่นมือไปหยิบซาลาเปาลูกใหญ่บนจานมาใส่ปากจนหมดในคำเดียว

“เดี๋ยวติดคอลูก ค่อย ๆ กิน” ปทุมรักรีบเตือนหลานสาวที่นับวันยิ่งกระโดกกระเดกเหมือนเด็กผู้ชาย สงสัยจะเป็นเพราะแถวนี้ไม่มีเด็กผู้หญิง หลานสาวของเธอเลยเติบโตขึ้นมาโดยมีพี่ชายคอยเลี้ยงดู แล้วพี่ชายก็มีแต่เพื่อนผู้ชายเลยชอบพากันเล่นซุกซน

“คุณปู่อยู่ไหนเหรอคะ?” หญิงสาวที่เพิ่งกินซาลาเปาลูกโตหมดไปรีบถามผู้เป็นย่าต่อทันที

“อยู่สวนผักลูก เห็นว่าจะลงเมล็ดผักรอบใหม่ หนูจะไปหาปู่เหรอ?”

“ใช่ค่ะ หนูอยากไปขี่จักรยานเล่น” หญิงสาวตอบพลางส่งยิ้มอ้อน

“ระวังด้วยนะลูก แล้วก็ชวนปู่กลับมากินข้าวเย็นด้วยกันนะคะ” คุณย่ารีบบอกหลานสาวและไม่คิดห้ามเพราะระยะทางจากที่บ้านไปสวนผักไม่ได้ไกลและถนนหนทางนั้นก็สะดวกสบาย จะห่วงก็แค่เวลาขี่แล้วหลานเธอจะขับเร็ว เมื่อสัปดาห์ก่อนขี่เร็วจนจักรยานไฟฟ้าล้อเบี้ยวเพราะล้มไถลไปกับพื้น แต่ถามว่าหยุดซนไหม เธอเองก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างปลงตก ทางที่จะหยุดซนหญิงชรายังหาไม่เจอเลยเหมือนกัน