-บนโต๊ะอาหาร-
“หนูวา ได้ที่ฝึกงานรึยังลูก?”
“ยังเลยค่ะ วายังไม่ได้หาเลยค่ะ”
“มาฝึกที่ บริษัทพี่เขาสิลูก คุณพ่อหนูก็โทรมาคุยฝากหนูกับพี่เขาไว้แล้ว”
“อะ… เอ่อ วาไม่รบกวนดีกว่าค่ะ”
“รบกง… รบกวนอะไรกันลูก เรากับพี่เขาเป็นคู่หมั้นกันนะ เดี๋ยวอนาคตหนูก็ต้องเข้ามาช่วยงานพี่เขา ก็มาฝึกเรียนรู้ไว้เลยสิลูก”
“ตาเตอร์ จัดการให้แม่ด้วยนะ เอาตามนี้แหละ”
คุณแม่พี่เตอร์ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้อ้าปากแสดงความคิดเห็นอะไรเลย แบบนี้ก็แย่สิคะ เฮ้อออ
“อะ…เอ่อฝึกก็ได้ค่ะ” เอวาตอบรับแม่คู่หมั้นน้ำเสียงเบาก่อนจะยิ้มแห้ง ๆ ให้กับมนุษย์หินที่นั่งหน้าเก๊กข้าง ๆ แต่เขากลับมองมาที่เธอแล้วยกยิ้มมุมปาก อย่างมีเลศนัย
“เอ่อหนูวาลูก เดี๋ยวขึ้นปีสี่ ย้ายมาอยู่กับพี่เขานะจะได้ไปฝึกงานพร้อมกันกลับพร้อมกัน พี่เขาจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาที่คอนโดหนู”
“ตะ... แต่ คะ... คือว่า วาอยู่แบบนั้นก็สะดวกดีนะคะ อันที่จริงวาไปเองก็ไ
