เมื่อทั้งคู่เดินทางกลับมาถึงประเทศบ้านเกิดก็มีลูกน้องคนสนิทของคาเตอร์ที่วิ่งเข้ามาเข็นรถต่อจากเขา คาเตอร์ถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่งและนับจากนี้ไป เขาจะไม่มีทางเดินทางไปกับเธอโดยลำพังปราศจากลูกน้องอีกเด็ดขาด
“ไปส่งเอวาที่เพนเฮาส์แล้วเข้ากาสิโน”
“ครับนาย” เมื่อรับคำสั่งเสร็จมือขวาคนสนิทก็ขับรถออกจากลานจอดทันที
“ทำไมต้องไปส่งวาก่อนล่ะ”
“เธอไม่เหนื่อยรึไง”
“ไม่อ่ะ วาอยากไปกับพี่เตอร์”
“แต่พี่เข้าบ่อน”
“งั้นไม่ไปก็ได้ค่ะ” พูดจบเธอก็หันไปนั่งกอดอกมองไปอีกฝั่งด้วยใบหน้าง้ำงอคอหัก
“เซ็นเปลี่ยนเส้นทางไปบ่อน” ร่างสูงพูดขึ้นขณะมองแผ่นหลังของคนตัวเล็ก
“ครับนาย” รับคำสั่งจบเซนก็ขับขึ้นสะพานยูเทิร์นกลับไปอีกทางทันทีส่วนเอวาที่ได้ยินก็แอบอมยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ยอมหันกลับมาหาเขา
“ทำไมยังไม่หันกลับมา”
“วาอยากดูวิว” เธอตอบน้ำเสียงห้วน
“ฝั่งนี้ก็มี”
“อ๊ะ!” เขาจับแขนเธอให้หันกลับ
