Her hikayenin her hayatın mutlaka can alıcı bir noktası olurdu. Evin’in hikayesinde ise can alıp verdiği noktaların haddi hesabı yoktu. Her güzel günün arkasında devleşen kabus ortaya çıkmak için sabırla bekliyor dişlerini birbirine sürterek en huzurlu anını kolluyordu. Umutlarını yeşerttiği vakitte de birden üstüne çöküyor bütün hayatını yerle bir ediyordu.
Evin yeni bir sayfa açacak zamanı bir gün kendinde bulamayacaktı. Genç yaşında harcadığı sayfalar insanlar ömründe görmemişken yorulacağı ve kenarı çekileceği zamanın da canını yakacağını biliyordu. Hayatı her şeye rağmen severken dünya dar ediliyordu. İnsanlar için bir eşyadan farkı yoktu.
Adar ağanın telefon konuşmalarına şahit olmuştu ama hayal ettiği gibi bir etki görememişti. Bir telefonla topraklarını almış ihale
