Adar ağır bir düşman hattına yaklaştığını hissettiğinde burnundan öfkeyle soludu. Sarıhanlıları topladığı deponun önü kadınlarla kaynıyordu. Kendilerini yere atmış elleriyle dizlerine vura vura ağlıyor kürtçe ağıtlarla yeri göğü inletiyorlardı. Sarıhanlı kadınları erkeklerinden daha cesurdu. Bir tane aklı başında görmek gözlerini açtı ama kimse gelmemişti. Gelse içeri geçeceğini biliyordu çünkü.
Arabadan inip korumaları geçmesi için etten bir koridor oluştururken onu gören yaşlı ve genç kadınlar bir sel gibi üstüne doğru koşturmaya başladı. Ağıtlar yalvarışlar birbirine karışmış bir haldeyken ona uzanan çaresiz eller koluna ve beyaz gömleğine tutunmak için çırpınıyordu. Ama elleri korumalar tarafından engelleniyor geri itiliyordu. Adar gözlerini karartıp açılan koridor
