Karlı bir tepede soğuk ayazı yemiş de kemikleri donmuştu sanki Savcı Ahmet Çetin’in sözlerini işittiğinde.
“Korktuğun için böyle konuştuğunu biliyoruz Evin. Nice kadın korkup sustu. Bu göreve geldiğimde kendime bir söz verdim. Korkan kadınları yalnız bırakmayacağıma dair. Sen korkuyorsun. Seni bırakmayacağım.”
Evin böyle bir şeyin mümkün olmayacağını biliyordu. Adar peşini bıraksa bağlı olduğu teşkilat asla peşini bırakmazdı. Bulur ve alırlardı. Bu kadardı. Üstelik bilgisayarı hala konakta pek de güvenli olmayan bir yerdeyken bu ihtimali bile düşünmek istemiyordu. Sadece Adar ağanın biraz canını sıkarlar sanmıştı ama işler çok daha kötü bir yere gitmişti.
*Tamam farklı şartlar altında evlenmiş olsak da artık bir yola baş koyduk.* diye işaret ederken bir yandan
