ลองรักป่วนหัวใจสองนายเกย์เถื่อน

คนใจร้าย

หลังจากกำปั้นออกไปทำงานแล้ว ลิปตาก็เตรียมตัวจะกลับทันที แต่กลับถูกเกย์หนุ่มหน้าหล่อกักตัวไว้

"เดี๋ยวมึงจะไปไหน!!!''แข็นแกรงล็อคลำคอระหงษ์ของร่างเล็กไว้ไม่ให้เดินตามแฟนหนุ่มของตนไป

"แค่กๆๆ ปล่อยกูนะไอ้เกย์เถื่อน หมดธุระแล้วกูก็จะกลับไง!!!''ลิปตาตอบและพยายามจะดิ้นให้หลุดจากแขนแข็งแรงที่ล็อคคอเธอไม่ยอมปล่อย

"กูไม่ปล่อยจนกว่าวันนี้มึงกับกูจะเคลียส์กันให้รู้เรื่อง วันหลังมันจะได้ไม่มีปัญหาบ้าๆตามาเหมือนวันนี้อีก!!" พูดจบเกย์หนุ่มก็ยกร่างเล็กของลิปตาเดินออกจากห้องไป

"ปล่อยกูนะ มึงจะพากูไปไหน กูบอกว่ากูจะกลับบ้านไง!!!"

"กูไม่เชื่อน้ำหน้าอย่างมึงหรอกว่าจะรีบกลับบ้าน คิดว่ากูไม่เห็นสายตาที่มึงมองผัวกูอ๋ออีชะนี หึ้ย!!!!"

-เพี๊ย-ไม่พูดเปล่า ฝ่ามือใหญ่ยังตบลงที่ก้นงอนๆของเธออย่างสุดแรงในขณะที่ตั้งใจอุ้มเธอเดินพาดบ่าเพื่อไปยังห้องตรงข้ามซึ่งเป็นห้องของเขาเอง

"โอ๊ยยย ซี๊ดดดด กูเจ็บนะ !!!!"

"กูก็ตีให้มึงเจ็บนั้นแหละ แรดร่าน ดอกทอง สารเลวแบบมึง มันพูดดีๆไม่รู้เรื่อง!!!'' พอเข้าห้องมาได้ร่างเล็กก็ถูกเหวี่ยงลงบนพื้นทันที

"อั๊ก โอ้ยย ซี๊ด ไอ้เกย์เหี้ย ไอ้เกย์ไบโพล่า ไอ้เกย์เนรคุณ กูอุตส่าห์เปิดประสบการณ์เสียวสุดแซ่บให้มึง มึงทำกับกูแบบนี้อ๋อ!!! ร่างเล็กพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้น มือบางค่อยๆค่ำยันผนังเพื่อทรงตัว แผลที่หัวเข่าซึ่งมีผ้าก็อตสีขาวปิดแผลอยู่เริ่มมีสีแดงเข้มขึ้นแผลเธอคงจะเปิดเพิ่มตอนที่ถูกเหวี่ยงลงพื้น

"แต่กูไม่ได้ต้องการ มึงขืนใจกูสองรอบ สารเลว!!!''

"แต่มึงก็ฟินไม่ใช่รึไง มึงครางดังกว่ากูอีก ทั้งสองรอบเลยด้วย'' เธอไม่ยอมแพ้ง่ายๆยังคงต่อปากต่อคำเกย์หน้าหล่อไม่ลดล่ะ

"เพราะงั้นมึงกับกูถึงต้องมาคุยกันให้รู้เรื่องไง มึงอยากได้เงินเท่าไหร่ว่ามา ตัวเลขที่มึงต้องการ กูพร้อมจ่าย รับเงินแล้วมึงช่วยไสหัวออกไปจากวงจรชีวิตกูด้วย และกูจะให้เพิ่มอีก2เท่า มึงห้ามเปิดเผยเรื่องของกูกับผัวกูเด็ดขาด และถ้ามึงไม่ทำตามที่กูบอก รับรองได้เลย กูจะทำทุกทางเพื่อส่งมึงไปหายมบาล!!!!ตั้งใจไม่พูดเปล่าเขาก้าวเข้าไปกระชากชิกผมของลิปตาจนหน้าแหงด้วย

"โอ๊ะ โอ้ย เจ็บ!!!''

-หมับ!!!-ยิ่งเธอบอกว่าเจ็บมือแกร่งอีกข้างยิ่งบีบเข้าที่คางเรียวของเธออีกแรงบีบมหาศาลถูกส่งออกไป ตามด้วยคำขู่ที่แสนร้ายกาจ

"ถ้ามึงยังตามตอแยกูกับผัวกูไม่เลิกอีกล่ะก็ ต่อไปมือคู่นี้จะไม่บีบแค่คางมึง กูจะบีบคอมึงให้หักคามือกูเองเลย มึงจำไสหัวมึงไว้ อีกะหรี่!!!!''

ตั้งใจพูดจบก็จิกดึงผมของลิปตามาทั้งแบบนั้นโดยไม่สนใจว่าเธอจะร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดแค่ไหน เขาเปิดประตูห้องได้ก็ใช้เท้าถีบเธอออกไปจากห้อง

ร่างเล็กที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงล้มกระแทกพื้นอีกครั้ง ตั้งใจพยายามจะใจแข็งไม่มองสิ่งที่เขาทำกับเธอ เขาต้องใจร้ายแบบนี้แหละมันถูกต้องที่สุดแล้วไม่งั้นถ้าเขายังขืนปล่อยให้เธอข่มขู่เขาไปเรื่อยๆชีวิตเขามันจะไม่สงบสุขไปมากกว่านี้

ก่อนประตูห้องจะปิดลงเงินปึกใหญ่ก็ถูกโยนตามหลังออกมาด้วย ตามด้วยคำพูดเจ็บแสบจากปากของเกย์หนุ่ม

"ค่าตัวสำหรับกะหรี่อย่างมึง ถือว่ากูซื้อมึงมากินแก้ขัดแล้วแยกย้าย!!!!"

-ปัง!!-ประตูห้องปิดลงอย่างแรงเหลือทิ้งไว้เพียงร่างเล็กที่หัวเข่าเต็มไปด้วยรอยเลือดสีแดง ดวงหน้าสวยอยู่ในอาการตกตะลึง ตั้งแต่เธอเกิดมาจำความได้ ไม่เคยมีใครกล้ามาทำกับเธอแบบนี้

"กรี๊ดดดดด อร๊ายยยยยยยย ไอ้เหี้ยตั้งใจ กูกับมึงจะได้เห็นดีกัน!!!!!'' ร่างเล็กกรี๊ดร้องพร้อมกล่าวคำอาฆาตก่อนจะรีบพาร่างที่บาดเจ็บของตนออกจากที่นี้ไป ความแค้นนี้สิบปีแก้แค้นก็ยังไม่สาย

ตั้งใจ ทอล์ค

ให้ตายเถอะขนาดมดตัวเดียวผมยังไม่เคยคิดจะฆ่า และในชีวิตเกลียดที่สุดคือความรุนแรงไม่เคยแม้แต่อยากจะหยาบคายใส่ใครเลยโดยเฉพาะเพศแม่ แต่กับยัยบ้านั้นผมเกินจะทน มีอย่างที่ไหน มันรู้ทั้งรู้ว่าผมเป็นเกย์มันยังจะเอาผมให้ได้ แถมแม่งยังเอาตอนที่แฟนผมอยู่ในห้องนั้นด้วย ผมปล่อยให้ทุกอย่างมันเลวร้ายไปกว่านี้ไม่ได้ ถ้าผมไม่ร้ายใส่เธอไปเธอคงไม่มีวันปล่อยผมแน่นหวังว่าคำขู่ของผมจะได้ผลนะ เพราะผมไม่อยากเจอหน้านังชะนีคนนั้นอีกแล้ว

ผมยืนดูจอของเครื่องตอบรับอัตโนมัติว่ายัยนั้นไสหัวออกไปรึยังก็พบว่าเธอกำลังพยายามกระเสือกระสนที่จะลุกขึ้น เข่าเธอมีเลือดไหลออกมาทั้งสองข้างมันน่าจะไหลเยอะมากทีเดียวเพราะผ้าก็อตสีขาวตอนนี้มันกลายเป็นสีน้ำตาลเข้มไปแล้ว

"ใจแข็งไว้ตั้งใจ ใจแข็งไว้ เพื่อชีวิตที่สงบสุข ใจแข็งไว้"

ผมรีบกดปิดจอมอนิเตอร์ของเครื่องตอบรับและยืนสะกดจิตตัวเองไม่ให้สงสารยัยชะนีเหลือขอนั้น ผู้หญิงกร้านโลกที่ไล่ข่มขืนแม้กระทั้งเกย์ แถมชื่อมันผมยังไม่รู้จักเลย ช่างเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจ!!!!

______________________________________________

ลิปตาที่หัวเข่าสองข้างโชกไปด้วยเลือดพยายามจะหาทางออกจากคอนโดหรูส่วนบุคคล เธอไม่สามารถใช้ลิฟได้เพราะไม่มีคีย์การ์ดจึงจำต้องลากสังขารของตัวเองลงบรรไดหนีไฟมาแทนแต่หญิงสาวเดินมาได้เพียงขั้นที่สองเท่านั้นร่างบางที่วันนี้ใช้พลังงานไปเป็นอย่างมากแถมยังบาดเจ็บจนเลือดไหลกอบกับไม่ได้กินข้าวมาทั้งวันจึงอ่อนแรงและโงนเงนเกือบจะตกบรรไดไปเสียแล้วแต่ยังโชคดีที่มีมีแข็งแรงของใครบางคนคว้าตัวเธอไว้ได้ทันและมันเป็นตอนที่สติของหญิงสาววูบดับไปพอดี

"เฮ้ ลิป ลิป ลิปตา!!!"เสียงเรียกดังขึ้นใกล้ๆลิปตาพยายามลืมตาที่หนักอึ่งขึ้น ก่อนจะหลับตาซ้ำและขยี้มันอีกครั้ง เป็นไปไม่ได้หญิงสาวคิดในใจเธอคงฝันไปอีกแล้ว

"ลิปตา ยูได้ยินไอมั๊ย เฮ้ลิป!!!''ไม่เพียงแต่เสียงเรียกเท่านั้นคราวนี้ยังมีแรงเขย่าตัวเธอรุนแรงขึ้นด้วย นี้ไม่ใช่ความฝันมันคือความจริง ลิปตาลืมตาขึ้นช้าๆอีกครั้ง คราวนี้ภาพของคนตรงหน้ามันชัดแจ้ง ดวงหน้าสวยฉายแววทุกระทมขึ้นมาแวบหนึ่งก่อนจะสบัดเปลี่ยนเป็นสายตาเย็นชา

''ลิป ยูฟื้นแล้ว โอ้ว มายก็อต"ผู้ชายคนนั้นแสดงความดีใจเป็นอย่างมากและพยายามจะดึงตัวเธอเข้าไปกอด ร่างบางรีบเบี่ยงตัวหลบทันที

''อย่ามากอดฉัน คุณกับฉันไม่รู้จักกัน !!!!"น้ำเสียงของเธอฟังดูหนักแน่นและเย็นชา

"ลิป เฮ้อออ โอเค ไอซอรี่ ไอแค่ดีใจที่ได้เจอยู ไอช่วยยูไว้นะ ยูกำลังจะตกบรรได"

''ขอบใจ และหวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก"ร่างบางพยายามจะลุกขึ้นยืนเธอไม่อยากอยู่ที่นี้ให้นานกว่านี้

"ยังเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะ โอเค ยูคงจะเกลียดไอมาก แต่ไอแค่อยากจะบอกว่าไอคิดถึงยูนะ และไอยังไม่เคยหยุดรักยูเลยแม้มันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตาม"

"จัสติน เหมือนนายจะยุ่งจนไม่มีเวลาจัดการกับความรู้สึกของนายเองนะ ฉันไม่เคยคิดถึงนายเลยตั้งแต่วันที่นายเลือกจะทิ้งฉันไป และหลายปีที่ผ่านมาฉันก็ไม่เคยรอนาย!!!''ลิปตาพูดจบก็กัดฟันเดินออกจากห้องนั้นมาทันที ชายหนุ่มคนเมื่อกี้คือรักแรกของเธอ ผู้ชายคนแรกของเธอ เขาคือจัสตีนลี ศิลปินดาวรุ่งอนาคตไกล ซุปตาร์ของค่ายเพลงดังในเกาหลีใต้

ทันทีที่กัดฟันวิ่งมาตามบรรไดหนีไฟจนออกจากคอนโดหรูนั้นได้ร่างบางก็ทรุดฮวบร้องไห้ที่ป้ายรถเมย์ทันที

"อึก ๆๆ ฮื้อๆๆ นายสบายดีสินะ อึกๆๆ ฮื้อๆๆ จัสติน"เสียงสะอื้นไห้ดังออกจากคนตัวเล็กที่พยายามหักห้ามใจตัวเองเรื่องของเธอกับจัสตินจะไม่มีทางเป็นไปได้เพราะมันจบลงไปแล้วตั้งแต่เมื่อ4ปีก่อน

--------------------------------------------------------------------

สี่ปีก่อน

นิวแคลิโดเนีย ฝรั่งเศษ

"เย้!!!! ในที่สุดเราก็มาถึง"เสียงหวานของเด็กสาววัยใสอายุเพียง17ปี เอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้นในที่สุดเธอก็ได้มาที่ดินแดนโพ้นทะเลในมหาสมุทรแปซิฟิกฝั่งตะวันตก สวรรค์แห่งใหม่ของนักเดินทางคือที่นี้

"ลิปอย่าวิ่งสิที่รักเดี๋ยวล้มนะ"น้ำเสียงนุ่มทุ่มบอกกล่าวอย่างเป็นห่วง

"จัสตินถ่ายรูปกัน 123"

-แช๊ะ!!!-กล้องโพลลาลอยกดถ่ายภาพสุดหวานของวัยรุ่นหนุ่มสาวที่จูบกันไว้ทันเวลา

"เขียนอะไรอยู่ลิป"

"เขียนหลังรูปไว้ไง เราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป "ลิปตาเอ่ยพร้อมกับยื่นรูปที่เขียนเสร็จแล้วให้แฟนหนุ่มอย่างจัสติน เขายื่นมือไปรับอย่างสั่นเทา ก่อนจะดึงร่างบางของคนตรงน่ามากอดแนบอก

"ลิป จัสของโทษจัสต้องไปแล้ว ลาก่อนนะลิป"

"จัสไม่ไปไม่ได้หรอ อึกๆ ฮื้อๆ ลิปอยู่ไม่ได้ ไม่มีจัสลิปอยู่ไม่ได้ ฮื้อๆๆ"

"ลิป รอจัสนะวันที่จัสประสบความสำเร็จในเส้นทางฝันจัสจะกลับมา รอจัสนะลิป"

และตั้งแต่วันนั้นมันก็ล่วงเลยไปเป็นระยะเวลากว่าสี่ปีแล้ว สี่ปีที่ทุกอย่างหมุนเปลี่ยนเวียนไป ไม่มีแล้วลิปตาคนเดิม คนที่ใส่ซื่อและเฝ้ารอความรักจากคนที่ทิ้งเธอไป ตอนนี้มีแต่ลิปตาแม่เสือสาวสุดแซ่บที่ได้ฟันผู้ชายมาแล้วแทบจะทุกประเทศ