“เดี๋ยว!”
“คะ?”
เจหยุดชะงัก เอียงคอมองแทนไทด้วยความสงสัย เมื่อเขาจับข้อมือเธอไว้ก่อนที่เธอจะเปิดประตูออก
“เธอคงไม่คิดจะออกไปข้างนอกด้วยสภาพแบบนี้หรอกนะ?”
เสียงทุ้มของเขาเอ่ยขึ้นอย่างเนิบช้า พร้อมรอยยิ้มมุมปากที่ดูเจ้าเล่ห์ สายตาคมของเขาเลื่อนมองสำรวจทั่วร่างของเธอ
“อ๊ะ!”
เจก้มลงมองตัวเอง ก่อนจะนึกขึ้นได้ทันที ใบหน้าหวานแดงก่ำจนร้อนผ่าว เสื้อยืดตัวโคร่งของเขาที่เธอสวมใส่อยู่ แม้จะปิดตัวมิดชิด แต่เนื้อผ้าบางเบานั้นเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน
เสื้อชั้นใน...ไม่มี!
แพนตี้...ไม่มี!
“พี่ไม่เตือนแต่แรกล่ะคะ!” (˶˃⤙˂˶)
เจโพล่งขึ้นเสียงสั่น รีบจับชายเสื้อดึงเข้าหาตัวแน่นอย่างลนลาน
แทนไทหัวเราะเบาๆ เสียงนั้นฟังดูเจ้าเล่ห์อย่างปิดไม่มิด
“นึกว่าเธอรู้ตัวอยู่แล้ว”
“พี่แทน! แกล้งกันนี่นา!”
“ฉันเปล่านะ”
เขายักไหล่ก่อนจะเลื่อนมือไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า ดึงกางเกงขาสั้นผ้าฝ้ายและเสื้อค
