เจนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ในร้านคาเฟ่ของเธอ รันโค้ดระบบป้องกันด้วยสมาธิที่แน่วแน่ บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงคลิกเมาส์และแป้นพิมพ์ที่ดังก้องในร้าน
“ทำไรวะ แก?”
เสียงสดใสของแพรวา เพื่อนตัวแสบดังขึ้น พร้อมกับร่างบางที่เดินเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม
“รันโค้ด”
“เมื่อวานไปกับพี่แทนไท เป็นไงมั่ง?”
คำถามที่พุ่งมาแบบไม่ให้ตั้งตัวทำให้เจชะงัก เธอเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน ดวงตาคู่สวยหรี่ลงเล็กน้อยอย่างจับผิด
“ก็ไม่ไง...พี่เขาก็...”
“งานดีใช่มะ?” แพรวายื่นหน้ามาใกล้ ดวงตาเป็นประกายวาววับ
“พอเลย!” เจยกมือยันหน้าของเพื่อนให้ถอยกลับไปนั่งลงตรงที่เดิมทันที
“อะไรว้า~ ฉันพูดจริงนะ แกคบกับพี่แทนไท สาว ๆ ทั้งมหา’ ลัยนี่คงอกหักกันระนาวเลยล่ะ” แพรวาพูดพลางทำหน้าฝันหวาน
เจเหล่มองเพื่อนด้วยสายตาคาดโทษ
“ไหนแกบอกเขาไม่สนใจผู้หญิงไง?”
แพรวายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนตอบ
“ฉันบอกว่า ไม่มี ‘ผู้หญิง’ คนไหนกล้าเข้าใกล้เขาต่างหา
