ตอนที่ 14 อยากได้...เธอ

1807 Words

“แล้ว...พี่แทน...ต้องการอะไรคะ?” “ฉันอยากได้...เธอ” คำพูดของเขาทำให้เจนิ่งอึ้งไป ราวกับโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ดวงตาของเธอสบเข้ากับสายตาคมกริบของเขา ซึ่งไม่แสดงความลังเลแม้แต่น้อย ในช่วงที่เจกำลังงุนงงกับคำพูดนั้น แทนไทถือโอกาสโอบเอวเธอและพาเธอเคลื่อนไหวออกจากฟลอร์อย่างแนบเนียน จนกระทั่งพวกเขาไปหยุดอยู่บริเวณมุมหนึ่งของผับที่ค่อนข้างเงียบสงบ “เอ่อ...ฉันไม่เข้าใจค่ะ” แทนไทกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ “เมื่อวานเธอบอกว่า โค้ดที่รันในระบบมันดูแปลกๆ ไม่ใช่เหรอ?” “อ่า...ค่ะ” “เพราะงั้น ฉันอยากให้เธอช่วยดูให้หน่อยว่ามันแปลกยังไง” น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่ง แต่รอยยิ้มที่ส่งมาทำให้เธอรู้สึกถึงบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าคำพูด เจถอนหายใจเบา ๆ เมื่อเข้าใจว่าเขาหมายถึงเรื่องระบบในเกม ไม่ใช่เรื่อง...อื่นที่เธอเผลอคิดไปไกล เขาหมายถึง...เรื่องโค้ดในระบบเกมใหม่สินะ เฮ้อ...เจ แกก็คิดไปเรื่องอะไรเนี้ย! “ว่าไง?” “เอ่อ...ฉันขอเวลาคิดหน่อยได้มั้ยคะ?” “ได้ แต่อย่านาน” แทนไทตอบพลางมองเธอด้วยสายตาที่เหมือนรู้ทันทุกอย่าง “ฉันไม่ชอบรอ” คำพูดของเขาทำให้เจรู้สึกเหมือนถูกกดดัน แต่ในเวลาเดียวกันก็สัมผัสได้ถึงความจริงจังจากคนตรงหน้า เธอไม่แน่ใจว่าเขากำลังเล่นเกมจิตวิทยาหรือแค่พูดความจริงกันแน่ “ค่ะ...” เธอตอบเบา ๆ และพยายามหลบสายตาของเขา แต่แทนไทกลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกสะกด “ดี งั้นวันนี้กลับได้แล้ว” “เอ๋? แต่...” “เธอคงไม่ชอบงานแบบนี้” เจหันไปมองแพรวาที่ยังคงเต้นสนุกอยู่กลางฟลอร์ หลังจากที่จังหวะเพลงเปลี่ยนกลับมาเป็นเพลงเร็วและครึกครื้น “เอ้อ...ก็ใช่ค่ะ” เจตอบตามตรง “ฉันจะไปส่ง” ไม่พูดเปล่า เขาก้าวเข้ามาโอบเอวเธอเบา ๆ คล้ายเป็นการบังคับกลาย ๆ ให้เธอเดินตามไป เจนิ่งไปชั่วครู่ รู้สึกถึงความใกล้ชิดที่มากเกินจนทำให้เธอหัวใจเต้นแรง “แต่...เพื่อนฉันยังอยู่...” เจพยายามหาข้ออ้าง แต่แทนไทกลับพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เพื่อนเธอไม่ใช่เด็กซะหน่อย” เจกลืนน้ำลายอย่างลำบาก ความแน่วแน่และน้ำเสียงเด็ดขาดของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีทางเลือก ในที่สุด เธอก็พยักหน้ารับเบา ๆ “ก็ได้ค่ะ...” เธอเดินตามเขาออกจากผับ โดยที่หัวใจยังคงเต้นแรงไม่หยุด ความอบอุ่นจากมือของเขาที่แตะอยู่ที่เอว ทำให้เธอไม่สามารถคิดถึงอะไรได้อีก... นอกจากความรู้สึกที่ยังสั่นไหวอยู่ในใจ แทนไทพาเจเดินออกจากผับไปยังลานจอดรถ ร่างสูงยังคงโอบเอวเธอไว้เบา ๆ แต่มั่นคงจนเธอไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ รถสปอร์ตคันหรูของเขาจอดรออยู่ที่มุมหนึ่งของลานจอด เป็นรถสีดำเงาวับ ดีไซน์โฉบเฉี่ยวที่สะท้อนบุคลิกของเจ้าของอย่างชัดเจน แสงไฟจากโคมในลานจอดสะท้อนกับพื้นผิวของรถจนเหมือนกำลังเรืองแสง “ขึ้นสิ” แทนไทเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารให้เธอ เจลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยอมขึ้นรถตามคำพูดของเขา เมื่อประตูปิดลง กลิ่นหนังแท้จากเบาะรถที่ได้รับการดูแลอย่างดีผสานกับกลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อน ๆ ในรถ ทำให้บรรยากาศภายในดูทั้งหรูหราและเป็นส่วนตัว แทนไทก้าวขึ้นมานั่งฝั่งคนขับ ก่อนจะสตาร์ทรถ เสียงเครื่องยนต์นุ่มลึกดังขึ้นอย่างทรงพลัง เจมองบรรยากาศภายในรถอย่างเงียบ ๆ ไฟจากหน้าปัดที่เป็นดิจิทัลทั้งหมดเปล่งแสงสีฟ้าสลัว เครื่องเสียงภายในเปิดเพลงบรรเลงจังหวะเบา ๆ ที่เข้ากับช่วงกลางคืน เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาคมเข้มมองตรงไปข้างหน้า ขณะที่มือจับพวงมาลัยอย่างมั่นคง ความเงียบระหว่างพวกเขามีเพียงเสียงเครื่องยนต์ที่ดังคลอเบา ๆ เจขยับตัวเล็กน้อย รู้สึกถึงความเกร็งที่เธอไม่สามารถปิดบังได้ “ให้ฉันไปส่งที่ร้านคาเฟ่ใช่มั้ย?” เขาถาม น้ำเสียงเหมือนแค่ต้องการย้ำความแน่ใจ “ค่ะ...ที่นั่นเลย” แทนไทพยักหน้าเล็กน้อย และขับรถต่อโดยไม่เร่งรีบ แสงไฟถนนลอดผ่านหน้าต่างรถเป็นจังหวะ สะท้อนเป็นเงาระยิบระยับบนกระจกบังลม เจเหลือบมองเขา เงาด้านข้างใบหน้าของเขาในแสงไฟสลับเงามืด ยิ่งทำให้เขาดูสง่าและน่าหวั่นใจในเวลาเดียวกัน “ทำไมถึงไปงานปาร์ตี้ล่ะ?” เขาถามขึ้นกะทันหัน “แพรวาชวนค่ะ...แล้วก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง” “หืม...ดูไม่ใช่แนวเธอเท่าไหร่” เขาพูดพลางหันมามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปสนใจถนน “ค่ะ...” เจพึมพำ ยอมรับในคำพูดของเขา ไม่นานนัก รถสปอร์ตคันหรูก็มาจอดที่หน้าร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ของเธอ บรรยากาศเงียบสงบยามค่ำคืน ไฟหน้าร้านปิดลงเหลือเพียงแสงไฟริมถนนที่ให้ความสว่างพอประมาณ แทนไทหยุดรถก่อนจะลงมาจากฝั่งคนขับ เขาเดินอ้อมมาเปิดประตูข้างให้เจ ร่างสูงยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าคมเข้มท่ามกลางแสงไฟสลัวจากถนนทำให้บรรยากาศดูน่าหวั่นใจ เจลงมายืนข้างรถ ทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาคมของเขาจ้องลึกเข้ามา แววตานั้นทำให้หัวใจของเจเต้นแรงจนเธอรู้สึกได้ “เอ่อ...ฉันขอถามหน่อยได้มั้ยคะ?” ร่างสูงเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้ตอบอะไรทันที ดวงตาคมของเขาจับจ้องมาที่เธอ ราวกับรอให้เธอพูดต่อ “คือ...ทำไมคุณ..เอ้อ พี่แทนถึงมาชวนให้ฉันไปดูระบบเกมใหม่ล่ะคะ?” เธอถามพลางมองเขาด้วยความสงสัย ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความอยากรู้ คำถามนั้น ทำให้ริมฝีปากสวยยกยิ้มเล็กน้อยอย่างพอใจ ดวงตาคมเข้มของเขาสะท้อนประกายบางอย่างที่เธออ่านไม่ออก แทนไทโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ มือหนาเอื้อมมาจับแขนเรียวของเธอเบา ๆ ดึงเธอเข้ามาใกล้จนแทบไม่มีช่องว่างระหว่างพวกเขา “จิดาภา วิสุทธิ์ธาดา” เขาเอ่ยชื่อนามสกุลของเธออย่างเต็มยศ น้ำเสียงหนักแน่นจนเจถึงกับนิ่งไป “รางวัลรองชนะเลิศการเขียนโค้ดระบบป้องกันปีที่แล้ว” ดวงตากลมโตของเจเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมา “การเขียนโค้ดของเธอ...น่าสนใจมาก” เขาพูดช้า ๆ พลางสบตาเธอ สายตานั้นทั้งลึกซึ้งและทรงพลังจนเธอไม่อาจหลบได้ “เรียงลำดับได้สวย ลอจิกชัดเจน และมีโครงสร้างที่เหนือกว่าคนที่มีประสบการณ์หลายคน” เสียงทุ้มต่ำของเขากระซิบชัดเจนในบรรยากาศเงียบสงบ มืออีกข้างของแทนไทยกขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล้ปลายนิ้วไปตามกรอบหน้าหวานของเจ สัมผัสนั้นเบาราวกับขนนก แต่กลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น ปลายนิ้วชี้หยุดอยู่ที่ริมฝีปากบางของเธอ แทนไทมองมันด้วยสายตาแฝงความปรารถนา ความทรงจำถึงรสหวานที่เขาลิ้มรสเมื่อวานกลับมาฉายชัดในหัว และทำให้เขาอยากชิมอีกครั้ง “ถ้าหากเธอ...” เขากระซิบเบา ๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาคมสบกับเธอราวกับสะกดให้เธออยู่ในภวังค์ “มาช่วยฉัน...จะดีใจมาก” เจนิ่งไป ความใกล้ชิดของเขาทำให้เธอลืมคำพูดทั้งหมดที่คิดไว้ในหัว หัวใจเต้นรัวจนเธอกลัวว่าเขาจะได้ยิน ก่อนที่เธอจะได้ตอบอะไร ราวกับเวลาหยุดนิ่ง แทนไทโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของเขา และในที่สุด...ริมฝีปากหนาของเขาก็ประทับลงบนริมฝีปากบางของเธอ สัมผัสนั้นอ่อนหวานและนุ่มนวลในตอนแรก แต่กลับแฝงไปด้วยความร้อนแรงที่ทำให้เจตกใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ร่างกายแข็งค้างราวกับขยับไม่ได้ หัวใจของเธอเต้นรัวจนเหมือนจะหลุดออกจากอก แทนไทไม่หยุดเพียงเท่านั้น มือหนาเลื่อนไปที่ท้ายทอยของเธอ ก่อนจะดันให้เธอเชิดหน้าขึ้นเพื่อรับจูบที่ลึกซึ้งกว่าเดิม ริมฝีปากหนาของเขาบดเบียดลงบนริมฝีปากบางของเธอด้วยแรงปรารถนา จากความอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรง เมื่อเขาขบริมฝีปากล่างของเธอเบา ๆ เจสะดุ้งเล็กน้อย ความรู้สึกแปลกใหม่ทำให้เธอเผลอเผยอริมฝีปากออกโดยไม่รู้ตัว แทนไทไม่รอช้า เขาสอดเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากเล็กอย่างรวดเร็ว ไล่ต้อนลิ้นเล็กของเธออย่างดุดันและช่ำชอง การเกี่ยวกระหวัดของลิ้นทั้งสองราวกับการเต้นรำในสนามอารมณ์ร้อนแรง เธอไม่เคยสัมผัสประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน เจเริ่มหายใจหอบ ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาทำให้เธอเหมือนลืมวิธีควบคุมตัวเอง มือเล็กยกขึ้นดันอกแกร่งของเขาเบา ๆ แต่กลับเหมือนเพิ่มแรงกระตุ้นให้แทนไทยิ่งรุกล้ำลึกเข้าไป เขาขยับมืออีกข้างไปวางที่สะโพกของเธอ ดึงร่างบางเข้ามาแนบชิดกับตัวเขามากขึ้น ความใกล้ชิดนั้นทำให้เธอรู้สึกถึงความร้อนจากร่างกายของเขาที่แผ่ซ่านเข้ามา ลมหายใจของเธอเริ่มสั่นไหว ราวกับถูกดึงเข้าไปในวังวนของความรู้สึกที่ซับซ้อน มือเล็กอีกข้างกำแน่นอยู่ข้างตัว พยายามยึดเกาะสติตัวเองเอาไว้ ทว่ากลิ่นหอมอ่อน ๆ และสัมผัสจากเขากลับทำให้มันยากกว่าที่คิด แทนไทถอนจูบออกช้า ๆ แต่ริมฝีปากของเขายังคงวนเวียนใกล้กับริมฝีปากของเธอ ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกครอบงำ “ฉันจะรอ...คำตอบเธอพรุ่งนี้” เขาเอ่ยเสียงแหบพร่า ใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้จนปลายจมูกของพวกเขาแตะกัน “หวังว่า...เธอจะตอบตกลง” ⋆——————✧◦♚◦✧——————⋆ [-TANTAN’ S PART-] ไม่รู้ว่าผมไล่ต้อนเธอมากไปรึเปล่า ʕ – _ – ʔ แต่ผมไม่สน! ผมอยากได้...เธอ ผมตามหาเธอมาตลอด... เมื่อเจอแล้ว ทำไมผมต้องรอ จะหาว่าผมเจ้าเล่ห์ หรืออะไรก็ช่าง แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอต้องมาอยู่ใกล้ผม! ใครจะหาว่าผมเอาโปรเจกต์มาอ้าง แล้วไง? ผมไม่ได้ทำตามงานนี่ ผมทำตามใจตัวเองต่างหากล่ะ 💖

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more