ELA KARAHAN'DAN 🌿
Araba nihayet durduğunda , şoförü beklemeden kapıyı açıp dışarı fırladım. İçimi garip bir heyecan kaplamıştı, nedensiz ve anlamsız. Beklentim neydi , ne olacağını hayal ediyordum, hiçbir fikrim yoktu. Yavaş adımlarla restorana doğru ilerlerken etrafı izliyordum. Saat akşam sekizi biraz geçiyordu. Küçük, şirin bir yerdi burası ve etrafı sık ormanlarla çevriliydi. Havada iğne yapraklı ağaçların mis kokusu vardı .
İçeri girdiğimde, hemen yanıma gelen bir garson beni karşıladı ve boş bir masaya götürdü. Mekan fazlasıyla sessiz ve abartılı bir romantizmle döşenmişti. Yerdeki kırmızı halı, masadaki kırmızı güller ve kalp şeklindeki dekorlar... Bana göre değildi bu hava. Ne gerek vardı bu kadar romantizme? Garson sandalyemi çekti, ben de oturdum ve Demir Araslan'ı beklemeye ba
