สนามบินสุวรรณภูมิ...
"ทางนี้จ้า"
กอไผ่โบกมืออยู่ช่องทางออกผู้โดยสารขาเข้าจากต่างประเทศ รอเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันเกือบปีเข็นกระเป๋าเข้ามาหา
อัณณิกาโบกมือตอบกลับเพื่อนสนิท ด้านหน้ารถเข็นกระเป๋าใบใหญ่ยังมีเด็กชายตัวอวบที่นั่งอยู่ข้างบนกระเป๋าเดินทาง เด็กน้อยยิ้มกว้างให้เพื่อนของเธอเช่นกัน
"โห!! โตขึ้นเยอะเลย ครั้งล่าสุดที่เจอกันยังอ้อแอ้อยู่เลยนะ"
กอไผ่ทักหลานชายทันทีเมื่อมาถึงไม่ลืมเข้าไปโอบกอดหลานชายตัวน้อยด้วยความคิดถึง
"ป้าผ่ายก็โตขึ้นเหมือนกานนะครับ"
"ฮ่าๆ ช่างพูดนะเรา"
ซัมเมอร์ ลูกชายคนเดียวของอัณณิกาในวัยกำลังจะ 4 ขวบอีกในไม่กี่วัน ด้วยความเป็นเด็กที่ร่าเริงและช่างพูดแต่ก็ยังพูดไม่ค่อยชัดดีหัวเราะคิกคักหลังถูกกอไผ่ชม หรือที่เขาเรียกว่าป้าไผ่
ซัมเมอร์เด็กผู้ชายหน้าออกหวาน เพราะส่วนใหญ่ดูรวมๆ แล้วหน้าตาเหมือนอัณณิกาอยู่มาก มีแต่หน้าโครงหน้า นัยน์ตาและจมูกเท่านั้นที่ได้จากพ่อ พ่
