"ไม่จริงใช่ไหมคะ..พี่คิม"
เสียงแหลมดังมาจากข้างหลังของอัณณิกาและคิมหันต์ ผู้หญิงหุ่นนางแบบใส่ชุดเดรสสีแดงสด ผมสีทองที่มาจากการย้อมเป็นลอนยาว ใบหน้าบึ้งตึง ริมฝีปากสีแดงสดเม้มเข้าหากันอย่างโกรธเคืองในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
"พี่ลิน"
เสียงอัณณิกาเรียกเธออย่างแผ่วเบา แต่มันยังดังพอที่จะเข้าหูคิมหันต์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
มือของอัณณิกาที่เขากุมไว้มันกำลังสั่นไหว
อัณณิกาเป็นอะไรกับโซเฟียและภรรยาของเขายังเรียกเธอว่าลินอีก ซึ่งมันเป็นชื่อที่เขาไม่คุ้นและไม่รู้จัก
"คุณลุงคะ..นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ"
โซเฟียหันไปถามเพื่อนของพ่อที่นั่งอยู่ในซุ้ม เผื่อท่านจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง
"คุณมาก็ดีแล้วโซเฟีย ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณพอดี"
คิมหันต์จูงมือภรรยาและลูกนั่งลงที่ม้านั่งหน้าซุ้มแล้วเชิญให้เธอเข้ามานั่งในซุ้ม
โซเฟียเดินตามเข้าไปในใจยังนึกสมน้ำหน้าที่อัณณิกาไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปข้างในซึ่งเป็นที่ของครอบครัวของคิม
