รถม้าของซ่างกวนซีและบรรดาองครักษ์จวนหนิงอ๋องได้แยกตัวออกมาจากโรงเตี๊ยม ในเมื่อไม่มีเซวียนจิ้งเดินร่วมทางนางย่อมไม่สิ่งใดให้หลบเลี่ยงอีก เดินทางได้ราว ๆ สามชั่วยาม ระหว่างที่หยุดพักให้ม้ากินน้ำ ตนก็ได้ยินอาเพ่ยพูดคุยกับเหล่าองครักษ์เพียงได้ยินคร่าว ๆ ว่าคนของทางการถูกกระจายอยู่ทั่วตำบลสุ่ยเซ่อ จิตใจที่เคยนิ่งสงบก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวล นางสมควรฉุกคิดได้ตั้งแต่เห็นฮั่วโยวที่นี่.. การที่นางให้แผนที่เพื่อช่วยเซวียนจิ้ง
หลบเลี่ยงด่านตรวจแต่ละเมืองในตลอดสองเดือนที่ผ่านมานั้นทำให้เส้นเรื่องนิยายและเหตุการณ์ที่สมควรจะเกิดขึ้นดังเช่นชาติก่อนค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ฮั่วโยวหาใช่คนโง่ ย่อมทำให้เขาจับสังเกตได้จึงเดินทางมายังตำบล สุ่ยเซ่อด้วยตนเอง
ซ่างกวนซีรู้ตัวว่ากำลังกระวนกระวายไม่น้อย อีกทั้งจิตใจของตนเวลานี้ถูกแบ่งเป็นสองขั้ว ระหว่างช่วยหรือไม่ช่วยดี
ใจหนึ่งก็กลัวเซวียนจิ้งจะถูกจับได้ ส่วน
