“จริงหรือ เช่นนั้นข้าเรียกท่านว่า จิ้งจิ้ง เป็นอย่างไร!”
หัวคิ้วของเซวียนจิ้งย่นเข้าหากันทันที่ได้ฟังคำเรียกขานเหิมเกริมของซ่างกวนซี จิ้งจิ้ง เหตุใดจึงฟังดูคล้ายกับเรียกขานสตรี พอมองใบหน้าของ ซ่างกวนซีก็ปรากฏร่องรอยการล้อเลียนเขาอย่างโจ่งแจ้ง ตาของนางขึ้นรูปพระจันทร์เสี้ยวงดงาม ทั้งยังอมยิ้มกรุ้มกริ่มน่าชังไม่น้อย
เซวียนจิ้งวางไม้พายลง ตีหน้าเรียบเฉย “ไหนลองเรียกอีกคราสิ”
“จิ้งจิ้ง!”
เรือลำนี้ขนาดค่อนข้างแคบ ซ่างกวนซีคาดไม่ถึงว่าหลังจากที่ตนเรียกตามที่เขาบอก เหลือบมองรอยยิ้มร้ายกาจของอีกฝ่ายซ่างกวนซีพลันต้องรู้สึกขนลุกชันขึ้นมา
ยังไม่ทันตั้งตัวนางก็ถูกเซวียนจิ้งยื่นหน้าเข้าใกล้ หลังจากนั้นซ่างกวนซีได้แต่ส่งเสียงร้องอืออาประท้วง ปากของตนถูกริมฝีปากของเซวียนจิ้งปิดกั้นเสียงใดใด เขาเริ่มจาก ๆ ค่อยละเลียดอ้อยอิ่ง ก่อนจะตะล่อมขบเม้ม ไล่ต้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นนางคล้ายกับกำลังลิ้มรสอาหารที่
