“ข้ายังมีเรื่องจะหารือกับเจ้าอีกเรื่อง”
ซ่างกวนซีเห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังจึงได้นั่งลงอีกหนเพื่อรอฟังเรื่องที่เซวียนจิ้งจะพูดต่อไปด้วยจิตใจที่เคร่งเครียดตามเขาไปด้วย
“เรื่องขบวนราชทูตหรือเจ้าคะ”
เซวียนจิ้งพยักหน้ารับพลางเอ่ยต่อ “อืม เรื่องสถานะของเจ้า..หากเจ้าแนะนำตนว่าเป็นท่านหญิงจวนหนิงอ๋องนั่นจะไม่แปลกหรือไร ที่จู่ ๆ ถึงคิดเลือกมาร่วมเดินทางไปกับทูตแคว้นอื่นแทนที่จะไปกับขบวนบิดาของตน”
“เช่นนั้น..บอกไปว่าข้ามาตามเกี้ยวราชทูตเจาอย่างที่ท่านพ่อและ ท่านแม่ข้าเข้าใจไม่ได้หรือเจ้าคะ”
ซ่างกวนซีตอบเขาอย่างไม่คิดอะไร มองเซวียนจิ้งที่มีสีหน้าครุ่นคิดจึงกล่าวเสริมไป
“นายท่านไม่ต้องห่วง ข้าไม่ใส่ใจต่อชื่อเสียงคำลือคนหรอก ถึงอย่างไรข้าก็คิดจะแต่งบุรุษเข้าจวนอยู่แล้ว หนำซ้ำยังดีเสียอีกถือเป็นการจับจองราชทูตเจาผู้นั้นด้วย เพราะดูจากคุณสมบัติของเขานับว่าเป็นบุรุษที่ไม่เลวเลยทีเดียว”
