ขบวนรถม้ายาวเหยียดที่ทั้งบรรจุคนและสัมภาระของราชทูตแคว้นตงแล่นผ่านเมืองน้อยใหญ่หลายเมือง ตราราชทูตและธงถูกติดไว้ที่ตัวม้าและรถม้าทำให้ไม่ว่าพวกเขาวิ่งผ่านที่แห่งหนใดย่อมได้รับการต้อนรับขับสู้จากชาวเมืองเป็นอย่างดี
ทางการของแคว้นเป่ยหยาได้จัดการอำนวยความสะดวกทางด้านถนนหนทางที่คาดว่าขบวนราชทูตจะวิ่งผ่าน แม้กระทั่งในตัวเมืองที่มีฝูงชน เนืองแน่นความวุ่นวายที่สมควรจะพบในท้องถนนก็ถูกขจัดไปแทบหมดสิ้น
ทว่า ขบวนราชทูตแคว้นตงกลับดูรีบเร่งผิดวิสัยกว่าแคว้นอื่นที่เคยมาเยือนนัก ยิ่งได้เห็นหนทางสะดวกพวกเขายิ่งเร่งความเร็วของตัวม้าและไม่แม้แต่หยุดพักในตัวเมืองใดเลยสักเมือง
“นายท่าน อีกสิบลี้จะถึงจุดพักม้าเขตนอกเมืองคราวนี้พวกเราจะแวะพักค้างคืนที่นั่นหรือไม่ขอรับ”
“อืม”
ม่านรถม้าที่ถูกเลิกขึ้นเล็กน้อยจากปลายนิ้วเรียวยาวหลังจากที่ได้ยินเสียงบุรุษเพศอย่างอิงหู่ผู้เป็นองครักษ์คู่กายตนถาม เซวียนจิ้ง
