“นายท่าน คนของราชสำนักดูเหมือนจะกวดขันจับตรวจคนเข้าเมืองหลวงครานี้เป็นพิเศษ” อิงหู่รายงานด้วยทีท่าเคร่งเครียดกว่าที่เคย
“ใต้เท้าที่ถกเถียงท่านหญิงไปเมื่อครู่คือหย่งฉินโหวซื่อจื่อเป็นคนสั่งการเรื่องนี้ด้วยตนเอง เวลานี้เขาดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการกองรักษาความสงบของเมืองหลวงทั้งยังเป็นบุคคลที่คนผู้นั้นให้ความสำคัญเรียกใช้งานบ่อยครั้ง”
“เขาเคยไปที่เหอตงด้วย ?”
อิงหู่มองใบหน้าหล่อเหลาไร้อารมณ์ของเจ้านายอย่างไม่เข้าใจนัก ประเด็นสำคัญของคือฮั่วโยวเป็นผู้สั่งการตรวจคนเข้าเมืองเข้มงวดขึ้นไม่ใช่หรือ
“ขอรับ เมื่อห้าเดือนก่อน ดูเหมือนว่าท่านหญิงน่าจะเคยได้พบปะและช่วยเหลือเขาอยู่เช่นกัน คำที่ซื่อจื่อผู้นั้นพูดไม่แน่ว่าจะ..โอ๊ย! เจ้าเตะข้าทำไมเนี่ย!”
อิงหลางไม่ตอบเลือกที่จะเมินเสียงอิงหู่แล้วถลึงตามองเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายหุบปาก แล้วจึงหันหน้าพูดกับเซวียนจิ้งแทน
“เวลาไม่เช้าแล้ว อีกทั้งตามที่นายท่านคา
