เมื่อเซวียนจิ้งตอบรับที่จะทำตามแผนของตนคือแยกตัวไปกับคณะราชทูต คราแรกซ่างกวนซีก็หลงระเริงคิดว่าเขาเห็นดีเห็นงามกับแผนของตนทั้งยังภูมิใจเล็ก ๆ ที่มันสมองของนางสามารถทำประโยชน์ เป็นลูกสมุนที่ ชาญฉลาดและเป็นกุนซือที่คนชั่วช้าให้ความไว้วางใจ แต่ที่ไหนได้เรื่องนี้ เซวียนจิ้งเองก็ได้คิดไว้ก่อนหน้านี้แล้ว แถมเขาเตรียมการทุกอย่างไว้พรักพร้อมกับการสวมรอยเป็นทูตแคว้นตงมานานด้วย
นางจำต้องให้เขาติดรถม้ากลับจวนไปพร้อมกัน ในระหว่างที่นางกับเขาพบอาเพ่ยและเลี่ยวหง สองบ่าวใช้ของตนก็ไม่ได้เอ่ยปากถามให้มากความ พวกเขาทำเพียงส่งสายตามาอย่างมีเลศนัยแกมหยอกเอินที่นางเดินมาพร้อมกับบุรุษรูปงามผู้นี้ ซ่างกวนซีเห็นก็อยากตรงปรี่เข้าไปทุบกะโหลกอันหนาทึบของบ่าวรับใช้ตนนัก นายของพวกเจ้าจะตายอยู่รอมร่อกลับคิดว่านางกำลังสุขสมอารมณ์หมายเมื่อได้พบเจอกับหนุ่มน้อยที่พึงใจแล้ว!
ภายในรถม้าเขาและนางต่างนั่งเงียบกันมาตลอ
