บทที่5.3ไม่วิ่งหาหายนะแต่เป็นหายนะที่วิ่งหาข้า

1342 Words

“..องค์ชายประสงค์สิ่งใดเพียงทรงบอกหม่อมฉันมาเถิดเพคะ” แต่ก่อนที่ซ่างกวนซีจะได้รับคำตอบของเซวียนจิ้งรถม้าก็หยุดตัวลงพร้อมกับเสียงตะโกนขึ้นด้วยความแตกตื่นของเลี่ยวหงดังขึ้นมา “ท่านหญิง!! มีคนลอบโจมตีรถม้าจำนวนไม่น้อย บ่าวและอาเพ่ยจะสกัดพวกมันไว้และล่อพวกมันไปอีกทาง ระหว่างนี้ท่านหลบหนีไปซ่อนตัวก่อนนะเจ้าคะ!” ซ่างกวนซียังไม่ทันประเมินสถานการณ์โดยรอบให้ละเอียดก็ถูกฝ่ามือใหญ่กุมมือของตน ก่อนจะพานางกระโดดหน้าต่างทะยานออกจากรถม้าทันที หากเป็นยามปกตินางคงจะตื่นตาตื่นใจที่ตนสามารถเหาะลอยได้โดยอาศัย วรยุทธ์เลิศล้ำและกำลังภายในที่แข็งแกร่งของเซวียนจิ้ง ทว่าเวลานี้เขาพานางเหาะเพื่อหลบเลี่ยงลูกดอกที่กำลังมาจากทั่วทุกสารทิศ เซวียนจิ้งมือหนึ่งใช้กระบี่พกกวัดแกว่งเหล่าลูกดอกจากคนชุดดำที่โจมตีมาอย่างต่อเนื่อง อีกมือกลับกระชับกุมมือนางแน่นไม่ปล่อย “ทางซ้าย!!” ซ่างกวนซีร้องตะโกนบอก การส่งสัญญาณของนางท

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD