กลางดึก…
คีรินพลิกตัวไปมาบนโซฟา ข่มตาหลับยังไงก็หลับไม่ลง ไม่ว่าเขาจะพยายามนอนนิ่งๆ หรือปรับท่านอนกี่ครั้ง ความรู้สึกก็ยังคง...
ให้ตายเถอะ…
ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อเช้า ไม่รู้ทำไมเขาถึงเอาหน้าของยูนะออกจากหัวไม่ได้เลย
เขาจำได้ทุกอย่าง…
สัมผัสอุ่นๆ จากมือของเธอ…
เสียงหัวเราะเบาๆ ที่ทำให้ใจเต้น…
แววตาของเธอเวลามองแมวตัวอื่นอย่างอ่อนโยน…
…รวมถึงไอ้ตอนที่เขาเผลอไปซุกอกเธอเมื่อคืนด้วย!!!
“บ้าชิบ! คิดเรื่องพรรค์นี้ทำไมเนี่ย!?”
เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะพลิกตัวแรงๆ ราวกับพยายามสลัดความคิดบ้าๆ นี้ออกจากหัว แต่ยิ่งพยายามไม่คิด… มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม?
....
หรือว่า...
เป็นฉันนี่ล่ะ...ที่กำลังชอบเธออยู่!?
“เฮ้ย! ไม่มีทาง!!!”
คีรินรีบโวยวาย ก่อนจะพลิกตัวกลับมา ฝังหน้าลงกับหมอนแล้วร้องครางออกมาอย่างขัดใจสุดๆ
“ฉันไม่ชอบยัยนั่นแน่นอน!!!”
…
ใช่ไหมวะ!?!?
คีรินขยี
