“วันนี้พี่ขอกลับคำพูดได้ไหมหวานไม่ต้องรักพี่ก็ได้แต่พี่จะรักแล้วก็จะไม่มีวันไม่รักหวาน พี่รักหวานนะครับที่รัก”
“...เสี่ยว” ฉันน้ำตาคลอแล้วก็พูดออกมาแก้เขินได้แค่นั้นจนคุณพอร์ชหลุดยิ้มออกมา
“ไม่ได้แค่เสี่ยวนะที่รัก ทำให้เสียวด้วยก็ได้” โอ้ย! ผู้ชายคนนี้ อีหวานพาออกมาจากความกร้าวใจเมื่อกี้แล้ว ยังดึงเข้าไปโหมดทะลึ่งได้อีก
“ทะลึ่ง”
“ฮ่า ๆๆ ไม่เล่นแล้วครับ ว่าแต่หายงอนพี่แล้วใช่ไหม”
“ใครงอน ฉันไม่ได้งอนคุณ บอกแล้วว่าแค่มึน ๆ” ฉันปฏิเสธเสียงแข็งทันที มันน่าอายนะทูนหัวใครจะไปยอมรับกันล่ะว่าโกรธเพราะเขาไม่ยอมรับว่าเป็นเมีย รู้ถึงไหนอายถึงนั่นนะคะ
“ดีกันนะครับ” อยู่ ๆ คุณพอร์ชก็พูดขึ้นพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยขึ้นมาต่อหน้าฉันนี่จะมีโมเม้นท์น่ารัก ๆ แบบนี้เลยเหรอ หวานรับไม่ไหวแล้วนะพี่ชายใจหวานกำลังเต้นแรงจนเกินจะทานไหว หน้าก็คงแดงมากแล้วด้วย
“ก็ไม่ได้โกรธกันอยู่แล้วนี่คะ”
“ไม่ฟอร์มสิอีหนู นะครั
