“อ๊าส์! หวานจ๋าพี่เจ็บ”
“เจ็บก็ตอบสิวะ! ไม่ตอบก็เตรียมตัวเป็นผีพ่อหม้ายพาวิญญาณตัวเองล่องลอยคอยมองดูหวานมีผัวใหม่ได้เลย!”
“ว่าไงนะ!”
“หวานรู้ว่าได้ยินเต็มสองรูหู! เอาไงจะสารภาพไหม ไม่ได้ขู่นะคะหวานสาบานเลยว่าถ้าคุณพอร์ชไม่สารภาพหวานจะไปหาผัวใหม่! และถ้าพรุ่งนี้หวานหาผัวใหม่อย่างที่พูดไม่ได้อย่ามาเรียกหวานว่าน้ำหวาน!”
ฉันตะโกนพร้อมกับเพิ่มแรงมากขึ้น เขาเจ็บร่างกายแต่เขารู้ไหมว่าคนที่กำลังโวยวายทำร้ายร่างกายเขาอยู่ตอนนี้มันเจ็บปวดที่ใจแค่ไหน คุณพอร์ชที่รักเมียหลงเมียคนที่แสนดีคนที่เป็นคนดีของฉันหายไปไหน ทำไมตอนนี้ถึงได้เป็นไอ้กะล่อนตะแหลมาแทนที่ หรือว่ามันหมดเวลาที่ฉันจะได้มีความสุขกับชีวิตคู่แล้วรึไง
“โอ๊ย ๆ หวานครับพี่เจ็บ” ต่อให้ทำยังไงทำร้ายแค่ไหนขู่เท่าไหร่เขาไม่ยอมพูดความจริงเลยสินะ
“ตกลงจะไม่บอกความจริงกับหวานเลยเหรอคะ” ฉันหยุดทำร้ายเขา หยุดแล้วก็ค่อย ๆ ปล่อยมือออกพร้อมกับเสียง
