คุณปลัดจัดทุกอำเภอ

ตอนที่ 6 น้องชายว้าวุ่น

หลังกลับมาตรวจราชการในอำเภอต่างๆ ปลัดพิชิตก็มาทำงานที่ศาลากลางจังหวัดในจังหวัดของตัวเองเช่นเคย จากการถูกปฏิบัติจากคนอื่น ๆ เวลาไปตามบ้านนอก เขาดูสูงส่ง กลับมาทำงานวันนี้ เขายังมีเจ้านายระดับสูงอีกหลายคนทั้งผู้ว่าราชการจังหวัด รองผู้ว่าฯอีกด้วย หนุ่มใหญ่นั่งถอนหายใจว่าเมื่อไหร่จะได้เป็นใหญ่เป็นโตอย่างคนเหล่านั้นบ้าง ก่อนจะเปิดแฟ้มที่วางรวบกันเป็นตั้ง ๆ ตามที่ฝ่ายธุรการเอามาวางไว้ตั้งแต่อาทิตย์ก่อน

ห้องทำงานที่ชั้นสองของปีกตึกด้านซ้ายสุด ห้องในสุกเป็นของนายพิชิต กิจแก้ว ตอนที่เขาได้ย้ายมาประจำที่จังหวัดนี้ จำได้ว่าศาลากลางหลังเพิ่งสร้างเสร็จได้ไม่นานนัก เขาออกจะดีใจจนเนื้อเต้น ได้อยู่ในจังหวัดที่มีสาวสวย ๆ เยอะ แถมยังเป็นจังหวัดใหญ่ ในตัวเมืองไม่ได้กันดารบ้านนอกเหมือนบางจังหวัด ติดอยู่ก็แต่ที่อำเภออื่น ๆ ล้วนอยู่ห่างไกลและเป็นเป็นป่าเป็นเขาอย่างที่เขาไปตรวจราชการมา

“พี่สา ไปส่งหนูหน่อยได้มั้ยคะ”แต้วพูดกับรุ่นพี่ฝ่ายธุรการเพราะวันนี้มีแฟ้มต้องเอาไปให้ปลัดพิชิตเซ็น

“วันนี้ปลัดท่านมาทำงานแล้ว แกไม่ต้องกลัวไปหรอกยัยแต้ว”พี่สาเจ้าหน้าที่รุ่นพี่พูดด้วย หลังจากสัปดาห์ที่แล้วต้องพายัยน้องคนนี้ไปส่งเอกสารที่ห้องของปลัดพิชิตอยู่แทบทุกวัน

“แต่ว่า”แต้วทำหน้าไม่สู้ดี

“ทำอย่างกับหน้าห้องปลัดไม่มีคน คนอื่นเขาก็ทำงานกันปกติ แกไปเถอะ หาเรื่องกลัวไปเรื่อย”พี่สาแกล้งเชียร์เจ้าหน้าที่รุ่นน้องสุดใจที่จริง เธอก็ไม่อยากไปนักหรอก ด้วยว่า ปีกตึกด้านซ้ายเมื่อสิบปีก่อนมีคนเสียชีวิต ก็คืออดีตปลัดคนหนึ่งที่มีส่วนพัวพันกับการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ สุดท้ายเมื่อกลายเป็นคดีความที่โด่งดัง ท่านเลยตัดสินใจจบชีวิตตัวเองที่ห้องทำงานห้องนั้น ด้วยการยิงตัวตาย หลังจากนั้นเป็นต้นมา เมื่อปลัดคนอื่น ๆ เข้ามารับช่วงต่อ ไม่มีใครทำงานอยู่ที่ห้องนั้นได้เกินสามวันบางคนเจ็ดวันก็ถือว่าเก่งมากแล้ว แต่สำหรับปลัดพิชิตนั้นไม่ใช่ ตั้งแต่ย้ายมา เขาก็เป็นคนที่นั่งอยู่ห้องทำงานห้องนี้มาหลายปี ไม่เคยเห็นบ่นถึงการย้ายห้องหรือบ่นว่าฮวงจุ้ยไม่ดีเลยแม้แต่ครั้งเดียว

“พี่สา หนูรู้นะว่าพี่กลัว”แต้วสวนกลับรุ่นพี่ “ขนาดพี่หน้าห้องของปลัดท่าน ยังมานั่งรวมกับคนอื่น ๆ ในโซนกลาง ส่วนทางด้านยาวตรงไปห้องปลัดนั้น มีห้องประชุม มีห้องน้ำ ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นสักหน่อย ไม่รู้ว่าปลัดแกมีของดีอะไร ทำไมถึงไม่กลัวกับเขาบ้าง ที่หนูไม่ชอบที่สุดนะ พี่จันทร์หน้าห้องปลัดอ่ะ ชอบให้หนูเดินขนแฟ้มไปห้องปลัดเองตลอดเลย ไปถึงก็ใช้ แล้วทำไมแฟ้มฝ่ายยอื่น ๆ พี่จันทร์ถึงเดินเอาไปให้ได้”

“แน่ใจนะว่า ฝ่ายอื่น จันทร์เอาไปให้เอง พี่ว่า นางก็ใช้ทุกคนทุกฝ่ายนั่นแหละ เพราะนางนั่นแหละที่เคยอยู่กับปลัดคนที่ตายไปเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นนางเพิ่งมามาบรรจุที่นี่ด้วยซ้ำ คนที่กลัวห้องนั่นมากที่สุดคงจะเป็นนางกว่าใคร ๆ ”พี่สาเล่าเรื่องราวในอดีตให้กับรุ่นน้องคนใหม่ที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่ถึงเดือน

“ก็แทนที่จะเดินไปเป็นเพื่อนกัน แต่พี่จันทร์ก็ไม่ยอมไป”

“แกเลยมาใช้พี่ต่อว่างั้น”แต้วพยักหน้า

“แต่ก็ดีหน่อย ปลัดท่านชอบเปิดเพลงคลอ ๆ นั่งอยู่ห้องพี่จันทร์ก็ได้ยิน แต่แม้จะมีเพลง แต่มันเป็นเพลงฝรั่งเก่าๆ ฟังไปฟังมาก็หลอนเหมือนกันนะคะ”

“เอางี้ ถ้าแกกลัว แกรอไปพร้อมกับบรรดาผู้หญิงของปลัดสิ สาว ๆ ชอบมาหาท่านตั้งเยอะ วันหนึ่งนี่หัวกระไดไม่แห้ง เยอะจนท่านผู้ว่าฯถึงกับเรียกไปเตือนถึงห้อง”

“หนูก็รู้ค่ะ เขาถึงว่ากันว่า เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีคนมาหาปลัดกันแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านผู้ว่าฯกับท่านปลัดไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่หรือเปล่า”

“ไม่งั้นก็ไปหามิ่งหรือมานะ คนสนิทของปลัดสิ ทำตัวสวย ๆ น่ารัก ๆ ให้เขา แล้วใช้งานเลย สองคนนี้เข้านอกออกในห้องปลัดอยู่แล้วล่ะ”สาแนะนำอีกวิธี ซึ่งแต้วก็เห็นว่าดี แต่ก็ไม่อยากจะวานใคร ขี้ค้านจะเป็นบุญเป็นคุณ ต้องชดใช้กันไปอีก แถมไอ้พี่สองคนนั้นก็ดูหื่นกามลามก ไม่รู้ว่าปลัดผู้สุภาพของแต้วไปคว้าสองคนนี้มาช่วยงานได้อย่างไร

ในที่สุดแต้วก็จำใจเดินไปลุ้นเอาว่าพี่จันทร์หน้าห้องของปลัดพิชิตจะใช้เธอเอาแฟ้มกองใหญ่ไปให้ปลักเซ็นอีกหรือไม่ สาวน้อยวัยยี่สิบสามปีเพิ่งเรียนจบได้ไม่นาน ค่อยๆ เดินอยากให้มันถึงช้าที่สุด เผื่อจะเจอคนอื่นผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันจะได้มีเพื่อน

ที่ห้องทำงานกว้างมีโต๊ะไม่สักที่ขัดเป็นมันลงแล็กเกอร์ไว้อย่างดี ชุดโซฟาสีแดงสดเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนห้องไหน แถมยังมีห้องน้ำส่วนตัว อีกด้านเป็นโต๊ะวางคอมพิวเตอร์และใกล้ ๆ กันมีเครื่องเล่นแผ่นเสียงที่ฉากกั้นอีกด้านเป็นราวแขวนเสื้อผ้าและกางเกงของเจ้าของห้อง ปลัดหนุ่มโสดที่เคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว แต่ตอนนี้กลับมาเป็นโสดอีกครั้ง ด้วยภรรยาเก่าที่เขารักเลิกรากันไป เพราะจับได้ว่าปลัดหนุ่มมีชู้แทบทุกจังหวัดที่เคยไปอยู่ ปลัดพิชิตเลยเหมือนหมาตัวเต็มวัยที่ไร้ปลอกคอ เขาวิ่งพล่านหาอิสรภาพและไม่เลือกฤดูติดสัตว์เลยสักนิด

เสียงเคาะประตูเป็นสัญญาณดังขึ้น หนุ่มใหญ่ยิ้มกริ่มเพราะลูกน้องคนสนิทกำลังนำพาสาวสวยที่มาหาเขาอยู่เสมอแน่ ๆ วันนี้ไม่รู้ว่ามากี่คน แต่ไม่ว่าเท่าไหร่ เขาก็พร้อมสู้รบกับสาว ๆ เหล่านั้น นึกแล้วก็อดที่จะปวดหนึบขึ้นมาที่กลางหว่างขาไม่ได้

“เข้ามา”เขาทำเสียงหนุ่มทุ้มบอกลูกน้อง มิ่งและมานะที่ใช้รถหลวงไปรับสาว ๆ พวกนั้นมา เดินยิ้มร่าแล้วผายมือไปอวดเจ้านายของมัน วันนี้มันได้มาสองคน ปลัดหนุ่มสังเกตเห็นว่าเป้าไอ้สองคนนั้นบวมคับกางเกงจนตุง เมื่อเห็นสาวทั้งสองคนด้านหลัง ก็รู้สึกผิดหวังนิด สองคนนี้เขาได้มาจนเอือมระอา แถมยังต้องจ่ายค่าหลับนอนให้อีก เห้อ อยากจะซัดกบาลไอ้สองคนนี้เสียจริง หาที่ดี ๆ กว่านี้แล้วไม่ได้หรือไงวะ

สองสาวรีบเข้ามาคลอเคลียและไหว้ปลัดพิชิตที่อกคนละข้าง มิ่งกับมานะ ทำทีจะออกไปข้างนอก แต่เสียงเคาะประตูจากคนด้านนอกดังเข้ามาก่อน ปลัดหนุ่มใหญ่ส่งสายตาแล้วปลอบสาว ๆ ของเขาว่า เดี๋ยวออกไปรอที่ห้องประชุมกับลูกน้องของเขาก่อนนะ

“ไอ้มิ่ง มึงพาคนสวยสองคนนี้ไปรอห้องประชุมก่อน ส่วนไอ้มานะ มึงมาหากูก่อน”มิ่งพาสาว ๆ ออกไป ซึ่งทั้งสองส่งสายตาเสียดายของ เพราะเครื่องร้อนตั้งแต่อยู่ในรถแล้วด้วยซ้ำ

“ครับนาย”มานะเดินมาใกล้ ๆ แต่ปลัดยังไม่พูดอะไร รอให้ประตูปิดสนิทก่อน แล้วเขากระซิบสองสามคำให้คนสนิท พร้อมยื่นธนบัตรใบสีเทาให้มานะไปสองใบ มานะยิ้มแป้นแล้วเดินออกไป

“อ่อ เชิญครับ น้องแต้ว ปลัดว่างแล้ว”มานะเปิดประตูให้ แต้วได้ยินเสียงเพลงที่เปิดเบา ๆ สูดลมหายใจแล้วอมยิ้มเล็ก ๆ เข้าไปหาปลัดหนุ่มใหญ่ผู้ที่ดูอบอุ่นและสุภาพมาก ๆ สำหรับเธอ ทำไมกันน้าเมียปลัดถึงมาเลิกรากันไปได้ของดีขนาดนี้ ถ้าเป็นแต้วจะไม่ปล่อยไปไหนเลย

“เชิญครับ”

“สวัสดีค่ะ ท่านปลัด”แต้วพูดเสียงใส ๆ ถ้าไม่ติดกว่ากลัวผีห้องนี้ก็จะมาหาบ่อย ๆ ห้องนี้หอมและดูอุ่น ไม่ได้น่ากลัวเหมือนตำนานที่มีบาง แต่ติดที่ไม่ชอบอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ทำไมปลัดพิชิตชอบปิดผ้าม่านก็ไม่รู้ มันยิ่งทำให้ดูมืดไปนิด

“โดนใช้ยกของเยอะอีกแล้ว น่าสงสารจังนะครับ”ปลัดยังไม่ได้นั่งลงที่โต๊ะ เพราะเอ็นใหญ่ที่มันแข็งเกร็งทำให้เขานั่งอย่างลำบาก

“นิดหน่อยค่ะ”แต้วบอก ก่อนจะทำแฟ้มหล่นลงมา เธอรีบก้มลงไปเก็บ บังเอิญว่าเป็นจังหวะเดียวกับปลัดกำลังถลาเข้ามาใกล้ แต่ความไวของสาวน้อยเร็วกว่าเธอฉวยแฟ้มแล้วเงยหน้าขึ้นมาเห็นที่กลางลำตัวของปลัดโด่ชี้หน้าเธอพอดี สาวน้อยรีบหลบสายตาแล้วถอยออกมาเอาแฟ้มวางไว้กับกองของมัน

“น้องแต้วมาทำงานนานหรือยังนะ ปลัดเคยเห็นหน้าไม่กี่ครั้งเอง”หนุ่มใหญ่เดินเข้ามาใกล้ ๆ “นั่งลงก่อนสิครับ”

“แต้วเพิ่งมาได้สามสัปดาห์ค่ะ”สาวน้อยบอกไม่กล้ามองหน้า แต่สายตาก็เหล่แลไปสำรวจเป้าตุงของหนุ่มใหญ่เล็กน้อย ข้างนอกยังขนาดนี้ข้างในจะใหญ่ขนาดไหนกันนะ สาวน้อยที่ห่างผัวเพราะทำงานคนละจังหวัดเริ่มคิดถึงรสรักของผัวหนุ่มที่เธอไม่ได้กินเต็มอิ่มมาสองสัปดาห์เพราะเขาติดออกพื้นที่ สามีของเธอเป็นปลัดเช่นเดียวกัน แต่ยังตำแหน่งเล็ก เพราะเป็นเพียงปลัดอยู่อบต.ที่จังหวัดบ้านเกิดของเขา

“แต่งงานหรือยังนะครับ”ปลัดเดินเข้ามาใกล้มาขึ้นอีกจนชิดเก้าอี้ที่เธอนั่ง ตอนนี้เป้าตุง ๆของปลัดแทบจะชนหัวไหล่ของเธออยู่แล้ว

“ยังค่ะ รอให้แฟนเขาย้ายมาอยู่ด้วยกันที่นี่”แต้วพูดเสียงเธอเริ่มสั่น

“แฟนทำงานอะไรหรอครับ”

“เป็นปลัดอยู่อบต.KKK ค่ะ”

“อ่อ แวดวงเดียวกันเลย อยากให้ได้ย้ายมาเร็ว ๆ มั้ย ผมเองก็พอมีเพื่อนอยู่บ้าน”ปลัดหนุ่มเริ่มหว่านล้อม แถมยังเอามือหนาใหญ่ของตัวเองมาจับไหล่มนของสาวน้อย

“ก็อยากอยู่ค่ะ จะได้อยู่ใกล้ ๆ กัน”

“ชื่อแว่อะไรล่ะ ยังไงถ้าเขามาก็ลองพามาให้ผมรู้จักสักหน่อยนะ แม้จะเพิ่งมาเดือนหนึ่งก็พอรู้ไม่ใช่รึว่าผมคนจริง ช่วยใครก็ช่วยจริง”

“พอทราบค่ะ เขาเล่าลือกันว่าปลัดใจดีแถมยังสุภาพด้วย”แต้วเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้ม ใจชื้นขึ้นอีกนิด เพราะก็อยากให้แฟนมาอยู่ด้วยกันมีคนเสนอตัวจะช่วยก็ยิ่งดีใจ

“แต่ก่อนจะช่วย”ปลัดขยับเข้ามาชิดท่อนแขนและหัวไหล่ของหญิงสาว เขาแอ่นเอวเล็กน้อยแล้วค่อย ๆ ดันสะโพกจนท่อนเนื้อในร่มผ้าเบียด “มันก็ต้องมีค่าดำเนินการกันบ้าง หนูพอจะสนใจมั้ย”

“หนูจะรู้ได้ยังไงล่ะคะว่าปลัดจะช่วยแฟนหนูจริง”แต้วถามต่อรองบ้าง

“ไม่มีอะไรการันตีหรอกครับ มีแต่ใจกับใจที่จะเชื่อ แล้วหนูเชื่อมั้ย”ปลัดหนุ่มขยับสะโพกเบาๆ ใส่แขนหญิงสาวที่นั่งตัวสั่น “อ่า อ่า ว่าไงจ๊ะ แม่สาวน้อย เชื่อปลัดมั้ยเอ่ย ถ้าเชื่อ ปลัดจะช่วยให้ผัวหนูมาอยู่ใกล้ ๆ”ปลัดพูดจบก็หมุนเก้าอี้สำนักงานที่หญิงสาวนั่งให้หันมาประจัญหน้ากับเป้าของเขา

“ผัวหนูยังไม่มาเลยค่ะ ปลัดจะคิดค่าช่วยเหลือแล้วหรอคะ”แต้วถามตรงๆ

“อันนี้ยังไม่ใช่ค่าช่วยเหลือเรื่องย้ายผัวหนูนะ อันนี้ผมแค่ทดลองค่าช่วยเหลือก่อน ยินดีให้ทดลองมั้ย ถ้าของดี ๆ ผมก็ช่วยได้เร็ว ๆ”ปลัดหนุ่มยิ้มมุมปาก แล้วรูดซิบกางเกาคว้าเอาท่อนเนื้อในออกมาให้มันหายใจ แต้วอ้าปากค้าง เพราะว่ามันใหญ่ยาวจนชนหน้าเธอ หญิงสาวเริ่มหายใจติด ๆ ขัด ๆ อู้ว มันดีกว่าของผัวเธอเป็นไหน ๆ เห็นแล้วก็ต้องขมิบหอยอยู่หลายที

“เทียบกับของผัวอยู่หรอครับ”ปลัดแอ่นเอวอีกครั้ง

“ผัวหนูเทียไม่ติดเลยค่ะ”แต้วจ้องอย่างไม่วางตา เส้นเลือดเขียวปูดโปนหัวบานร่าทีสีคล้ำที่ผัวหยักมันน่าเลียที่สุด

แผล่บ ๆ

หญิงสาวหิวกล้วยผัวอดใจไม่ได้จึงแลบลิ้นเลียที่หัวของหนุ่มใหญ่ ปลัดสะดุ้งเล็กน้อยเพราะลิ้นนุ่มของสาวที่นั่งเก้าอี้กำลังง่วนกับการเลีย มือบางของเธอกำดุ้นแทบไม่รอบ ปลัดยกมือขึ้นลูบศรีษะทุยเบา ๆ

“อ่า ดีครับ ดีมาก”แต้วเปลี่ยนจากเลียมาอ้าอมและดูดแท่งเนื้อใหญ่อย่างมูมมาม ปลัดค่อย ๆ ขัยบร่างเดินให้สาวน้อยเดินตามไปที่โซฟาสีแดง

“ล็อกห้องก่อนมั้ยคะ หนูกลัวคนมาเห็น”

“ไอ้มานะจัดการให้เรียบร้อยแล้วล่ะ”ปลัดพูด แต้วตกใจ

“เขารู้ด้วยหรอคะว่าแต้วกับท่านจะเอากัน”

“ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกแต่ตอนนี้ก็น่าจะรู้แล้ว ก็หนูไม่ออกไปแบบนี้ แต่ไม่ต้องกลัว ผมจ่ายค่าปิดปากพวกมันสองคนไปแล้ว ป่านนี้คงล่อสาวอยู่ที่ห้องประชุมข้างๆ”ปลัดพูดอย่างอารมณ์ดี

‘เขาไม่ได้มาหาปลัดหรอคะ สองสาวนั่น“

‘ใช่ครับ แต่ผมเบื่อแล้ว ตอนนี้ผมอยากล่อหอยหนูแต้ว ดูสิเอ็นผมแข็งอยากประแทกหอยจะแย่“

“อุ๊ย ปลัดขา พูดแบบนี้แต้วก็เขินแย่สิคะ หยาบคายจังค่ะ”

“เวลาเอากันคนก็พูดแบบนี้ไม่ใช่รึ อย่าบอกนะว่า ผัวหนูไม่พูด ไม่เป็นไร วันนี้ผมจะพูด ๆ”ปลัดหัวเราะร่า แล้วเด้งเอวสวนเอ็นที่กำลังถูกกำไว้ในมือหญิงสาว

“เต็มไม้เต็มมือแบบนี้ แต้วจะขึ้นให้เดินไม่เป็นเลยค่ะ”

“ใครกันแน่จ๊ะอีหนูที่จะเดินไม่เป็น มานี่!”

—-------------------------------------------------------------