รวมเรื่องอีโรติก 20+

พี่ชายสามี ก็(เอว)ดีเหมือนกัน ตอนที่ 5 เมื่อสามีกลับมากะทันหัน (NC18+)

หลังจากต่างฝ่ายต่างหอบหายใจกันอยู่ในท่วงท่านั้นครู่หนึ่ง ชานนท์เป็นฝ่ายเริ่มขยับร่างกายก่อน และค่อย ๆ ถอดถอนลำเอ็นออกจากช่องทางรักของน้องสะใภ้ที่ฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำสีขุ่น

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจ แล้วยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"เธอสุดยอดจริง ๆ ฉันไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อน"

ในยามที่กล่าว มือหยาบก็สาละวนอยู่กับการจัดการถุงยาง ก่อนจะนำมันไปโยนทิ้งลงถังขยะ ทำให้กานต์แก้วพลาดโอกาสที่จะได้เห็นปริมาณความเป็นชายที่พี่สามีปล่อยออกมา

เธอได้แต่นอนหอบระส่ำอยู่บนโซฟาอย่างนั้น

กลืนน้ำลายลงคอ... ไม่รู้จะเอ่ยโต้ตอบออกไปอย่างไรดี

เพราะห่างจากเรื่องเซ็กซ์มานาน พอได้กลับมาสัมผัสอีกครั้ง เธอก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองอ่อนไหวกว่าที่ควรจะเป็น

หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะลีลารักของพี่ชายสามี ที่ทำเอาเธออ่อนระทวย เสียวซ่าน วูบวาบ จนหัวขาวโพลนเกือบตลอดเวลา

มิหนำซ้ำ ยังรู้สึกว่าจะกินไม่อิ่มง่าย ๆ เสียด้วย...

แม้ยามที่เขาถอดถอนลำกายออกไปแล้ว แต่ร่องสวาทก็ยังคงกระตุกตอดลมถี่ ๆ เรียกความสนใจให้เขาหันกลับมามองดู

"อะไรกัน ดูเหมือนเธอยังไม่อยากหยุดเลยนะ"

เสียงทุ้มทรงเสน่ห์เอ่ยขึ้น พร้อมกับเอื้อมมือมาลูบไล้ขาเรียว และในคราวนี้ น้องสะใภ้ของเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธเหมือนเมื่อครู่ก่อน

"พี่นนท์ อยากหยุดแล้วหรอคะ..." เธอเอ่ยถามเบา ๆ

"ก็ไม่ใช่แบบนั้นหรอก"

ชานนท์ส่ายหน้าปฏิเสธ โดยไม่ได้ละสายตาคมไปจากใบหน้าของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เขายังคงจับจ้องเธอ ด้วยแววตาลึกซึ้ง และหื่นกระหาย แต่สุดท้ายก็พ่นลมหายใจร้อนออกมาเบา ๆ

"แต่ว่า...ฉันมีถุงยางแค่อันเดียว"

เขาเอ่ยตอบอย่างเสียไม่ได้ พลางละมือออกจากตัวเธอ

กานต์แก้วค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่งพิงพนักสำหรับวางแขน แล้วทอดมองเขา พลันเห็นว่าสัดส่วนนั้นของชายหนุ่มยังคงแข็งขืน ไม่ได้อ่อนลงสักเท่าไร ทำให้เธอถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ

มือเรียวสวยเอื้อมไปลูบที่ท้องน้อยตัวเองเบา ๆ พลางนึกถึง ความเสียดเสียวเมื่อครู่ ที่ยังคงวูบวาบอยู่ภายในกายไม่จางหาย

เมื่อเห็นเธอกำลังครุ่นคิด ชานนท์ก็รู้ว่า เธอคงจะไม่ปฏิเสธ เขาจึงตัดสินใจ โยนหินถามทางน้องสะใภ้ไปตรง ๆ

"หรือเธออยากลองแบบ 'สด' ดูดีล่ะ?"

หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแดงก่ำ

ไม่รู้ว่าเพราะเธอกำลังโกรธ หรือว่ากำลังเขินอายกันแน่

"ตะ...แต่ว่า แบบนั้นมัน..." เธอละล่ำละลัก หากแต่ก็ไม่ยอมปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา จนทำให้ชานนท์เริ่มจับสังเกตได้

เขาจงใจขยับเข้ามาบริเวณหว่างขาเธออีกครั้ง พร้อมด้วย ลำเอ็นร้อนที่เริ่มจะแข็งขืนขึ้นมาอีกรอบ ทำเอากานต์แก้วตกใจ

ทั้งที่ปล่อยออกมามากขนาดนั้น แต่ก็ยังไม่ยอมอ่อนลง

ดูท่าทางว่า นอกจากขนาดที่แตกต่างจากชาลีแล้ว ความอึดและลีลารัก ก็จะยิ่งเก่งกาจและเร่าร้อนกว่าชาลีหลายเท่าตัว

แค่คิด กานต์แก้วก็กลืนน้ำลายอึกแล้วอึกเล่า

กระทั่งชายหนุ่มขยับมาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า พลางจ่อลำเอ็นแข็งขืนเข้าหารูร่านสวาท หญิงสาวก็สยิวจนเผลอขมิบรอแล้ว

"ถ้าเธอไม่ปฏิเสธ ฉันจะเอาเข้าไปแล้วนะ..."

ชายหนุ่มเอ่ยย้ำกับเธออีกครั้ง

หากแต่ก็เป็นเช่นเดิม กานต์แก้วยังคงเงียบ ราวกับว่ายังไม่สามารถหาคำตอบแน่ชัดให้ตัวเองได้ว่า ที่จริงเธอต้องการอะไร

ดังนั้น ชานนท์จึงเลือกทำตามใจ ด้วยการจุ่มปลายหัวขยักที่ปราศจากสิ่งป้องกันใด ๆ เข้าไปในรูร่องสวาทของเธอ

"อะ...อืม..."

หญิงสาวส่งเสียงครางรับเบา ๆ เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอันแข็งขืนและร้อนฉ่า ที่ค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาในร่างกายอย่างเชื่องช้า

หากแต่ยังไม่ถึงไหน เสียงรถที่คุ้นเคยก็แว่วมาจากหน้าบ้าน ส่งผลให้ชานนท์ต้องรีบดึงมันออก และถอยห่างเธอไปทันที

เสียงรถของชาลี...

แม้แต่กานต์แก้วเองก็ต้องรีบสะบัดอารมณ์วาบหวามทิ้งไป แล้วรีบลุกขึ้นมาจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง เพื่อไปรอรับสามี

เมื่อเสียงเครื่องยนต์ดับไป ก่อนที่เงาร่างสูงจะปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้าน เธอสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วคลี่ยิ้มกว้างเอาใจเขา

"ชาลี กลับมาแล้วเหรอคะ"

ไม่เพียงพูดเปล่า ยังเดินตรงไปหาสามีเพื่อช่วยถือข้าวของที่เขานำกลับมาด้วย แต่แล้วก็พลันพบกับชาลี ในสภาพเมามาย

"เฮ้ย ออกไปห่าง ๆ แค่เห็นหน้าเธอก็หงุดหงิดจะแย่แล้ว"

ถ้อยคำตัดรอนน้ำใจแบบนี้ ไม่ได้ถูกพูดเป็นครั้งแรก

ทุกครั้งที่ชาลีเมากลับมา มักจะมีกิริยาท่าทางรุนแรงแบบนี้

เธอพบเจอสถานการณ์นี้บ่อยจนชินชา...

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมกานต์แก้วจึงสามารถมองข้ามคำพูดเหล่านั้นไปได้ แถมยังเข้าไปช่วยพยุงร่างกายชาลีที่หนักอึ้งด้วย

ดูเหมือนว่าวันนี้ เขาจะเมามากจริง ๆ โชคดีที่ยังกลับถึงบ้าน ไม่อย่างนั้น เธอและชานนท์ คงต้องเผชิญเรื่องลำบากมากกว่านี้

จู่ ๆ เมื่อคิดถึงพี่ชายสามีขึ้นมา หัวใจเธอก็พลันกระตุก

ไม่เอาน่า กานต์แก้ว จะไปคิดถึงเขาทำไม...

เธอได้แต่พยายามผ่อนลมหายใจเข้าออกเพื่อตั้งสติ

"ชาลี ปล่อยตัวเองเมาขนาดนี้ได้ยังไง ก็รู้ว่าไปดื่มคนเดียว นี่ถ้ากลับบ้านไม่ไหว หรือเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะเป็นยังไงรู้ไหม"

เธอบ่นว่าให้สามีอย่างอึดอัดใจ พลางพยุงเขาเข้าบ้าน

แต่ทว่า เมื่อถูกต่อว่า ชาลีกลับผลักร่างของเธอออกห่างตัว

ตุ้บ!!!

หญิงสาวร่วงล้มไปกับพื้น เพราะเรี่ยวแรงของชายหนุ่ม

"โอ๊ย!" เธอส่งเสียงร้องเบา ๆ เพราะความเจ็บ แต่ยังไม่วายรีบขยับตัวลุกขึ้นมาคว้าจับร่างของชาลี ที่กำลังซวนเซจะล้ม

"เธอนี่มันน่ารำคาญจริง ๆ แก้ว หยุดตื๊อฉันสักที"

ชาลียังคงพูดพล่ามไม่เลิก ซ้ำร้ายยังพยายามผลักเธอออกอีกครั้งหนึ่ง แต่ทว่าในคราวนี้ ยังไม่ทันที่เขาจะออกแรง พลันก็ถูกอุ้งมือแข็งแกร่งของพี่ชายคว้าจับเอาไว้ได้เสียก่อน

"หยุดโวยวายได้แล้ว ถ้ายังไม่หยุด ฉันซัดแกหงายแน่"

น้ำเสียงเรียบนิ่งกล่าวอย่างหนักแน่น ทำเอาชาลีแทบสร่าง

เขาปรายดวงตาปรือปรอยมองใบหน้าของคนที่คล้ายคลึงกับตัวเองแล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่

"พี่นนท์ นี่มันเรื่องของผัวเมียนะครับ พี่จะมาเสือกอะไร..."

ยังไม่สิ้นวาจาของชาลี ชานนท์ผู้เป็นพี่ชายก็เงื้อหมัดเตรียมจะซัดใส่หน้าเขาสักที ถ้าหากว่ากานต์แก้งไม่เข้ามาขวางก่อน

"หยุดนะ... หยุดทั้งคู่เลย พี่นนท์ ชาลี"

กานต์แก้วร้องบอกคนทั้งคู่ พลางขยับเข้าไปใช้มือเรียวดันแผ่งอกทั้งคู่ออกจากกัน ในที่สุด ชานนท์ก็ยอมรามือตามคำขอ

ต่างจากคนมันที่ยังส่งเสียงยียวนกวนประสาทไม่หยุด

ชานนท์จึงเลือกละสายตาจากใบหน้าก้าวร้าวของน้องชาย แล้วเลื่อนมามองใบสวยหวานของน้องสะใภ้แทน เพื่อระงับโทสะ

"ทิ้งมันไว้ที่โซฟานี่แหละ" ชายคนพี่กล่าว

"มะ...ไม่ได้" กานต์แก้วถึงกับโต้ตอบไปทันควัน "อะ...เอ่อ... เดี๋ยวแก้วต้องทำความสะอาด...เอ่อ...ทำความสะอาดบ้านน่ะ"

หญิงสาวไม่พูดเปล่า ยังจ้องมองไปที่โซฟาตัวยาวนิ่งงัน

ชานนท์เห็นแบบนั้น พลันมุมปากหยักลึกก็มีรอยยิ้มเจือปน เขาเอื้อมไปคว้าคอเสื้อน้องชายที่หมดสภาพ แล้วเอ่ยปากขึ้น

"งั้นเดี๋ยวฉันเอาหมอนี่ขึ้นห้องให้ เธอจัดการธุระเถอะ"

เมื่อพูดจบชานนท์ก็ลากคอชาลี พาขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง ปล่อยให้กานต์แก้วจัดการทำความสะอาดห้องนั่งเล่นคนเดียว

คล้อยหลังจากสองพี่น้องแล้ว ดวงตากลมโตก็ทอดมองไปยังโซฟาตัวยาว ที่ซึ่งเพิ่งจะประทับความทรงจำหนึ่งให้แก่เธอ

พลันความรู้สึกบางอย่างก็ตีรวนขึ้นในอกอย่างไม่มีเหตุผล เธอกัดปากตัวเองเบา ๆ และพยายามสลัดมันทิ้ง ก่อนจะเก็บกวาดคราบคาวรักที่เลอะเทอะบนโซฟาออกให้หมด

ได้แต่หวังว่า ชาลีจะไม่สังเกตเห็นอะไรผิดปกตินะ...