Drake Monteverde: THE BILLIONAIRE'S WIFE

MESMERIZED BY HER BEAUTY

EPISODE 3

RUIZ MARIE's POV

Paglabas ng lalaki kanina na naghatid sa akin dito ay agad naman akong kinabahan. Ang alam ko kasi na may final interview ako at yun ang CEO ang mag hahandle sakin. Hindi ko napansin na kanina pa pala siya nagsasalita. Natauhan lang ako sa sinabi niya.

"Okay, Ms. Marie, have a seat." he said. Napa-mata ako sa kanya dahil sa sinabi niya. No one ever call me on my second name, at siya pa lang ang tumawag sakin ng ganun.

"Usually, kasi first bases sila sakin lalo na si Lorenzo. Ruiz ang tawag niya sakin." Agad naman akong tumalima sa sinabi niya.

Magkaharap na kami ngayon. "Ms. Marie, Why should I hire you?" tanong niya sa akin, agad ko naman syang sinagot. "Because I'm capable of doing my work properly and responsible for all the consequences, Sir." I answered.

"Okay, Tell me about yourself?" he asked. "Sir, I'm a hardworking employee, I'm responsible for what I'm doing. I'm also one call away person, Sir. Kahit anong pag-utos niyo sir gagawin ko. I'll do all my best to do my work properly and to satisfy you, Sir." I answered.

Mahaba kung saad sa kanya, nakita ko siyang ngumiti at napangiti na rin ako. Mukhang nagustuhan ni Sir ang sinagot ko sa kanya.

"Tell me more about yourself?" he asked me again. "Huh?" tanong ko sa sarili ko. "Anu to, pang slambook? Sabi niya kasi, Tell me more about yourself? Anu yun? Pang girlfriend lang ang phegg!! Pero bahala na! Sasagutin ko na lang ang tanong niya. Tutal trabaho naman ang pinunta ko dito." Bulong ko sa sarili ko.

"Ahm! Sir, I'm Ruiz Marie De Vega, 28 years of age, 5'5 height. Has golden-brown hair, pointed nose, ocean blue eyes, beautiful and gorgeous, also still single Sir…" sagot ko sa tanong niya.

"Okay, you're hired to be…" Sadyang pinutol niya ang sasabihin niya. Hinintay ko ang susunod na sasabihin niya. And then he continued what he's saying.

"Secretary and…" he said. "Thank you, Sir," pagpapasalamat ko sa kanya dahil akala ko tapos na siya sa sasabihin niya. Yun pala ay may kadugtong pa na siyang nag pakaba sakin...

"And... To be my girlfriend, then." he said.

"Huh??" Yun lang ata ang lumabas sa bibig ko, tila umurong yata ang dila ko sa sinabi niya.

I was surprised by what he said. Ikaw ba naman sabihin na "To be my girlfriend then," siguradong magugulat ka rin.

"Seryoso ba siya? Eh! sa ngayon nga lang kami nagkita, tapos sasabihin niya maging girlfriend niya ako! Ni hindi nga siya nanliligaw sakin, eh." Kausap ko sa sarili ko.

Oh! Di inamin mo rin na gusto mong magpaligaw sa magiging boss mo?" kastigo ko sa sarili ko. Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako lutang sa kakaisip sa sinabi ni Sir.

"Ahm!! Sir, pardon please?" Naninigurado ko sa sinabi niya.

"Ito kasing si Sir pabigla-bigla ang mga sinasabi, eh!"...

_____________

DRAKE's POV

I was mesmerized by her beauty, lalo na ng sinabi niya ang physical appearance niya. Iwan ko bakit yun ang itinanong ko sa kanya. Imbes na tungkol sa work ang tanong ko ay iba ang lumabas sa bibig ko.

Ang mas malala pa ay na voice out ko ang iniisip ko. "Be my girlfriend then…" I said. Natauhan lang ako sa sagot niya. "Huh?" she said.

"Anu ka ba naman Drake! For pete's sake! Umayos ka naman dyan!" kastigo ko sa sarili ko..

Napa-angat bigla ang mukha ko sa tanong niya ulit. "Ahm! Sir, pardon please?" she said.

Wala akong ibang maisip na ipapalusot ko. Kaya ito na lang ang nasabi ko. "Never mind what I said... You may start now as my Secretary Ms. Ruiz Marie De Vega…" I said.

"Thank you, Sir." she replied. At sinamahan ko siya papunta kay Alex,

para ma-assist siya sa mga dapat at hindi dapat gawin.

Nakaupo na ako ngayon sa swevelchair ko at ipinagpatuloy ko na ang pagpirma ng mga papeles.

"You will soon be my girlfriend and my future wife…" I whispered in the air...

_______________

RUIZ MARIE's POV

Nang sinabi ni Sir na baliwala-in ko na lang ang huli niyang sinabi ay agad ko na mang inalis sa isipan ko ito. The important thing is, I got the job, so I only focus on my work.

Tinuruan ako ni Alex ng mga dapat gawin at hindi dapat. All though, I knew already this kind of work, ay hinayaan ko na lang siya.

At napag alaman ko din na kaya pala ng resign si Alex ay ikakasal na pala siya sa Canada. And they stay there for good...

"Now, Is the start of my day as Secretary." Gamay ko na naman ang mga gagawin ko kaya hindi ako mahihirapan. Naging busy ako maghapon kaya hindi ko namalayan ang oras.

"It's already 5:30 in the afternoon,

kaya dali-dali kung niligpit ang mga gamit ko. At nag-out na rin ako. Hindi na ako nagpaalam kay Sir, kasi wala na siya sa office niya. Maaga kasi siyang umalis dahil may dinner meeting siya sa isang investor ng Company.

Nakalabas na ako ng building at nag aabang ako ng jeep papuntang Condo ko. Habang nag aabang ako ay biglang nag ring ang phone ko. Nakita kong si Lorenzo pala ang tumatawag. Agad ko itong sinagot.

"Yes, Lorenzo?" I asked, ``Why did you call?" tanong ko sa kanya na gamit ang malumanay kung tinig.

"Ahm, Ruiz, Can we meet?" he asked, "Can you have time, dinner with me here in my restaurant?" he asked me again.

"Yah, sure, Ikaw pa?" sabi ko sa kanya. Agad naman akong pumayag. "Syempre! matanggihan ko ba ang bestfriend ko…"

Agad akong nakasakay papunta sa restaurant niya. Pagdating ko sa loob ng restaurant ay agad naman akong in-assist ng tauhan niya.

Agad ko naman siyang nakita sa table na pina-reserved niya para samin dalawa. "Hi!" bati sakin ni Lorenzo, at pinaghila niya ako ng upuan.

Napatingin ako sa mukha niya ang lapad ng ngiti niya. "Anu kaya ang nakain ng mokong na ito? At parang baliw sa kakangiti niya?" tanong ko sa sarili ko.

"What with that face, huh?" tanong ko sa ulit sa kanya.

"Ahm, Don't you remember what day is it?" sinagot niya rin ako ng tanong. "Anu nga eh! Anu bang meron sa araw na to?" Asik ko sa kanya.

Nang tingnan ko ang mukha niya ay nakakunot ang noo niya dahil sa inakto ko. At sabay sabing...

"Don't tell me, you forgot what day it is?" he asked. "It's your birthday today my dear friend, did you forget it?" he said.

"Oh! my gosh! Why didn't I remember it.?" Ganun na ba ako ka busy sa paghahanap ng work ko para makalimutan ko ang birthday ko?" tanong ko sa sarili ko.

Napa "Oops!" na lang ako sa kanya sabay ngiti ko dito.

"I didn't remember it, Lorenzo! But thank you for your effort to celebrate my birthday. I'm so blessed that I have a Best Friend like you." I said, at binigyan ko siya ng hug at kumain na kami...