กำราบรักยัยจอมดื้อ

แนะนำตัว

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่น ฉันจะขอแนะนำตัวเองให้กับทุกคนได้รู้จักกันก่อนนะคะ

ฉันชื่อ พราว หรือ พราวฟ้า วีระประสิทธิ์ค่ะ ฉันอายุ 27ปี และมีพี่สาวฝาแฝดหนึ่งคนที่เกิดก่อนฉันเพียงแค่ 5นาทีเท่านั้น เธอคนนั้น ก็คือ แพรดาว วีระประสิทธิ์ หรือพี่แพร และ ก็ฉันก็มีน้องสาวอีกหนึ่งคน นั่นก็คือ ยัยพลอย หรือ พลอยใส วีระประสิทธิ์ น้องสาวคนสุดท้องที่อายุห่างจากฉันและ พี่สาว 3ปี ซึ่งอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ เธอคนนี้กำลังจะชิงแต่งงานตัดหน้า ฉัน และ พี่สาวที่ตอนนี้เราสองคนยังไม่มีแฟน แต่จะว่าไปตอนนี้คนที่โสดสนิทคงมีฉันแค่เพียงคนเดียว เพราะตอนนี้พี่สาวของฉัน พี่แพรดาว เธอก็ออกตัวว่าเธอก็กำลังมีคนที่กำลังคุยๆกันอยู่ ตอนนี้ก็คงจะเหลือเพียงแค่ฉันคนเดียวที่จะโดนคุณพ่อบ่น และ กดดันให้ไปดูตัวกับลูกชายเพื่อนที่ทำธุรกิจเดียวกันกับท่าน...เฮ้อ คิดแล้วก็ท้อใจ

ตามที่รู้กัน ฉันมีพี่น้องสามคน เราสามคนพี่น้อง รัก และ สนิทกันมาก เราสามคนแทบจะไม่เคยทะเลาะกันเลยก็ว่าได้ เพราะคุณพ่อท่านบอกพวกเราเสมอว่า อย่าทะเลาะกันให้คุณแม่ของเราที่อยู่บนฟ้าต้องเป็นห่วงพวกเราเด็ดขาด ใช่ค่ะ ตอนนี้คุณแม่ของพวกเราท่านเสียไปแล้วด้วยโรคประจำตัว ตอนนี้เราเลยมีกันแค่ 4 คนพ่อลูก

ฉันกับพี่แพรดาว เราสองคนนั้นเป็นแฝดแท้ ที่หน้าตาเหมือนกันมากๆ เหมือนกันจนบางครั้งคุณพ่อ และ ยัยพลอยใสที่อยู่ด้วยกันกับเราสองคนทุกวัน ยังเผลอทักผิดคนอยู่เป็นประจำ เพราะเราสองคนแทบจะไม่มีอะไรที่แตกต่างกันเลย จะมีก็แค่ขี้แมลงวันเล็กๆที่แก้มข้างซ้ายของฉัน และ นิสัย รวมถึงบุคลิกของฉันที่ดูนิ่งกว่าพี่แพรดาวมาก เพราะรายนั้นเธอเป็นคนอัธยาศัยดี ยิ้มเก่ง ชอบเฮฮาปาร์ตี้ และ ไม่ค่อยมีระเบียบในการใช้ชีวิตเท่าที่ควร ซึ่งต่างจากฉันโดยสิ้นเชิง เพราะไม่ว่าจะทำอะไรฉันก็จะต้องวางแผน และ คิดให้รอบคอบก่อนเสมอ เพราะแบบนี้ คุณพ่อท่านเลยไว้ใจ ให้ฉันออกมาทำธุรกิจของตัวเองแยกออกมาจากบริษัทนำเข้ารถยนต์ของท่าน ซึ่งบริษัทของฉัน ที่ทำแยกออกมาจากบริษัทของคุณพ่อนั้น ก็คือ บริษัทรับผลิตและออกแบบโปรแกรมค่ะ เราจะสร้างโปรแกรมและนวัตกรรมใหม่ๆออกมาขายให้บริษัท และ นักลงทุนที่ต้องการนำโปรแกรมที่เราสร้างขึ้นมาไปต่อยอดในธุรกิจของตัวเอง เช่น การเขียนและออกแบบหุ่นยนต์เสิร์ฟอาหาร เพื่อลดต้นทุนในการจ้างพนักงานตามร้านบุฟเฟ่ที่ทุกคนคุ้นเคยและเห็นได้ทั่วไปตามร้านอาหาร และ ห้างสรรพสินค้าชั้นนำ รวมไปถึงโปรแกรมขับเคลื่อนอัตโนมัติในรถยนต์ไฟฟ้าชนิดต่างๆ ซึ่งบริษัทของฉันตอนนี้เรากำลังพัฒนา และ ต้องการผู้ร่วมลงทุนเป็นจำนวนมาก ฉันเลยค่อนข้างยุ่ง และ หัวหมุนจนแทบไม่มีเวลาว่างเลยด้วยซ้ำ

เพราะเหตุนี้ คุณพ่อของฉันท่านถึงได้เป็นห่วงฉันกับพี่สาวของฉันมาก เพราะท่านกลัวว่าฉัน และ พี่สาวนั้นจะขึ้นคานยังไงล่ะคะ

"นี่...ถามจริงเหอะ พี่ไม่มีเงินซื้อชุดใหม่หรือไง ถึงได้ชอบเอาชุดฉันมาใส่อยู่เรื่อยเลย"

"นั่นซิคะ...ทุกวันนี้นอกจากจะเหนื่อยเรื่องงานแล้ว สมองของพลอยก็ยังต้องแบ่งมาใช้แยกแยะระหว่างพี่สองคนอีกด้วย ว่าคนไหนคือ พี่แพร และ คนไหนคือพี่พราว เพราะฉะนั้นพลอยเห็นด้วยกับพี่พราวค่ะ พี่แพรเลิกยืมชุดพี่พราวมาใส่เถอะนะคะ"

"หนอย..ยัยน้องคนนี้ อยู่ด้วยกันทุกวัน แกยังดูไม่ออกอีกเหรอ ว่าใครเป็นใคร"แพรดาวหันมามองหน้าพลอยใสอย่างเอาเรื่อง และนี่แหละค่ะ คือเรื่องที่พวกเราสามคนพี่น้องเถียงและทะเลาะกันบ่อยที่สุด คือ เรื่องความเหมือนของฉัน กับพี่แพรค่ะ

"พูดอย่างกะว่า พี่กับพี่พราวแยกออกง่ายอย่างนั้นแหละ หุ่นก็เท่ากัน ความสูงก็เท่ากัน หน้าตาก็เหมือนกันเป๊ะ แถมยังชอบแต่งตัวแต่งหน้าโทนเดียวกันอีก แบบนี้ใครมันจะแยกออกล่ะ ขนาดคุณพ่อยังทักผิดบ่อยๆเลยนี่"

"ไหนถึงมาโยนให้พ่อซะได้ล่ะยัยพลอย"

"ก็หรือว่าไม่จริงล่ะคะ"

"ก็จริง ถ้าดูไม่ดี บอกเลยว่าแกสองคน แยกกันไม่ออกเลยสักนิด ว่าใครคือแพรดาว ใครคือพราวฟ้า กันแน่"

"จะว่าไป พลอยก็อยากรู้เหมือนกันนะคะ ว่าถ้าพี่แพร และพี่พราวมีแฟน แฟนของพี่พราว และ แฟนของพี่แพรจะแยกออกหรือเปล่า แล้วถ้าบังเอิญเข้าห้องผิดขึ้นมาจะทำยังไงคะ"

ป๊อก

"โอ้ย พี่พราวดีดหน้าผากพลอยทำไมเนี๊ยะ พลอยเจ็บนะ"

"เลิกคิดฟุ้งซ่าน แล้วไปทำงานได้แล้ว วันนี้พลอยเข้าไปช่วยพี่ดูรถจดประกอบที่มอเตอร์สปอร์ตกับพี่นะ ถ้าเรียบร้อยจะได้ประสานงานให้ลูกค้าเข้ามารับรถวันนี้ได้เลย"พราวฟ้าดีดหน้าผากของพลอยใส ที่มักจะชอบคิด และ พูดเรื่องไร้พวกนี้กับเธอ และ แพรดาวอยู่บ่อยๆ

"จริงเหรอคะ วันนี้พี่พราวจะเข้าไปดูงานแทนพี่แพรที่มอเตอร์สปอร์ตเหรอคะ"พลอยใส ถามออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น

"ใช่ วันนี้พี่มีนัดคุยคุณประสานเรื่องนำเข้ารถยนต์ไฟฟ้าล๊อตใหม่ พี่เลยให้ยัยพราวเข้าไปช่วยงานที่ มอเตอร์สปอร์ต แทนพี่หนึ่งวัน แกก็อย่าทำให้พลาดล่ะ"แพรดาวหันไปตอบ และ ส่งยิ้มให้กับพลอยใสอย่างมีเลศนัย

"อุ้ย...จริงด้วยซิ วันนี้จะมีลูกค้าวีไอพีมารับรถด้วย ได้เลยค่ะพี่แพรคนสวยขาไว้ใจพลอยใสคนนี้ได้เลย ฝีมือระดับพลอยใสไม่มีคำว่าพลาดอยู่แล้วค่ะ"พลอยใสหันไปขยิบตา และ ยิ้มหวานให้กับแพรดาว

"สองคนนี้มีอะไร ปิดบัง พราวอยู่หรือเปล่าคะ"พราวฟ้าหันไปมองจับผิดแพรดาวและพลอยใสตาเขม้น เพราะรู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลของทั้งพี่สาว และ น้องสาวของเธอ

"ไม่มี๊/ไม่มี๊"ทั้งสองสาวประสารเสียงปฎิเสธออกมาแทบจะพร้อมกัน

"งั้นก็ไปทำงานกันเถอะ ส่งมอบรถให้ลูกค้าเรียบร้อย พราวจะได้รีบกลับเข้าไปทำงานที่บริษัทของตัวเอง ช่วงนี้งานยิ่งยุ่งๆอยู่ด้วย"

"หาเวลาพักผ่อนกันบ้างนะลูก อย่ามัวเอาแต่บ้างานจนไม่มีเวลาพักผ่อนกันล่ะ"

คุณโกศลพูดออกมาด้วยความเป็นห่วงบุตรสาวของท่าน ที่ทุกคนต่างก็มีงานที่ต้องรับผิดชอบ และ ยิ่งพราวฟ้าบุตรสาวคนกลางของท่านด้วยแล้ว ความที่เธอเป็นคนเก่ง และ ไม่ค่อยสนใจเรื่องรอบข้างมากนัก เธอเลยใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำงาน และ หาความรู้ต่างๆรอบตัวเธอ ทั้งเรื่องเทคโนโลยี นวัตกรรมใหม่ๆมาพัฒนาความรู้ จนสามารถเปิดบริษัท เป็นของตัวเองได้จนสำเร็จ และ เธอยังมีน้ำใจแบ่งเวลามาช่วยงานที่โชว์รถของท่านได้อีกต่างหาก

"ค่ะพ่อ พวกเราไปทำงานก่อนนะคะ"ทั้งสามสาวผลัดกันเดินเข้าไปสวมกอด และ หอมแก้มคุณโกศลผู้เป็นพ่อก่อนจะชวนกันออกไปทำงานเหมือนเช่นทุกวัน