Jasmin POV
5pm bilisan ko na mag uwe parang uulan pa naman
ang layo pa ng uwean ko
apat na baryo pa ang
madaanan ko bago makarating sa baryo namin.
bago ko umpisahan ang kwento ko allow niyo muna
na ipakilala ko ang sarili
ko,,ako pala si jasmin
13years old 1st year student sa isang public school sa bohol....
likas talaga ang kahirapan namin hindi nakapag aral
ang mga kapated ko dahil sa subrang hirap ng buhay
walo kaming magkakapated
pitong babae at nag iisa lang ang lalaki namin
uhhh diba subrang sipag ang mga magulang ko gumawa ng bata...
pero ganun pa man masaya pa rin kami kahit sa hirap ng buhay namin
sa dagat ang hanap buhay ng papa ko in short mangisda ang papa ķo
si mama naman ang taga binta kasama ako...sa murang edad natutu na akong mag banat ng boto
tumutulong ako sa lahat ng gawaing bahay my asawa na kase ang mga kapated ko
ang dalawa kong ate dito lang din magkapit bahay kami hirap din ang buhay nila
kaya kanya kanya kami
ang isa kong at sa malayong bayan nakapangasawa ang dalawa naman sa manila
nag hanap ng trabaho hindi na nila naisipang
mag aral gusto nalang nilang magtrabaho para makatulong sa mga magulang ko....
tatlo nalang kami sa puder ng mga magulang ko maliliit pa ang dalawa kong kapated
kaya ako amg laging inaasahan nila mama na tutulong sa gawaing bahay
naalala ko nung bata pa ako nag aaral pa lang ako ng elementary
lage akong nahuli hindi naman mahina ang utak ko
talagang malayo lang ang school sa lugar namin
dalawang baryo pa ang dadaanan ko bago ko marating ang baryo namin
pero talagang pursegido talaga akong mag aral kaya kahit subrang layo pa ng school namin
titiisin ko para sa pangarap
pangarap na maahon sa hirap ang mga magulang ko
minsan natatakot na ako sa daan kasi malayo layo ang bahay ng dadaanan ko
pag uwe sa baryo namin
meron pa akong madaanan na katalahiban subrang takot ko pero tinitiis kp pa din...
nabalit ako sa ulirat ng tinatawag ako ng classmate kong si rina..
jas sasakay ka? tanung niya sa skin..
hindi ren maglakad lang ako wala akong pamasahi
yon lang sabi ko tapos patuloy na ako sa aking paglalakad...