10 ปล่อยเพื่อนไปกับเสือ

990 Words

Ep 10 ปล่อยเพื่อนไปกับเสือ “อ่าว หายไปไหนมาตั้งนานสองนาน แล้วนั่นไปเอาเสื้อใครมาใส่” อาคิโกะถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวคนสวยเดินกะเพกๆ มาที่โต๊ะพร้อมกับชุดที่เปลี่ยนไป “พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยชุดที่ใส่มันเลอะ เลยขอยืมเสื้อเพื่อนมาใส่” มายูพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด ทั้งที่ความจริงเจ็บแสบร่องสวาทจนเจียนตาย ร่างบางค่อยๆ นั่งลงพรางยกมือขึ้นกุมท้อง เพื่อนร่วมโต๊ะหรี่ตามองเมื่อเห็นเหงื่อเปียกชุ่มทั่วไรผมของมายูและอาการหอบเหนื่อยเหมือนคนไปวิ่งมาก็ไม่ปาน “เป็นอะไรมากไหมล่ะเนี่ย” เอริมถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นมายูหน้าซีด “ไม่เป็นไรหรอก” มายูคลี่ยิ้มให้ราวกับว่าไม่ได้เป็นอะไร “หายไปตั้งนาน ฉันก็นึกว่าเธอโดนฉุดไปซะอีก” กึก! คำพูดเชิงหยอกล้อของเอริทำเอามายูชะงัก เพราะก่อนหน้านี้เธอโดนฉุดจริงๆ “เป็นอะไรรึปล่าว หน้าซีดอีกแล้ว” เอริถามด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง เพราะสีหน้าของมายูไม่สู้ดีเลย “มะ..ไม่เป็นไร” มายูรีบโบกมือปฏิเสธ พรางหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเพื่อกลบเกลื่อนอาการ เอริขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจเพราะเสื้อแจ็คแก็ตราคาแพงสีดำตัวนี้มันคุ้นๆ เหมือนเสื้อที่หนุ่มลูกครึ่งใส่ หรือว่ามายูบังเอิญไปเจอเพื่อนสมัยอนุบาลคนนั้น หลังจากดื่มต่อไปได้ซักพักมายูก็รีบขอตัวกลับเพราะตอนนี้เจ็บแสบน้องสาวไม่ไหวแล้ว “กลับเร็วเกิน เหล้ายังไม่หมดเลย” เอริทำปากจู๋พรางมองไปที่เหล้า ซึ่งมันยังเหลือเต็มขวด “พอดีฉันรู้สึกเหมือนจะไม่สบายน่ะ” “มิน่าล่ะทำไมหน้าซีดๆ” อาคิโกะมองเพื่อสาวด้วยความเป็นห่วง “ขับรถไหวมั้ยเนี่ย” “ไหวสิ” มายูยิ้มแห้งๆ ให้อาคิโกะ “จะกลับแล้วหรอ” เสียงเข้มอันแสนคุ้นเคยดังขึ้น ส่งผลให้มายูที่กำลังจะหยัดกายลุกขึ้นตัวแข็งเทื่อ เสียงนี้มัน! “อ่าว นี่มันเพื่อนสมัยเรียนอนุบาลนิ” เอริเป็นคนทักทายก่อน ในขณะที่มายูไม่กล้าแม้จะหันหลังไปมอง “ฉันจำได้ๆ” อาคิโกะเสริม “ว่าแต่นายชื่ออะไรนะ ฉันลืมแล้ว” “ฉันชื่อคริส” คริสคลี่ยิ้มให้สองสาวอย่างอ่อนโยนราวกับว่าตัวเองเป็นหนุ่มดอกไม้ “เธอสองคนใช่อาคิโกะกับเอริไหม” “ใช่ๆ ดีใจจังนายจำพวกเราได้ด้วย” เอริดีใจจนออกหน้าออกตา พอได้เห็นใบหน้าของคริสใกล้ๆ จึงรู้ว่าคริสเป็นคนหล่อมาก และด้วยความที่เขามีเชื้อสายตะวันตกมันทำให้เขาดูตัวใหญ่กว่าคนเอเชียเป็นเท่าตัว คนอะไรไม่รู้ทั้งหล่อทั้งหุ่นดี เอริคิดในใจ “...” คริสคลี่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร พรางปรายตามองร่างเล็กที่กำลังยืนหันหลังให้ มุมปากหยักแสยะยิ้มเมื่อมายูไม่กล้าแม้จะหันมามองหน้าเขา “จะกลับกันแล้วหรอ” “อืม มายูไม่ค่อยสบายก็เลยจะกลับกันเลย” เอริตอบพรางปรายตามองมายูที่กำลังยืนทำหน้าไม่สู้ดี ทุกคนรู้ว่าสมัยก่อนมายูไม่ค่อยลงรอยกับคริส “เป็นอะไรมากไหมเนี่ย” คริสแกล้งถามด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ความจริงรู้ดีว่ามายูเป็นอะไร “หน้าซีดแบบนี้ต้องหนักแน่ๆ ให้ฉันไปส่งไหม” “...” มายูเม้มปากจนเป็นเส้นตรงเพราะรู้ดีว่าคริสกำลังเสแสร้ง “ไม่เป็นไร ฉันขับกลับเองได้” “แต่เหมือนเธอจะขาอ่อนนะ แค่ยืนก็ยังสั่น คอนโดฉันอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเธอ เดี๋ยวฉันแวะไปส่ง” คริสเสนอ นั่นทำให้เพื่อนสองคนเห็นดีเห็นงามด้วย “ฉันว่าให้คริสไปส่งดีกว่านะ เผื่อวูปขึ้นมาจะทำไง” เอริเห็นด้วยกับคริส คริสทำหน้าตาใสซื่อจนเพื่อนทั้งสองหลงเชื่อว่าเขาคงไม่แกล้งมายูเหมือนตอนเด็กๆ แล้ว “ฉันเห็นด้วยกับคริสนะ เพื่อนกันยังไงก็ต้องดูแลกันปะ” อาคิโกะเสริม “...” มายูเงียบ ไม่มองแม้กระทั่งหน้าของคริส “ว้าาา~ สงสัยมายูคงกลัวฉันแกล้งเหมือนตอนเด็กๆ ตอนนั้นฉันยังเด็กแต่ตอนนี้ฉันโตพอที่รู้แล้วว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ฉันเป็นลูกผู้ชายพอน่า” คริสแกล้งตีหน้าเศร้าจนเพื่อนทั้งสองเริ่มเห็นใจ ที่มายูไม่ยอมคุยกับคริสทั้งๆ ที่เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้ว มายูกำหมัดแน่น ทำไมจะไม่รู้ว่าคริสกำลังเสแสร้งแกล้งตีหน้าเศร้า “ใช่ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว สมานฉันท์กับคริสเถอะนะ ยังไงก็เป็นเพื่อน” เอริเดินเข้ามาตบไหล่เพื่อนสาวเบาๆ ในขณะที่มายูยังยืนนิ่ง “ใช่ๆ อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะนะ ตอนนี้ทุกคนต่างก็โตแล้ว” อาคิโกะเดินเข้ามาเสริมทัพ คริสกระตุกยิ้มด้วยความพอใจเมื่อแกล้งตีหน้าเศร้าจนเพื่อนสองคนหลงเชื่อ มายูตวัดมองคริสตาเขียวปั๊ดพรางขบกรามแน่น เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ใสซื่ิอของคริส มองรางวัลตุ๊กตาทองให้มันเลย! “รถนายอยู่ไหน!” “มา เดี๋ยวฉันพาไป” คริสคลี่ยิ้มหวานละมุน จนเพื่อนอีกสองคนโล้งอกเมื่อมายูยอมไปกับคริสซักที “ฝากมายูหน่อยนะ” เอริกับอาคิโกะคลี่ยิ้มพรางโบกมือบ้ายบาย “ได้ เดี๋ยวฉันไปส่งมายูถึงที่เลย” คริสส่งยิ้มกลับ นัยตาของเขาวาววับด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่เพื่อนสองคนไม่ทันสังเกตุ งานนี้คงไม่รู้สินะว่ากำลังปล่อยเพื่อนเข้าถ้ำเสือ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more