07 คริสมันร้าย
844 Words
Ep 7 คริสมันร้าย
หลังจากยืนสงบสติอยู่พักหนึ่งจนเป็นที่แน่ใจแล้วว่าไม่คงไม่เจอไอ้คริสอย่างแน่นอน มายูรีบล้างมือแล้วออกไปจากห้องน้ำทันที จนกระทั่งไปชนเข้ากับใครบางคนที่ยืนขวางอยู่หน้าประตู
ปึก!!
“อ๊ะ! ” มายูสบถในใจ ก็เห็นๆอยู่ว่ามีคนกำลังจะออกไปทำไมไม่หลบ! มายูตวัดมองด้วยความไม่พอใจแต่ก็ต้องตกใจสุดเมื่อคนที่เธอเดินชนคือคริส! “กะ...แก ไอ้คริส! ”
“ไง จำผัวได้ด้วยหรอ” คริสกระตุกยิ้มมุมปากพรางเดินย้ำสามขุมเขาไปหามายูอย่างช้าๆ
“ถะ...ถอยออกไปนะ ที่นี่ห้องน้ำหญิง! ” มายูถอยหลังกรู่เมื่อคริสเดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่น่าไว้ใจ
“แล้วไง ที่นี่ผับเพื่อนกูเอง อีกอย่างกูก็เป็นหุ้นส่วน ใครจะกล้าทำอะไร”
“แก! ไอ้บ้า!! ” คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่อแผ่นหลังชนกับผนังห้องน้ำ “ออกไปนะ!! ”
“กูจะออกไปก็ต่อเมื่อได้สิ่งที่กูต้องการ” คริสกระตุกยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์พรางกวาดตามองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า “มองไกลๆกูนึกว่าอีตัว”
“อย่ามายุ่งวุ่นวายกับการแต่งตัวของฉัน ไอ้ประสาท! ” มายูพยายามดึงสาบเสื้อที่โค้งเว้าจนครึ่งเต้าทะลักออกมา เพราะสายตาของคริสกำลังแทะโลมเรือนร่างของเธอ
“ทำไมไม่แก้ผ้าเลยล่ะ” คริสเยียดยิ้มด้วยความเย้ยหยัน เพราะชุดที่มายูใส่นั้นสั้นจนเห็นแก้มก้น อีกทั้งหน้าอกหน้าใจอันใหญ่โตมโหฬารนั่นมันโผล่ออกมาจนเกือบเห็นทั้งเต้า “หัวนมมึงจะแทบจะโผล่ออกมาอยู่แล้ว”
“แล้วมันไม่ไปหนักส่วนไหนของแก! ” มายูรีบยกมือปิดบังหน้าอกของตนเองไว้ เมื่อคริสมองเต้าอวบของเธอไม่วางตา
“หนัก...ส่วนนี้” คริสตบแปะๆที่เป้ากางเกงนูน
มายูเป็นคนสวยและเซ็กซี่ข้อนี้คริสรู้ดี แต่เธอควรรักนวลสงวนตัวซะบ้าง ไม่ใช่โชว์ไปหมดทุกส่วนแบบนี้ เห็นทีตั้งสั่งสอนซะแล้ว!
“ออกไปนะ อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉัน! ” มายูยกมือผลักอกแกร่งออกห่าง แต่ทว่าคริสกลับยืนหัวเราะด้วยความสะใจ
ยิ่งเห็นมายูกลัวเขายิ่งสะใจ ยัยคุณหนูที่สุดแสนเอาแต่ใจมันต้องเจอคนอย่างเขา!
“เห็นท่าจะไม่ยุ่งไม่ได้ เพราะตอนนี้น้องชายของกูเริ่มหิวแล้ว”
“มะ..ไม่! ” มายูหน้าซีดลงทันใดเพราะน้องชายที่คริสพูดถึงก็คืออวัยวะส่วนล่างที่เขาเคยใช้ทรมานเธอ “ปล่อยนะ ไอ้คริส!! ”
มายูพยายามสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของคริส เมื่อถูกร่างสูงกระชากเข้าหาตัว แต่คริสกลับรัดแน่นจนมายูหายใจแทบไม่ออก
“กลิ่นตัวของมึงนี่ ทำน้องชายกูแข็งตัวเร็วจริงๆ” คริสก้มลงไปกระซิบเบาๆที่ข้างหูเล็ก พรางสูดดมซอกคอหอมกรุ่นเบาๆ
“ปล่อยนะ! แกจะทำอะไรนี่มันห้องน้ำหญิงนะ!! ”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ลูกน้องของกูเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่มีใครมาขัดขวางเวลาร่วมรักของเราได้หรอก”
“แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!! ” มายูยกมือดันแผ่นหน้าอกแกร่งไว้เมื่อคริสดันตัวของเธอติดกับผนังห้องน้ำ
“ทำไมจะไม่ใช่ลูกผู้ชาย วันนั้นที่โดนไปจำไม่ได้หรอ ว่าลูกผู้ชายเป็นยังไง”
“ถ้าหิวมากทำไมไม่ไปซื้อกิน!! ”
“กูกำลังจะซื้อมึงนี่ไง”
“เสียใจด้วย คนที่ซื้อกูได้มีแค่พี่ยาคุชิคนเดียวเท่านั้น”
“...” คริสกัดฟันกร๊อดด้วยความไม่พอใจเมื่อได้ยินชื่อผู้ชายอีกคน ที่เขาเกลียดเข้ากระดูกดำ! “หรอ...แต่เท่าที่กูจำได้ไอ้หมอนั่นมันไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวมึงเลยนะ มีแค่มึงที่กำลังวิ่งตามมัน”
“ก็เพราะฉันรักพี่ยาคุชิไงล่ะ ต่อให้ไล่ตามจนสุดขอบฟ้าฉันก็ทำ”
“งั้นหรอ...” คริสจิ้ปากพรางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม “ต่อให้มึงตามมันไปถึงนรก มันก็ไม่ชอบมึงหรอก”
“แก! ไอ้คริส!! ” มายูกรีดร้องอยู่ในใจเมื่อคริสจี้จุดร้อนของเธอ
“จะไปสนใจทำไม กูนี่ไงที่สนใจมึง”
“หน้าอย่างแกอย่าฝันว่าจะได้เห็นขาอ่อนของฉัน”
“ฮ่าๆๆ มากกว่าขาอ่อนกูก็เห็นแล้ว ต้องให้กูอธิบายลักษณะให้ฟังไหม”
“กรี้ดดดดดดดด!!! ไอ้บ้า!!! ” มายูกรีดร้องพรางย้ำเท้าอยู่กับที่
ผู้ชายอะไรหน้าด้านที่สุดเท่าที่เคยเจอมา!
“มาให้กูลงโทษซะดีๆ”
“จะมาลงโทษข้อหาอะไร! ”
“ก็ข้อหาที่มึงแต่งตัวยั่วผู้ชาย แถมไม่รับสายกูตั้งแต่วันนั้น” คริสมองด้วยสายตาวาวโรจน์ เพราะรู้ดีว่ามายูคงอักเสบพอสมควร กะว่าจะพาไปหาหมอ แต่กลับโดนตัดสาย ส่งข้อความไปก็ไร้วี่แววว่าจะตอบกลับ
“ออกไปนะ! ไอ้บ้า! กรี้ดดดดดด!!!! ”
แคว่กกกกกกกกกก!!!
- Writer
