บทที่14
"พี่ไผ่เที่ยงแล้วไปหาไรกินกันครับ ลูกคงหิวแย่แล้ว" ชัชรินทร์เอ่ยบอกคนที่ก้มหน้าก้มตาหาข้อมูลเกี่ยวกับการทำโรงเรือนเพาะชำกล้วยไม้ให้กับตะวันมาตั้งแต่เช้า
"นั่นสิไผ่ ไปกินข้าวไอ้น้องนี่ก่อนเถอะ ค่อยมาหาต่อเราไม่รีบ" ตะวันที่นั่งดูเอกสารอยู่เอ่ยบอกโดยไม่หันหน้ามามอง "แกด้วยไอ้เต ไปหาข้าวหาปลากินกันก่อนมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านอะไรอยู่ก็ไม่รู้"
"แป๊บนึงพี่ แกกับพี่ไผ่หวานไปกินก่อนเลยชัช เดี๋ยวฉันอ่านเมล์จากไอ้แตจบค่อยตามไป" เตชินที่ก้มหน้าก้มตาอ่านอีเมล์วิธีการปลูกส้มจากกรรณณาราเอ่ยบอก
"นี่อย่าหักโหมกันนักได้มั้ย ไปกินข้าวกันให้หมดนี่แหละถ้าไม่กินฉันจะอาละวาดสำนักงานนี่ให้เละเลย" ชัชรินทร์เอ่ยบอกอย่างเป็นห่วง ห่วงทั้งเมียทั้งลูก ไหนจะห่วงเพื่อนและพี่เพื่อนอีก
"ไอ้เวรตะไล จะอาละวาดเหรอ อาละวาดมาฉันอาละวาดกลับไปเลย ออกไปให้พ้นหน้าคนกำลังยุ่งเลย" เตชินเอ่ยบอก ผกาเกศกับตะวันถึงกับหันมอง
