บทที่15
อุก อ้วก โอ๊ก!
เสียงแปลกๆ ดังมาจากในห้องน้ำคล้ายๆ กับเสียงอาเจียนทำให้ผกาเกศรู้สึกตัวตื่นจากนิทราก่อนที่จะลุกขึ้นนุ่งอย่างแปลกใจ แปลกปกติเธอต้องตื่นเช้ากว่านี้เพราะอาการมอนิ่งซิกแต่ทำไมวันนี้เธอถึงไม่รู้สึกพะอืดพะอมเลยสักนิด
ดวงตากลมหันมามองข้างๆ เห็นว่าพสุธายังคงนอนหลับปุ๋ยน้ำลายยืดอยู่ทำให้ผกาเกศอดจะนึกไม่ได้ว่าถ้าคนที่นอนอยู่เป็นลูกของเธอจะนอนน้ำลายยืดน่ารักแบบนี้หรือไม่ พรางมองหาพ่อของลูกก่อนที่จะก้าวเท้าลงจากเตียงเมื่อไม่เห็นแม้เงาของชัชรินทร์
"อุ๊ก โอ๊ก" เสียงที่ดังมาจากในห้องน้ำทำให้ผกาเกศเดินไปที่ห้องน้ำทันทีก่อนที่จะมองภาพตรงหน้าอย่างตกใจ ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือชัชรินทร์ยืนเกาะขอบอ่างอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย คล้ายกับเธอเมื่อหลายวันมานี้
"ชัช เป็นอะไรรึเปล่า" ผกาเกศขยับเข้าไปใกล้พร้อมทั้งเอ่ยบอถามขึ้น มือบางพรางลูบหลังชายหนุ่มไปมา
"เวียนหัวครับพี่ มวนท้องด้วยรู้สึกอยาก
