บทที่16
อาการแพ้ท้องแทนเมียของชัชรินทร์เป็นนานเกือบสองเดือนถึงจะหายแม้ไม่มีอาการอาเจียนแล้วแต่ก็มีบ้างที่อยากจะกินอะไรเปรี้ยวๆ จนต้องไปหามาสนองความเปรี้ยวปากและเผื่อแผ่แม่ของลูกเป็นประจำ หน้าท้องแบบราบของผกาเกศเริ่มจะนูนชัดขึ้นเมื่ออายุครรภ์ย่างเข้าสู่เดือนที่สี่หรือสัปดาห์ที่16 ชัชรินทร์ดูแลผกาเกศและลูกแทบจะไม่บกพร่องในขณะที่ความสัมพันธ์นั้นยังบอกไม่ได้ว่าผกาเกศเปิดใจรับรักเขาหรือยัง แต่ชัชรินทร์ไม่เคยคิดท้อยังคงทำหน้าที่สามีและพ่ออย่างดี
"ว่าไงครับคุณหมอ ตกลงเจ้าตัวเล็กเป็นผู้สาวหรือผู้ชาย" ชัชรินทร์เอ่ยถามหมอเจ้าของไข้ของผกาเกศอย่างตื่นเต้นขณะที่หมอวัยกลางคนกำลังอัลตราซาวนด์บริเวณหน้าท้องของผกาเกศ
"น้องเป็นผู้ชายค่ะ ยินดีด้วยนะคะ" หมอวัยกลางคนเอ่ยบอกก่อนที่จะได้เห็นรอยยิ้มดีใจของสามีคนไข้ที่ตอนนี้ยิ้มกว้างไม่หุบ
"ลูกชาย ตาหนูของพ่อชัช" ชัชรินทร์เอ่ยอย่างดีใจเขาเข้าใจแล้วถึงความรู้สึ
