บทที่7
"เสียงดังเชียว ใครมาว่ะเต" ชัชรินทร์เอ่ยถามเพื่อนสนิทหลังจากที่พาผกาเกศกลับจากโรงพยาบาล ผกาเกศอยากเดินเล่น ชายหนุ่มจึงพามาในไร่ก่อนที่จะได้ยินเสียงคนคุยกันดังมาจากหน้าบ้านของเพื่อนรักจึงเดินเข้ามาถาม
"อ๋อ พี่ตาลกับเพื่อนๆ ที่กรุงเทพมาน่ะ" เตชินเอ่ยบอกเพื่อนรักก่อนที่จะหันไปมองคนที่ยืนคุยกันอยู่ "พี่ตาลมานี่ดิ"
"อะไรวะ" ตะวันหรือตาลชายหนุ่มวัยเบญจเพสเดินมาหาน้องชายพร้อมกับเพื่อนอีกสี่คนเอ่ยถาม
"อ้าวไผ่หวาน ไอ้เตบอกว่าเข้าโรงบาลนิ กลับมาเมื่อไหร่" ตะวันหันมาเอ่ยถามเพื่อนสนิท แม้พ่อของอีกฝ่ายจะเป็นคนงานแต่ทั้งสองก็คบหากันเป็นเพื่อนโดยที่เขาไม่ได้รังเกียจอีกฝ่ายสักนิด
"เพิ่งกลับมาถึง ตาลกับคนอื่นๆ มานานแล้วเหรอ" ผกาเกศเอ่ยถามก่อนที่หันไปมองเพื่อนๆ ของตะวันทีละคนจนมาหยุดที่ชายหนุ่มคนเดียวในกลุ่ม "นที"
"ไผ่หวาน ผมไม่เคยนอกใจคุณนะที่รัก อย่าหนีผมไปไหนอีกนะทูนหัว ผมขาดคุณไม่ได้" ชายห
