โคแก่แพ้รัก

บทที่4 กำหลาบเด็กแสบ

บทที่4 กำหลาบเด็กแสบ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

เป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วที่กรรณณาราใช้ชีวิตอยู่ในไร่แสนรักอย่างมีความสุขในแต่ละวันเธอสร้างเรื่องมากมายให้ผู้เป็นเจ้าของไร่ได้ปวดหัวจนไม่หวาดไม่ไหว ทั้งใช้ให้เขาไปจ่ายตลาดด้วยกันจนมะปรางอาละวาดใส่ ทั้งสั่งเขาทำโน่นทำนี่สารพัด แถมยังต้องขวัญผวากับตุ๊กแกของจริงที่แม่คุณหามาเลี้ยงไว้ในตู้กระจกในห้องนอนอีก

"ยัยตัวแสบ ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ" พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงตุ๊กแกดังหลังจากเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ

ให้ตายเถอะ เขาอาศัยอยู่กับความหวาดกลัวและน่าขยะแขยงมา1อาทิตย์แล้วเหรอ เมื่อไหร่ยัยกระแตป่าจะเผลอซะทีว่ะ

"บ่นอะไร ชาช่าแค่ทักทายเองนะ" กรรณณาราเอ่ยขึ้น ชาช่าที่พูดถึงไม่ใช่ใครที่ไหนก็เจ้าตุ๊กแกที่เธอหามาเลี้ยงไว้นั้นเอง หญิงสาวได้แต่หัวเราะในใจที่เห็นท่าทางหวาดกลัวของอีกฝ่าย เขาไม่ได้กลัวมากแต่ความขยะแขยงมีมหาศาล

"กระแตพอเถอะอาขอร้อง ไม่ไหวแล้วจริงๆ เอามันออกไปจากห้องอาเถอะนะ" หนุ่มเกือบใหญ่เอ่ยบอกน้ำเสียงเหนื่อยล้า หลายวันมานี่แค่ได้ยินเสียงไอ้ตัวในตู้กระจกมันร้องเขาก็สะดุ้งตื่นตลอด

"ได้ แต่พรุ่งนี้พาไปที่ฟาร์มกล้วยไม้ด้วย " หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะลูบหัวเกาคางเจ้าถุงทองที่เธอแย่งที่นอนมันมา1สัปดาห์อย่างรักใคร่ เจ้าถุงทองเป็นแมวแสนรู้ทำให้เธอหลงรักได้อย่างง่ายดายแถมยังชอบออดอ้อนและเชื่อฟังคำพูดของเธอด้วย

"ได้ ได้เลยจ๊ะเดี๋ยวอาพาไป อยากไปไหนบอกเลยอาพาไป แค่เอามันออกไปก็พอ" พ่อเลี้ยงคนดังเอ่ยบอก หญิงสาวจึงยกตู้กระจกออกไปจากห้องระหว่างนั้นชายหนุ่มก็ค้นหาสมาร์ทโฟนของหญิงสาวทันทีแต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เจอ

"เอาติดตัวตลอด อย่าให้เผลอนะกระแต" ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะหันไปเห็นแทบเล็ตเดสก์ทอปของเธอวางอยู่บนเตียง ชายหนุ่มยิ้มออกมาก่อนจะลองหาดู และเขาก็เจอสิ่งที่เข้าต้องการชายหนุ่มรีบลบมันทันที

ถึงจะยังมีอีกแต่ถือว่าทำลายไปแล้วได้หนึ่งละนะ

ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะกลบเกลื่อนความผิดด้วยการปล่อยไวรัสลงไปค่อยๆทำลายข้อมูลในเครื่องและแน่นอนว่าเมื่อกรรณณารามาเห็นก็จะเข้าใจว่าคลิปนั้นหายไปเกิดจากไวรัสก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น

'*รู้จักชนะชลน้อยไปแล้วหนูเอ้ย ไอ้ชัชมันบอกมั้ยหน้อว่าอามันเรียนเกี่ยวกับไอทีมา'*ชายหนุ่มคิดก่อนจะหลับตาลงอย่างสบายใจวันนี้เจ้าชาช่าไม่ได้อยู่กวนเขาแล้วคงหลับสบายถึงเช้า ฟาร์มกล้วยไม้เหมือนฝัน

และตามที่พ่อเลี้ยงวัยกลางคนได้สัญญาไว้รุ่งเช้าวันต่อมาชนะชลก็พากรรณณารามาที่ฟาร์มด้วย หญิงสาวดูจะสนใจการเลี้ยงกล้วยไม้เป็นอย่างมาก ชนะชลจึงอธิบายและสอนเกี่ยวกับหลายๆอย่างให้อย่างไม่หวงความรู้ยิ่งเห็นเธอกระตือรือร้นเขาก็ยิ่งรู้ซึ้งถึงสิ่งที่พ่อตาได้บอกไว้ว่ากรรณณารามีความเป็นผู้ใหญ่ที่ใครๆคิดไม่ถึงจริงๆ

"เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันกระแต เดี๋ยวตอนบ่ายอาจะพาไปดูทางโน้นต่อ" ชนะชลเอ่ยบอก กรรณณารามองอย่างงงๆ

"ปกติตัวกินข้าวที่ไหน?" หญิงสาวเอ่ยถาม พ่อเลี้ยงหนุ่มมองหน้าคนถามก่อนจะตอบ

"บางครั้งก็ที่บ้าน ถ้าวันไหนขี้เกียจกลับก็ล้อมวงกินกับพวกคนงานแววจะเอาปิ่นโตมาส่ง " "แล้ววันนี้กินที่ไหน" หญิงสาวถามอย่างตื่นเต้น ชนะชลมองอย่างขำขันสมแล้วที่ใครก็มองว่าเด็ก คุณเธอช่างไร้เดียงสาเสียจริงๆ ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว "แล้วอยากกินที่ไหนล่ะ"

"ที่นี่" และคำตอบของเธอก็ไม่เหนือความคาดหมายของเขาแม้แต่น้อย

"เมื่อยอ่ะ มาให้ขี่หลังเดี๋ยวนี้" นายหญิงแห่งไร่แสนรักเอ่ยบอก พร้อมทั้งโชว์สมาร์ทโฟนขึ้นเป็นอันรู้กันว่าเขาต้องยอม

"มาพร้อมแล้วขึ้นมา" พ่อเลี้ยงหนุ่มเกือบใหญ่เอ่ยบอกก่อนหันหลังตั้งท่าเตรียมรับร่างของหญิงสาว กรรณณารามองก่อนจะยิ้มออกมาหญิงสาวถอยหลังไปสามถึงสี่ก้าวก่อนจะวิ่งเข้ากระโดดใส่ชายหนุ่มเกือบใหญ่จนเขาเกือบเซแต่ด้วยความที่ร่างกายถูกฝึกฝนและผ่านการออกกำลังการอย่างสม่ำเสมอทำให้ชนะชลทรงตัวได้ถ้าเป็นคนคนอื่นมีหวังล้มลงไปทั้งคู่

"อุ๊ย ขอโทษค่ะคุณลุง ลืมไปว่าแก่แล้ว กระดูกกระเดี้ยวยังอยู่ไม่เนี้ย" หญิงสาวแกล้งเอ่ยขึ้นก่อนจะหัวเราะออกมา

"แสบจริง " ชนะชลบ่นก่อนจะก้าวเท้าเดินอย่างมั่นคง ในใจนึกคาดโทษคนตัวเล็ก

'คอยดูเถอะยัยตัวแสบ ได้คลิปในโทรศัพท์เมื่อไหร่จะเอาแมงมุมมาเลี้ยงให้ทั้วบ้านเลย'

หลังจากที่พ่อเลี้ยงแห่งไร่แสนรักพากรรณณาราไปทานอาหารพร้อมกับคนงานแล้วชายหนุ่มก็ปล่อยให้หญิงสาวสำรวจและช่วยคนงานในฟาร์มกล้วยไม้ทำงานต่อส่วนตนต้องไปเคลียร์กับลูกค้าเอาแต่ใจที่รีสอร์ตเคียงใจ รีสอร์ตที่ผู้เป็นปู่ยกให้เป็นของขวัญหลังจากเรียนจบปริญญาโทเมื่อเกือบ15ปีก่อน

"นายครับแย่แล้วครับ" นายมืดร้องตะโกนมาแต่ไกลจนเจ้านายหนุ่มต้องหันไปมอง

"แหกปากร้องทำไมไอ้มืด หรือไอ้เมฆส่งข่าวอะไรมา" ผู้เป็นนายเอ่ยถามกังวลว่าจะเป็นข่าวจากนายเมฆน้องชายของมืดเรื่องของหลานชาย

"เปล่าครับนาย ไม่ใช่ๆ " นายมืดละล่ำละลักปฏิเสธก่อนจะหายใจเข้าด้วยความออกลึกๆด้วยความเหนื่อยแล้วเอ่ยบอก

"คุณเพียงฟ้ามาครับนาย แถมยังไปแหย่นายหญิงจนโกรธด้วย นาย อ้าวไปซะแล้วยังพูดไม่จบเลย" นายมืดได้แต่พูดอย่างเหนื่อยๆนายเขาวิ่งตัวปลิวไปที่รถตั้งแต่บอกว่าคุณเพียงฟ้า น้องสาวของคุณเพชรน้องบุญธรรมของพ่อเลี้ยงหนุ่มไปแหย่นายหญิงของเขาแล้วหนุ่มใหญ่วัย40จึงไม่ได้บอกว่าตอนนี้คุณเพียงฟ้านั้นเปียกโชกไปด้วยน้ำด้วยฝีมือของนายหญิงแก่ผู้เป็นนาย บ้านพ่อเลี้ยงชนะชล

"มีใครอธิบายเรื่องนี้ได้มั้ย เพียงฟ้า กระแต" พ่อเลี้ยงหนุ่มเกือบใหญ่ถามเสียงเรียบ สายตาจ้องมองสองสาวที่เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำอย่างเอาเรื่องตอนที่เขาไปถึงฟาร์มเหมือนฝันเห็นคนงานหยุดทำงานไปมุงดูก็รู้สึกโมโหแล้วแต่ยิ่งเห็นสภาพดูไม่ได้ของน้องสาวบุญธรรมกับภรรยาในนามก็ยิ่งโมโหมากขึ้น กรรณณาราดูจะเละเทะน้อยกว่าเพียงฟ้าแต่ผมฟูๆของทั้งคู่มันเหมาะสมกับคำว่าดูไม่จืด

เขาพอทราบมาบ้างว่าทั้งสองไม่ถูกกันเพียงฟ้าอายุเท่ากรรณณาราและหลานของเขาแต่เรียนปกติไม่ได้เร่งจบภายในสามปีเหมือนกรรณณาราและชัชรินทร์ ทั้งสามเรียนที่เดียวกันเพียงฟ้าไม่ชอบกรรณณาราเพราะเธอคิดว่าใครๆก็ชอบกรรณณาราทั้งที่เธอเองก็สวยแถมสูงส่วนกรรณณารากลัวว่ากษิเดชผู้เป็นพี่ชายคนโตซึ่งตอนนี้อยู่อิตาลีที่คบหากับเพียงฟ้าจะสนใจแฟนมากกว่าแถมเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนเพียงฟ้ายังโทรศัพท์ทางไกลไปบอกเลิกพี่ชายเธอด้วยเหตุผลว่าห่างกันเกินไปไม่มีเวลาให้กัน ทั้งที่จริงๆแล้วลูกชายผู้ว่าฯของจังหวัดมาตามจีบเธออยู่ยิ่งทำให้กรรณณาราไม่ชอบเพียงฟ้าเข้าไปอีกทั้งคู่จึงไม่ลงรอยกันเท่าไหร่

"ก็ยัยกระแตนะสิค่ะคุณชล ฉีดน้ำใส่ฟ้าก่อน" เพียงฟ้าเอ่ยฟ้องผู้มีพระคุณที่รับเธอและพี่ชายเป็นน้องบุญธรรมเมื่อ13ปีก่อน

"ก็ขอโทษแล้วไง คนไม่ได้ตั้งใจนิใครใช้ให้เดินเข้าไปตอนคนเค้ารดน้ำกล้วยไม้ล่ะ ชิส์" กรรณณาราเอ่ยอย่างหมั่นไส้

เธอไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย ที่ไหนล่ะจงใจเต็มๆเลย ใครใช้ให้เจ้าหล่อนโทรไปบอกเลิกพี่ชายเธอแล้วไปคบกับลูกชายผู้ว่าฯล่ะพี่กันต์เสียใจมากแค่ไหนยัยนี้ไม่แคร์ด้วยซ้ำ

"แน่ใจเหรอว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ คนไม่ตั้งใจมีการหัวเราะด้วยเหรอ มีความสตอเบอแหลมากย่ะ" เพียงฟ้าสวนกลับทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ ส่วนกรรณณารายังทำหน้าระรื่นไม่ใส่ใจ

"โอเคฉันตั้งใจ แล้วทำไมมีปัญหาป่ะ ถ้ามีตัวตัวไปเลย" หญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้ของอีกฝ่ายเอ่ยอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน

"ยัยเตี้ย ตัวต่อตัวเหรอได้ มาเลยวันนี้แหละฉันจะตบยัยแคระที่ติดพี่ชายจนเค้าไม่รับโทรศัพท์ฉัน จนฉันต้องไปคบกับคุณธิทั้งที่ไม่ชอบ มาเลยตัวต่อตัวถ้าแพ้โทษฉันไม่ได้นะ" เพียงฟ้าเอ่ยบอกเมื่อก่อนแค่อิจฉาเล็กน้อยแต่เมื่อเธอคบหากับกษิเดชกรรณณาราก็ช่างหวงพี่ชายจนบางครั้งเธอต้องทะเลาะกับกษิเดชบ่อยๆเพราะเขาเข้าข้างน้องจนเมื่อเขาไปอยู่ต่างประเทศมันยิ่งทำให้เธอน้อยใจไปใหญ่เมื่อเขาไม่มีเวลาโทรหาเธอแต่ดันวิดีโอคอลกับน้องสาวได้และนี่คือสิ่งที่ทำให้เธอไม่ชอบกรรณณารา ทั้งสองตั้งท่าจะกระโจนใส่กันแต่แล้วบางอย่างกระแทกกับโต๊ะไม้ก็ดังขึ้น

ปัง!

" พอซะที เกรงใจกันบ้าง เพียงฟ้ากลับไปก่อน พี่สั่ง" ชายหนุ่มหนึ่งเดียวในห้องรับแขกเอ่ยบอก และแน่นอนว่าสิ่งที่เขาพูดไม่ใช่การขอร้องแต่มันคือคำสั่งและเพียงฟ้าต้องยอมจำนนเดินออกไปทันที พ่อเลี้ยงชนะชลหันมาจ้องหน้าของผู้เป็นภรรยาอย่างเอาเรื่อง

"มองทำไมอยากโดนแฉมั้ย" กรรณณาราเอ่ยบอกพร้อมกับข่มขู่อย่างเป็นต่อเธอแน่ใจว่าเขาต้องยอม แต่หากความจริงที่เกิดขึ้นกลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิดเมื่อพ่อเลี้ยงแห่งไร่แสนรักผู้โด่งดังเดินเข้ามาใกล้อย่างไม่เกรงกลัว

"อย่าคิดว่าจะเอาเรื่องแค่นั้นมาขู่ฉันได้ตลอด เราเคยตกลงกันไว้ใช่มั้ยว่าจะไม่ก่อเรื่องและทำตัวให้เหมาะสมกับเป็นนายหญิงของที่นี่ แล้วเธอทำได้มั้ย เธอหาเรื่องเพียงฟ้าอันนั้นไม่ได้ทำให้ฉันโกรธที่โกรธคือเธอทำตัวแย่ๆต่อหน้าคนงานนับร้อย งานในฟาร์มหยุดชะงักเพราะมัวแต่ดูนายหญิงของพวกเขาตบตีกับน้องสาวบุญธรรมของฉัน ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต วันนี้ถ้าฉันไม่สั่งสอนให้หลาบจำอย่าเรียกฉันว่าชนะชล" พ่อเลี้ยงหนุ่มร่ายยาวอย่างอัดอั้นก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ความโกรธของเขาคือการที่เธอทำให้คนงานละเลยหน้าที่มายืนดูผู้ขึ้นชื่อว่าภรรยาเจ้านายมีเรื่องทะเลาะวิวาทแถมยังเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อนอีกด้วย

"จะทำอะไรออกไปนะ ถ้าไม่ออกโพสต์ลงเฟสจริงนะ อาชลถอยไปนะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับเริ่มขยับถอยหลัง เธอเริ่มจะกลัวแววตาเอาเรื่องนั้นแล้ว หญิงสาวทำใจกล้าโชว์สมาร์โฟนขึ้นแต่ไม่เป็นผลเมื่อเขาฉวยมันออกไปอย่ารวดเร็วก่อนที่จะลบคลิปในนั้นทั้งหมดเพื่อสั่งสอนรวมถึงSDการ์ดด้วยก่อนจะโยนมันไปบนโซฟา และหันหน้ากลับมามองเจ้าของสมาร์ทโฟนไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า กรรณณาราเห็นท่าไม่ดีหันหลังจะวิ่งหนีแต่กลับถูกชนะชลคว้าลำแขนเรียวไว้ก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ๆ

"จะเอามือ หรือว่าไม้" ชายหนุ่มเอ่ยถามแต่หญิงสาวกลับไม่เข้าใจความหมายก่อนที่จะหวีดร้องเสียงหลงเมื่อมือใหญ่ฟาดลงที่บั้นท้ายงามงอน

"อ๊าย เจ็บนะอาชล" "ก็ตีให้เจ็บไง เจ็บแล้วจะได้จำ" ชนะชลว่าก่อนจะฟาดนิ้วเรียวลงซ้ำจุดเดิมอีกสามสี่ครั้ง กรรณณาราหวีดร้องอย่างเจ็บปวดน้ำตาคลอเบ้า

เจ็บตัวก็เจ็บ เจ็บใจยิ่งกว่า

"ฮือๆๆ หยุดนะ อาชลบ้า ฮือๆ ไอ้คนแก่นิสัยไม่ดี มาตีก้นเค้าทำไม ฮือๆๆ ไอ้คนแก่บ้าอำนาจ" กรรณณาราบริภาษชายหนุ่มอย่างเจ็บใจ อีตาคนนี้กล้าดียังไงมาตีเธอ เธอไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วนะ

"หยุดร้องได้แล้วกระแต เดี๋ยวป้าจันทร์ก็ตกใจวิ่งมาดูหรอก แค่นี้ไม่ตายหรอกแค่จำไปจนตายเท่านั้น" ชนะชลเอ่ยบอก แต่หญิงสาวกลับยิ่งแหกปากร้องขึ้นอีก ชนะชลมองซ้ายมองขวาหาของมายัดปากที่แผดเสียงร้องด้วยกลัวคนในบ้านจะตกใจแต่ก็ไม่มีชายหนุ่มจึงโน้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากบางด้วยริมฝีปากร้องเพื่อปิดปาก แต่เหมือนจะเป็นเขาที่หลงไหลจนไม่สามารถถอนริมฝีปากร้อนออกได้ กรรณณาราถึงกับตกตะลึงที่คนที่เพิ่งตีเธอไปหยกๆนั้นขโมยจูบแรกในชีวิตของเธอไป ชนะชลส่งลิ้นร้อนแทรกเข้าไปอย่างทุลักทุเลเพราะกรรณณาราเอาแต่ขัดขืนแต่ในที่สุดลิ้นร้อนก็เข้าไปหยอกล้อกับความหวานล้ำที่เขาไม่เคยได้จากผู้หญิงคนไหนมาก่อนแม้แต่อดีตรักฝังใจของเขา แต่ก่อนที่จะเคลิบเคลิ้มไปกว่านี้ความมุ่งมั่นรักษาสัญญาใจของตัวเองก็เตือนให้เขาหยุดการกระทำที่จะนำไปสู่การผิดสัญญา

ไม่กินเด็ก

คำๆนี่ดังก้องขึ้นในหัวทำให้ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะเดินหนีออกไปปล่อยให้คนเสียจูบแรกได้แต่แปลกใจกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้